Αν ψάξουμε έναν από τους κορυφαίους GM και scout της λίγκας, σίγουρα το όνομα του Παούλιους Μοτεγιούνας θα είναι στη κορυφή της λίστας και φυσικά δεν είναι άλλος από τον General Manager της Ζάλγκιρις. Η δουλειά που έχει ρίξει ο Λιθουανός σε επίπεδο scouting και στην εύρεση ταλέντων είναι σε τεράστιο επίπεδο. Όταν δε, συνδυάστηκε με τη παρουσία του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στο πάγκο, τότε έγινε μια τεράστια έκρηξη μπασκετικήςπανδαισίας. Να πούμε για την ανάπτυξη των Λιθουανών; Ο Λεκαβίτσιους βρήκε συμβόλαιο στο Παναθηναϊκό, ο Ουλάνοβας στη Φενέρ και το νεαρό Γιοκουμπάιτις τον ζητάει η μισή Ευρώπη και αρκετές ομάδες του ΝΒΑ. Να πούμε για το Πάνγκος; Να πούμε για το Μπράντον Ντέιβις; Ή στο κορυφαίο παράδειγμα που είναι ο Μίσιτς;
Το Zalgiris Effect καλά κρατάει και θα συνεχίσει να κρατάει – Ίσως και το ASVEL Effect που κοντοζυγώνει.
Πάμε όμως στον Tόμας Ουόκαπ, το πρώτο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, απόφοιτο του κολεγίου Stephen F. Austin που η μπασκετικήκοινότητα του NCAA τους αναγνωρίζει ως Lumberjacks(=Ξυλοκόπους).
Οι «Ξυλοκόποι» του Τέξας, είναι γνωστοί για τη μαχητικότητα τους και ο Ουόκαπ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Προτού πάμε παρακάτω, να πω ότι δεν θα διαβάσετε ανάλυση στα χαρακτηριστικά του παίκτη, καθώς αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά, αλλά έχοντας εστιάσει σε συγκεκριμένους τομείς θα προσπαθήσω μέσα από τη χρήση βίντεο να σας δείξω τι μπορεί να προσφέρει ο Αμερικανός στον Ολυμπιακό, βάσει της φιλοσοφίας του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Αρχικά να εστιάσουμε στο γεγονός ότι πρόκειται για μια τεράστια κίνηση τηρουμένων των αναλογιών. Δηλαδή από το γεγονός ότι αρκετά μεγάλα brandnames είχαν βγει στη γύρα για αναζήτηση playmaker(βλ. ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης, Παναθηναϊκός) και σε συνδυασμό με τη λειψανδρίαπου υπήρχε, οι «ερυθρόλευκοι» κινήθηκαν αστραπιαία και έκλεισαν έναν από τους πιο σοβαρούς που ήταν διαθέσιμοι.
Εξάλλου αν ρίξουμε μια μικρή ματιά στους παίκτες που ήταν διαθέσιμοι στην off-season, θα δούμε ελάχιστα ονόματα, όπως του Πέιτον Σίβα, του Λορέντζο Μπράουν, Στέφαν Γιόβιτς, ΓουέιντΜπάλντγουιν, Νόρις Κόουλ κλπ. Το γεγονός ότι ο Αμερικανός γκαρντ του Ολυμπιακού αποτέλεσε στόχο των Εφές και Αρμάνι, αποτελεί μεγάλη επιτυχία για τους «ερυθρολεύκους».
Ο Ουόκαπ δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να μπει στη λίστα με τα καλύτερα playmaker της λίγκας, αλλά μπαίνει σε μια πολύ ειδική μερίδα παικτών, που κάνουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα και μιλάμε για τα quarterback guards.
O όρος είναι δανεικός από το American football και αφορά – για πολλούς – τη πιο καίρια θέση σε αυτό το άθλημα, αυτή του quarterback. O παίκτης που αγωνίζεται σε αυτή τη θέση καλεί τα plays, είναι ιδιαίτερα αθλητικός και έχει αμυντικές και οργανωτικές ικανότητες σε υψηλό επίπεδο.
