Κάθε μπασκετικός σέβεται τη Λιθουανία. Είναι η χώρα που λατρεύει το άθλημα, έχει «βγάλει» μύθους του σπορ και κάθε της συναναστροφή με το μπάσκετ ξεχειλίζει σεβασμό και χαρά. Μια πραγματική σχολή όπως συνηθίζουμε να λέμε. Η Εθνική της ομάδα αποκλείστηκε στους «16» του Eurobasket. Χάνοντας στην παράταση απ’ την Ισπανία.
Μετά την αναμέτρηση, υπήρξαν παράπονα και αναφορές στον Μπράουν. Τον παίκτη που ουσιαστικά στο τέταρτο δεκάλεπτο και στην παράταση, πήρε απ’ το χέρι τους Ισπανούς και τους οδήγησε στη νίκη. Μετά από εκπληκτικό δικό του παιχνίδι. Οι Λιθουανοί παραπονέθηκαν στις δηλώσεις τους, επειδή η σχέση που έχει ο Μπράουν με την Ισπανία, είναι όση έχει και με την Ισλανδία. Μηδαμινή δηλαδή.
Το μυαλό όλων θα πάει στη δικαιολογία πως οι Λιθουανοί κάνουν αυτές τις αναφορές, επειδή πικράθηκαν απ’ την ήττα. Όμως είναι υποχρέωση του ίδιου του μπάσκετ, να σεβαστεί και να αναλύσει τα δεδομένα αυτά. Επειδή περνάμε σε μια νέα εποχή ουσιαστικά, η οποία μετατρέπει τις διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων σε… Euroleague. Όποιος έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ, κερδίζει.
Πάντα το μπάσκετ σε εθνικό επίπεδο, διαχωριζόταν από το συλλογικό για προφανείς λόγους που δεν χρειάζονται ανάλυση. Αυτή η διαδικασία βοηθούσε και την σωστότερη… τροφοδοσία των συλλόγων με γηγενείς ποιότητας, με νέα ταλέντα. Ακόμη και εμπορικά αν το προσεγγίσει κανείς, πάντα ο κόσμος «δένεται» ευκολότερα με κάποιον άνθρωπο απ’ τη δική του χώρα. Με κάποιον που αισθάνεται πως μοιράζεται την ίδια «τρέλα» για τη φανέλα.
Διαχρονικά οι Εθνικές ομάδες πρέσβευαν τις μπασκετικές σχολές. Γι’ αυτό και βλέπαμε φουρνιές παικτών που σάρωναν και μετά από λίγα χρόνια υποχώρηση της δυναμικής καθώς η παραγωγή ταλέντων έτυχε να μην είναι ανάλογη. Αυτό σήμαινε ευκαιρίες για περισσότερες Εθνικές. Για παράδειγμα διαχρονικά οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας είναι ισχυρές. Επειδή μιλάμε για την κορυφαία μπασκετική σχολή της Ευρώπης. Σε συλλογικό επίπεδο που δεν υπάρχουν τα χρήματα για να ακολουθήσουν, δεν μπορούν να έχουν τις ίδιες επιτυχίες.
Πλέον όλα αυτά πηγαίνουν περίπατο. Η FIBA πρέπει να κοιτάξει το ζήτημα ενδελεχώς, για να μη φτάσουμε στο σημείο να κερδίζει ο ισχυρότερος οικονομικά και στις Εθνικές ομάδες. Φανταστείτε σε λίγα χρόνια να πράξουν κάτι ανάλογο με αρκετούς Μπράουν οι Κινέζοι. Ή οι Ρώσοι όταν τους επιτραπεί να επιστρέψουν στις διεθνείς διοργανώσεις.
Σκεφτείτε πως θα είναι να βρεθούν κάποιοι πρίγκιπες με «τρέλα» για το μπάσκετ στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Πληρώνοντας για να δεχτούν κορυφαίοι αθλητές να πάρουν διαβατήριο και να συμμετάσχουν σε ένα Παγκόσμιο ή στο τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων.
Το θέμα δεν είναι σε καμία περίπτωση εθνικιστικό. Προφανώς κι αν κάποιος έχει μεγαλώσει μπασκετικά σε μια χώρα, είναι «προϊόν» της συγκεκριμένης σχολής και καλά κάνει να φορά τη συγκεκριμένη φανέλα με το συγκεκριμένο εθνόσημο. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό, ένα κράτος ισχυρό οικονομικά και άσχετο μπασκετικά, να μπορεί πληρώνοντας να φτιάξει μια Εθνική που θα κοντράρει τους πάντες και θα κατακτά τίτλους και διακρίσεις.
Ακόμη και το παράδειγμα της Ισπανίας. Μια κορυφαία σχολή, μια Εθνική που εδώ και χρόνια σαρώνει. Στο υψηλότερο επίπεδο, με εκπληκτικές «φουρνιές» παικτών. Γκασόλ, Ναβάρο, Καλντερόν, Γιουλ, Ρούντι, Ρούμπιο και τόσοι ακόμη. Τους συμπαθείς δεν τους συμπαθείς, δε γινόταν να μην τους βγάλεις το καπέλο.
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου. Αυτοί οι αθλητές μεγάλωσαν, κάποιοι σταμάτησαν το μπάσκετ. Μέχρι να «ψηθεί» η νεότερη γενιά, δε θα είναι εύκολη διαδικασία. Ειδικά απ’ τη στιγμή που ακόμη και οι Ισπανοί που είναι εξαιρετικοί σε επίπεδο οργάνωσης και ανάπτυξης ταλέντων, δεν έχουν υπογράψει συμβόλαιο πως κάθε 10 χρόνια θα «παράγουν» Γκασόλ, Ναβάρο, Καλντερόν.
Γιατί λοιπόν ήταν έρχεται η εποχή της πτώσης, να μην έχουν οι υπόλοιποι το δικαίωμα να το εκμεταλλευτούν; Όταν εκείνοι βρίσκονται στη δική τους άνοδο σε επίπεδο ταλέντου και ετοιμότητας. Απλά και μόνο επειδή οι Ισπανοί ή οι κάθε Ισπανοί, μπορούν να παρέχουν διαβατήριο σε ξένους επιπέδου.
Ουσιαστικά σε καμιά δεκαριά χρόνια, αν συνεχιστεί αυτό το τροπάρι θα έχουν μετατραπεί τα Eurobasket σε Euroleague. Οι οικονομικά ισχυρές χώρα θα αγοράζουν καλές Εθνικές και οι υπόλοιποι απλά θα βασίζονται στο όποιο ταλέντο τους μένει, ή στο όποιο διαβατήριο μπορούν να δώσουν σε ξένους δεύτερης κατηγορίας.
