Όταν έγινε γνωστό, πριν από τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Ερυθρό Αστέρα, ότι ο κόουτς Σερέλης αποφάσισε να «κόψει» από την 12αδα τον Μπέικον, οι αντιδράσεις των φίλων του τριφυλλιού ήταν πολυποίκιλες. Άλλοι έσπευσαν να δώσουν δίκιο στον Πεδουλάκη που δεν ήθελε από το περασμένο καλοκαίρι τον Μπέικον στον Παναθηναϊκό, άλλοι να θυμίσουν για ποιο λόγο ουδείς προπονητής της Ευρωλίγκας εμπιστεύτηκε τον ταλαντούχο Αμερικανό κι άλλοι εκνευρίστηκαν για την απόφαση Σερέλη λέγοντας ότι ήρθε σε μία βραδιά που ο Παναθηναϊκός είχε κι άλλες σημαντικές απουσίες (Γκουντάιτις, Αγραβάνη).
Είμαι βέβαιος ότι στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι θα… σιχτίριζαν τον Σερέλη όταν ο Παναθηναϊκός σερνόταν στο παρκέ του ΟΑΚΑ και κινδύνευε με συντριβή και αρνητικό, ιστορικό σερί, 7ης σερί ήττας στην Ευρωλίγκα. Ενδεχομένως οι ίδιοι ήταν ανάμεσα σε εκείνους που τον αποθέωναν στο φινάλε ασπαζόμενοι το απόφθεγμα ότι «ομάδα γίνεσαι ως σύνολο όχι ως μονάδα».
Καμιά φορά η αλήθεια δεν είναι μονοδιάστατη. Ο Σερέλης, κατά πως φαίνεται, έπραξε το αυτονόητο. Αλλά ταυτόχρονα δύσκολο. Κάτι που δεν είχε κάνει νωρίτερα ο Ράντονιτς. Είδε την «αδιαφορία» του Μπέικον, ο οποίος από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχασε κάθε στόχο στην Ευρωλίγκα είναι «αόρατος» στα παιχνίδια, προφανώς είδε και τη συμπεριφορά του στην προπόνηση και τον άφησε εκτός.
Η φράση που είπε στη συνέντευξη στη NOVA -“Κάθε παίκτης αποφασίζει για το μέλλον το δικό του ο ίδιος. Ο Μπέικον αποφάσισε, δεν αποφάσισα εγώ. Μακάρι να αποφασίσει το σωστό για το δικό του… αύριο”- θαρρώ ότι τα λέει όλα. Δεν χρειάζεται μετάφραση.
Ο Σερέλης γνωρίζει το ταλέντο του Μπέικον, ξέρει τι μπορεί να δώσει, αλλά τούτο δύναται να συμβεί ΜΟΝΟ αν ο Αμερικανός παίξει για την ομάδα, όχι για τον εαυτό του. Ούτε ο κόουτς ούτε ο σύλλογος «τελείωσε» τον Μπέικον. Όπως είπε ο Σερέλης «Ο Μπέικον θα αποφασίσει για το μέλλον του». Με δυο λόγια από τη συμπεριφορά του στην προπόνηση και στους αγώνες θα κριθεί…
Ήταν μία δίκαιη απόφαση –την οποία δεν τολμούσε να πάρει ο Ράντονιτς- που λειτούργησε σαν καταλύτης στα αποδυτήρια. Οι παίκτες είδαν ότι ο προπονητής λειτουργεί όχι με βάση το ταλέντο και το «όνομα» του καθενός, αλλά την προσφορά του στην ομάδα. Προφανώς το ταλέντο του Μπέικον δεν το έχει άλλος παίκτης στον Παναθηναϊκό. Κι όποιος προπονητής μπορέσει να το «πακετάρει» για το καλό του συνόλου θα απογειώσει και τον Αμερικανό και την ομάδα του.
Οταν όμως δεν το καταθέτει για το καλό του συνόλου δεν είναι «ταλέντο» αλλά «ταλαιπωρία». Και αμαρτία ταυτόχρονα για τον Ντουέιν Μπέικον ο οποίος αν το αποφασίσει μπορεί να γίνει ηγέτης σε έναν κανονικό Παναθηναϊκό, όχι αύριο να ξαναψάχνει συμβόλαιο και η Ευρωλίγκα να του γυρίζει την πλάτη.
Ο Σερέλης, λοιπόν, δεν έκανε κάποια επανάσταση, αλλά το αυτονόητο σε μία ομάδα η οποία υποφέρει από έλλειψη αρχών είναι τεράστια υπόθεση.
Για να δημιουργηθεί ομάδα υψηλών προδιαγραφών ΠΡΩΤΑ πρέπει να υπάρχουν αρχές και στη συνέχεια ταλέντο και εκατομμύρια ευρώ. Εάν δεν υφίσταται το πρώτο τα άλλα δύο πάνε για πέταμα. Οπως πετάχτηκαν τα φετινά εκατομμύρια ευρώ του Παναθηναϊκού και όποιο ταλέντο των παικτών του.
Αρκεί να θυμηθείτε ΠΩΣ έφτιαξε ο κόουτς Μπαρτζώκας την ΟΜΑΔΑΡΑ του Ολυμπιακού την οποία θαυμάζει σήμερα η μπασκετική Ευρώπη. Ο Μπαρτζώκας ήρθε σε «ρήξη» με το συναίσθημα. Ο 37χρονος Βασίλης Σπανούλης ήταν ΜΥΘΟΣ στο μπάσκετ και τεράστια ΛΑΤΡΕΙΑ για τον κόσμο του Ολυμπιακού. Για τον Μπαρτζώκα, όμως, δεν μπορούσε να ταιριάξει σε αυτή την ομάδα που ήθελε να φτιάξει, στον δικό του «πυραυλοκίνητο» Ολυμπιακό.
Ο κόουτς δεν δίστασε ούτε στιγμή. Εκείνος έθετε τις ΑΡΧΕΣ εντός ομάδας. Όπως και στην περίπτωση του Κώστα Σλούκα, στην αρχή της επιστροφής του στον Ολυμπιακό.
Ο Σπανούλης κατάλαβε ότι έπρεπε να ολοκληρώσει την τεράστια καριέρα του, ο Σλούκας κατάλαβε ότι αποδεχόμενος να μοιράζεται το χρόνο με τους άλλους, μπορεί να καταθέτει το σπάνιο ταλέντο ΥΠΕΡ του συνόλου, υπέρ της ομάδας, και τα πράγματα απλοποιήθηκαν. Ο Ολυμπιακός με τις αρχές του Μπαρτζώκα παίζει εδώ και καιρό το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη. Με αποτελέσματα.
Ο κόουτς Σερέλης δεν θα είναι ο προπονητής που θα οδηγήσει την επόμενη σεζόν το τριφύλλι, όμως μπορεί να δημιουργήσει «υγιή αποδυτήρια», να θέσει το πλαίσιο αρχών που θα παραλάβει αυτός ο οποίος θα έρθει (και ο Σερέλης θα είναι συνεργάτης του). Προφανώς κάτι τέτοιο αν συμβεί θα αποτελεί σημαντική κληρονομιά-προσφορά του Ελληνα κόουτς στον Παναθηναϊκό.
Το αυτονόητο δεν πρέπει να αποθεώνεται, σίγουρα όμως πρέπει να επισημαίνεται. Πόσο μάλλον σε μία ομάδα η οποία την τελευταία 3ετία υποφέρει από την έλλειψη του αυτονόητου...