Για να μπορέσετε να καταλάβετε ποιους ονομάζουν ως quarterback guards στο μπάσκετ θα δούμε ορισμένα ονόματα που αγωνίζεται ήδη στη λίγκα:
- Daniel Hackett
- Pierria Henry
- Thomas Walkup
- Sam Van Rosom
- Jayson Granger
- Antoine Diot
Παλαιότερο και πιο κλασσικό παράδειγμα αποτελεί ο Βαγγέλης Μάντζαρης που διέθετε παρόμοια χαρακτηριστικά. Αυτοί οι παίκτες έχουν μεγαλύτερες ή μικρότερες προσωπικότητες, σκοράρουν παραπάνω ή έχουν μικρότερο ρόλο στις ομάδες τους, αλλά είναι γνωστοί για τρία πράγματα: οικονομία, να παίζουν από το σύστημα και να έχουν αμυντικές + δημιουργικές ικανότητες.
Ο Τόμας Ουόκαπ δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα, αν και η ιστορία του και η μετεξέλιξη του θυμίζουν σε τεράστιο βαθμό, τόσο την ανάπτυξη του Άνταμ Χάνγκα στη Μπαρτσελόνα, όσο και του Χάουαρντ Σαντ-Ρος στο Παναθηναϊκό.
Ο Αμερικανός από το Texas ξεκίνησε τη καριέρα του στην Ευρώπη σαν ένας undersized wing με έφεση στην άμυνα, που έκανε λίγο πολύ τα πάντα στην επίθεση. Από υψηλή δημιουργία με ελάχιστα λάθη, μακρινή εκτέλεση, σκορ χωρίς τη μπάλα στη κατοχή του και φυσικά καταστάσεις στον αιφνιδιασμό.
Ο Μοτεγιούνας τον είχε σταμπάρει από την εξαιρετική του χρονιά στη Γερμανία(Λούντβισμπουργκ, γνωστή για την ανάδειξη φιλόδοξων Αμερικανών με πρωτεργάτη τον Τζον Πάτρικ & τον νυν head coach της Ζαλγκίρις, Μάρτιν Σίλερ ως βοηθό του τότε), ώστε να αντικαταστήσει τον Tουπάν που είχε κλείσει στον Ολυμπιακό. Ήταν μια ιδιαίτερα χρονιά για τους Λιθουανούς, καθώς είχε προηγηθεί το final-4 και ως αυτού, έχασαν αρκετούς καλούς αθλητές μεταξύ άλλων, τους Μίσιτς και Πάνγκος.
Κάπως έτσι ο Γιασικεβίτσιους θεώρησε ότι θα καταφέρει να αντικαταστήσει τη δημιουργία του Σέρβου και του Καναδού, με εκείνη τη Ουόκαπ και παράλληλα θα διατηρήσει το μέγεθος, τη σκληράδα και την αμυντική προσήλωση του Γάλλου.
Η πρώτη χρονιά ήταν πειραματική, ωστόσο η δεύτερη έμελλε να αλλάξει το παίκτη Τόμας Ουόκαπ για πάντα. Ουόλτερς και Βέστερμαν αποχαιρέτησαν και έτσι ο Γιασικεβίτσιους αποφάσισε να μην προχωρήσει σε απόκτηση playmaker. Έβγαλε όλη τη σεζόν με τον Αμερικανό στη θέση «1» και εκείνος τον έβγαλε όχι απλά ασπροπρόσωπο, αλλά μετουσίωσε αρκετά στοιχεία από εκείνα που είχε στη Λούντβισμπουργκ, στο υψηλότερο επίπεδο.
Η ανάγκη έκανε τον Τόμας Ουόκαπ από wing σε PGκαι η ευφυία του, η πίστη στο πλάνο, η οξυδέρκεια και φυσικά η υψηλή αντίληψη για το παιχνίδι τον οδήγησαν στη μεγαλύτερη πρόκληση ως τώρα στη καριέρα του.
