Ο Καλάθης λοιπόν έχει ένα συμβόλαιο που το αξίζει. Ένα συμβόλαιο που αν το αναζητούσε πριν από δύο – τρία χρόνια στην Ευρώπη θα το έβρισκε και με το παραπάνω. Η τιμή ενός παίκτη δεν καθορίζεται από το πόσο μας αρέσει ή δεν μας αρέσει. Καθορίζεται από την τιμή της αγοράς κι όταν ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε να δαπανήσει 2,3 εκατομμύρια έπρεπε να το κάνει, αν ήθελε να αποκτήσει τον παίκτη.
Είμαι πεπεισμένος ότι αν γυρνούσαμε τέσσερις μήνες πριν, πηγαίναμε δηλαδή κάπου στον Ιανουάριο, ο Καλάθης πάλι θα έβρισκε το ίδιο ποσό αν αποφάσιζε να χωρίσει με τον Παναθηναϊκό και να βγει στην αγορά. Είναι πολλές οι ομάδες εκείνες, σε υψηλό επίπεδο μάλιστα, που θα ήθελαν έναν παίκτη – ορχήστρα στη θέση «1», έναν πόιντ γκαρντ που σε κάθε παιχνίδι θα είχε double – double.
Τα δεδομένα ωστόσο από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα άλλαξαν. Δεν άλλαξε βεβαίως η ποιότητα του Νικ, ούτε οι ανάγκες των ομάδων από το πάνω ράφι. Άλλαξε η τιμή της αγοράς, άλλαξε η χρηματιστηριακή αξία του παίκτη λόγω της κατάστασης με τον κορωνοϊό, λόγω της αβεβαιότητας που υπάρχει για το τώρα, αλλά και το αύριο. Θεωρώ λοιπόν δεδομένο ότι τη νέα τιμή του Καλάθη θα την ορίσει πάλι η αγορά. Αυτή ήταν που πριν από μερικά χρόνια του εξασφάλισε ένα πανάκριβο συμβόλαιο, η ίδια αγορά θα ορίσει τώρα το ταβάνι και το κατώτατο πλαφόν.
Προσωπικά ψηφίζω… Καλάθη δαγκωτό, αλλά με την τιμή που θα ορίσει η αγορά! Θεωρώ ότι ο Νικ είναι απαραίτητος σε μια ομάδα που θέλει να έχει σημείο αναφοράς, είναι απαραίτητος σε μια ομάδα που πρέπει να «χτίζεται» από τον «άσο». Δεν ξέρω τι θα πράξει στο τέλος ο Παναθηναϊκός. Αν δηλαδή θα θελήσει να μπει στο παζάρι και να ρεφάρει την όποια πρόταση έχει στα χέρια του ο Καλάθης, αλλά εφόσον το μπάτζετ το επιτρέπει θα πρέπει οι «πράσινοι» να εξαντλήσουν τα περιθώρια για την παραμονή του παίκτη.
Κι εδώ κάπου βεβαίως ανοίγει η γνωστή κουβέντα, αυτή που άνοιγε χρόνια τώρα κάθε φορά που ο Καλάθης διένυε μια κακή περίοδο ή έκανε ένα κακό παιχνίδι σε κρίσιμο αγώνα του Παναθηναϊκού. «Προτιμάς να ξοδεύεις 2,3εκατ. για τον Καλάθη ή για δύο παίκτες που θα κόστιζαν από 1,1 εκατομμύριο;». Η απάντηση για μένα είναι απλή: Καλάθης και πάλι Καλάθης για δύο λόγους: Πρώτον, δεν υπάρχει πλέι μέικερ στην Ευρώπη που μπορεί να κάνει όσα ο Νικ. Δεύτερον, δεν έχει λογική μια ομάδα που έχει «δεμένο το γάιδαρό της» στην πιο πολύπλοκη θέση του ρόστερ να απωλέσει αυτό που διαθέτει και να μπει στη διαδικασία να ρισκάρει το καλύτερο.
Είναι λάθος η εκτίμηση πολλών πως ο Καλάθης είναι ο «ηγέτης» με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Στο 95% των περιπτώσεων ηγέτης θεωρείται αυτός που θα βάλει την «30άρα», αυτός που θα πάρει την τελευταία επίθεση με τη μπάλα να «καίει», αυτός που θα βάλει 10 πόντους σερί για να γυρίσει το παιχνίδι. Όχι, ο Καλάθης δεν είναι αυτός και ούτε πρόκειται να γίνει. Δεν τον πλήρωσε ο Παναθηναϊκός 2,3 εκατομμύρια το χρόνο για να κάνει αυτό.
Τον πλήρωσε για να αποτελεί το σημείο αναφοράς του ρόστερ. Τον πλήρωσε για να έχει ήσυχο το κεφάλι του πως διαθέτει έναν από τους τρεις καλύτερους πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη. Και ναι, τον είχε εδώ και χρόνια. Όσοι περίμεναν πως τα 2,3 εκατομμύρια θα μετέτρεπαν τον Καλάθη σε καλαθομηχανή, προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί πως καμία από τις ομάδες που θα «έσπρωχναν» χρήμα για τον Καλάθη δεν θα το έκαναν με σκοπό να προσθέσουν έναν ηγέτη, αλλά με σκοπό να προσθέσουν το «εργαλείο» που μπορεί να κάνει τα πάντα ανά πάσα στιγμή στο παρκέ.
Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διεκδικήσει τις πιθανότητές του να κρατήσει τον Καλάθη, εφόσον βεβαίως η αγορά του το επιτρέπει. Αν ο Νικ βρει πρόταση αντίστοιχη ή λίγο μικρότερη από το τωρινό συμβόλαιο, τότε πολύ καλά θα κάνει να σκεφτεί το μέλλον του μακριά από την Αθήνα. Αν πάλι, η αγορά ορίζει την τιμή σε ανεκτά για την εποχή επίπεδα, τότε ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που θα πρέπει να κάνει τη δική του υπέρβαση για να «δέσει» τον Καλάθη και να έχει ήσυχο το κεφάλι του. Θα πει κάποιος «τι θα γίνει αν ο Καλάθης έχει μια πρόταση 200.000 ευρώ παραπάνω ετησίως από αυτά που του προσφέρει ο Παναθηναϊκός;». Η απάντηση είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων, αλλά αυτή τη στιγμή δεν είμαστε σ’ αυτό το σημείο… Είμαστε πολύ πιο μακριά…