Να γίνει ο παρτενέρ, αλλά και ο back up άσσος του Κώστα Σλούκα, αντικαθιστώντας τον Τσαρλς Τζένκινς που έπαιζε στο «1» κατά συνθήκη, κυρίως ως ball mover και λιγότερο ως δημιουργός.
PICK-N-ROLL ACTIONS
Μπαίνουμε κατευθείαν στο ζουμί. Τι περιμένουμε να δούμε από τον Ουόκαπ. Το παιχνίδι του coachΜπαρτζώκα κινείται σε μεγάλα ποσοστό γύρω από pick-n-roll καταστάσεις. Τα γκαρντ είναι αυτά που ορίζουν το ρυθμό και ο Αμερικανός ο οποίος έμαθε τα τελευταία χρόνια να δουλεύει μονάχα με αυτό είναι ο άνθρωπος του Έλληνα τεχνικού. Σίγουρα δεν έχει το καλύτερο δυνατό χειρισμό και απέναντι σε επιθετικές άμυνες δυσκολευόταν αρκετά και κολλούσε ή έκανε λάθος, ωστόσο είναι ένα παιδί ιδιαίτερα σοβαρό, που ξέρει να χρησιμοποιεί το σώμα του και κρατήστε αυτό. Φρονώ πως ο Ουόκαπ δεν έφτασε ακόμη τη πλήρη εξέλιξη του και μιλάω φυσικά για τα τελειώματα του. Τα paint touches έχουν εξαλειφθεί τη φετινή χρονιά, αντ’ αυτού χρησιμοποιεί πάρα πολλά floater και αποφεύγει την επαφή. Είναι κάτι που αποτελεί ερωτηματικό, αν κρίνουμε ότι με τέτοιους ώμους έπρεπε να τους παίρνει, όλους παραμάζωμα. Βέβαια αυτό είναι κάτι που θα το βρει ο coach Μπαρτζώκας το δίχως άλλο. Στα πολύ βασικά, κυρίως με το Σλούκαστην ίδια πεντάδα θεωρώ ότι ο Αμερικανός θα είναι αυτός που θα παίρνει τη πίεση από τον Έλληνα γκαρντ. Δεν θα χρειάζεται πλέον να έχει αυτό το φορτίο. Το μόνο που θα κάνει είναι να παίρνει τις ίδιες αποφάσεις που έπαιρνε πέρυσι, αλλά ξεκούραστα. Ο Ουόκαπ τα τελευταία δύο χρόνια σαν «άσσος» στη λίγκα έμαθε να ζει κάτω από πίεση και του αρέσει να παίζει με αυτή. Ο Αμερικανός κρίνεται επαρκής σαν χειριστής και δημιουργός μέσα από pick-n-rollκαταστάσεις. Διαβάζει σχετικά καλά το γήπεδο, αλλά η υψηλή του δημιουργικότητα έρχεται σε άλλο τομέα που θα δούμε παρακάτω. Το μόνο που πρέπει να θυμάστε είναι ότι τα ζόρια του Σλούκα τελείωσαν με τον Ουόκαπ στη πεντάδα. Και φυσικά σκεφτείτε αναβάθμιση από το να κατεβάζει ο Τζένκινς και να παίζει pick-n-roll, με το να παίζει ο έτερος Αμερικανός.
SPOT SHOOTING
Φυσικά το πόσο θα ταιριάξει με το Σλούκα θα εξαρτηθεί από ένα άλλο τομέα, ο οποίος δεν είναι άλλος φυσικά από την περιφερειακή εκτέλεση και πόσο θα βοηθήσει, ώστε να διευρυνθεί το spacing της ομάδας. Ο Αμερικανός έχει βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό σε σχέση με τη πρώτη του χρονιά στη λίγκα, αλλά πρέπει να σκεφτούμε κάτι. Ο Ουόκαπ είναι σουτέρ μέρας. Δεν ψάχνει ρυθμό από την επίθεση. Κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ για να ψάχνει ρυθμό από αυτό. Θα εκτελέσει δύο με τρία τρίποντα, ανάλογα τη περίσταση και αναλόγως την ευστοχία που θα έχει θα συνεχίσει να σουτάρει. Ο Ολυμπιακός δεν περιμένει από τον Ουόκαπ να στάζει το ένα τρίποντο μετά το άλλο. Αυτό που θέλει είναι να μπορεί να είναι σταθερός σαν στατικός εκτελεστής από τη περιφέρεια και αν γίνεται να πλησιάσει, να διατηρήσει ή και να βελτιώσει αυτό το 37% που μέτρησε φέτος. Φυσικά σαν spot shooter έχει τη μεγαλύτερη μερίδα εύστοχων τριπόντων του, ενώ δυσκολεύεται αρκετά σε pull up – pick-n-roll καταστάσεις – καθώς εκτελεί ένα κλικ πιο αργά, απ’ ότι στα σουτ με υποδοχή.
TRANSITION PASSING
Πάμε φυσικά στο τομέα, όπου ο Ουόκαπ είναι από τους καλύτερους πασέρ της λίγκας και δεν είναι άλλο από το transition. Ο Αμερικανός είναι ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ στο να επιτίθεται στο ανοιχτό γήπεδο, όχι τόσο με ντρίμπλα, αλλά κυρίως με πάσα. Ελάχιστες ήταν οι φορές που έκανε λάθος επιλογή στον αιφνιδιασμό και παράλληλα βρήκε μεγάλο μέρος των assist του από αυτό το κομμάτι. Ο Ολυμπιακός την τελευταία χρονιά είχε ανάγκη να τρέξει & να επιτεθεί με μεγαλύτερη βαρύτητα στο transition και με τον Ουόκαπ σαν χειριστή, δεν γίνεται να μην βρει πολλές περισσότερες καταστάσεις, καλύτερες αποφάσεις και εκτελέσεις από τους υπόλοιπους. Δεν φτάνει μόνο να βλέπεις γήπεδο, είναι και ποιος σου κάνει τη πάσα, που κάνει τη μεγάλη διαφορά.
SWITCHES
Πάμε και στο σημαντικότερο κομμάτι όλων. Ο Τόμας Ουόκαπ είναι ευρέως γνωστός για τις αμυντικές του ικανότητες σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Προσοχή, δεν θα πιέσει τη μπάλα καλύτερα από τον Τζένκινς, ίσως να κάνει και λιγότερα κλεψίματα από τον πρώην Αμερικανό των «ερυθρολεύκων», ωστόσο το μέγεθος του, οι καίριες αντιδράσεις του ΚΑΙ κυρίως ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την αμυντική ευθύνη μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Τη φετινή χρονιά η βασική άμυνα που επέλεξε ο coach Σίλερ ήταν η high flat(να κυνηγάει κυκλικά & πάνω από το screen και μερικές φορές να προσπαθεί να δημιουργήσει διάσπαση ανάμεσα στο χρήστη της μπάλας και το screener), οπότε ήταν ελάχιστα τα clips που μπόρεσα να μαζέψω με τον Ουόκαπ να παίζει αλλαγές – τη βασική άμυνα του Ολυμπιακού στo pick-n-roll. Παρόλα αυτά από τα χρόνια του Γιασικεβίτσιους γνωρίζουμε ότι ο Αμερικανός αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων στο να αντιμετωπίζουν καταστάσεις mismatch στο ζωγραφιστό. Μπορεί με μεγάλη ευκολία να παίξει από μπροστά, όπως και το να κάνει deflection σε ενδεχόμενη πάσα. Έχει τρομερούς ώμους και σπουδαίο κορμί που τον βοηθάνε σε αυτές τις καταστάσεις.
Αναλύοντας λοιπόν τέσσερις βασικούς παράγοντες: 1) Αποφόρτιση Σλούκα + Pick-n-Roll 2) Spot Shooting 3) Transition 4) Αλλαγές, βλέπουμε ότι ο Τόμας Ουόκαπ είναι μια εξαιρετική επιλογή για τον Ολυμπιακό του Γιώργου Μπαρτζώκα.
