Σαν σήμερα το 1971 γεννιέται σε επαρχία του Κεμπέκ στον Καναδά, ο γιος του Ζιλ Βιλνέβ, Ζακ. Όταν ήταν μικρός ο Ζακ μετακινούταν με ένα τροχόσπιτο μαζί με την οικογένειά του καθώς ο πατέρας του ήταν οδηγός της F1 και ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους. Στις 8 Μαΐου του 1982 όταν ο Ζακ ήταν μόλις 11 χρονών έχασε τον πατέρα του σε ένα από τα χειρότερα ατυχήματα στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού, στις κατατακτήριες δοκιμές στο Βέλγιο. Ήταν η μέρα που ο Βιλνέβ έβαλε ως στόχο να εκπλήρωση τον στόχο του πατέρα του, να γίνει Παγκόσμιος πρωταθλητής!
Ο νεαρός πιλότος κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα CART το 1995, ενώ την ίδια σεζόν ήταν και ο νικητής του «διαβόητου» αγώνα Indianapolis 500. Το 1997 έγινε ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 και έγινε μόλις ο τρίτος πιλότος- μετά τον Μάριο Αντρέτι και τον Έμερσον Φιτιπάλντι- που πετυχαίνει αυτό το ιδιόμορφο «χατ-τρικ» (Τίτλος σε CART και Formula 1, νίκη στο Indianapolis 500). εξασφάλισε συμβόλαιο στην Γουίλιαμς το 1996 διετούς διάρκειας. Στον πρώτο του αγώνα στην Αυστραλία ήταν σπουδαίος ωστόσο, λόγω βλάβης στο μονοθέσιο του τερμάτισε δεύτερος. Η πρώτη του νίκη ήταν στο Νίμπουργκ της Γερμανίας που άφησε δεύτερο τον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, Μάικλ Σουμάχερ, ενώ έκανε και ρεκόρ περισσότερων νικών στην πρώτη του σεζόν (4).
Το 1997 ο Ζακ ήταν εκθαμβωτικός και πάλεψε για τον τίτλο με την Scuderia. Παρά την ήττα στον πρώτο αγώνα ο Βιλνέβ έκανε εκπληκτικούς αγώνες και με νίκες σε Βραζιλία, Αργεντινή αλλά και ακόμα πέντε όπως και στον προ τελευταίο αγώνα της σεζόν στη Suzuka -ο Καναδός τερμάτισε πέμπτος- και έμεινε στο -1 από τον -πολύ έμπειρο- και πρώτο Μίκαελ Σουμάχερ στη βαθμολογία.
Ο τίτλος θα κρινόταν στην Ισπανία αν και ήταν εξαρχής περίεργος αγώνας: κανονικά, θα έπρεπε να διεξαχθεί στο ιστορικό Εστορίλ το οποίο- βάσει προγράμματος- ήταν αυτό που θα έκλεινε το καλεντάρι για το 1997. Όμως, η χαρακτηριστική καθυστέρηση στις βελτιώσεις της πίστας που είχε ζητήσει ο Μπέρνι Έκλεστοουν, ανάγκαζαν το αφεντικό της F1 ν’ αλλάξει γνώμη και να βάλει τη Χερέθ στη θέση του.
Στις κατατακτήριες δοκιμές στην Ιβηρική Χερσόνησο, τρεις πιλότοι είχαν τον ίδο χρόνο (!) και ο Βιλνέβ πήρε την pole καθώς ήταν ο πρώτος που έκανε τον γύρο σε 1:21.072. Αν και στην αρχή του αγώνα τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλά για την Williams οι δυνατότητες του εκπληκτικού μονοθέσιου βοήθησαν τον Βιλνέβ να φτάσει τον Σούμι σε απόσταση αναπνοής.
22 γύρους πριν το πέσιμο της καρό σημαίας ο Ζακ πέρασε τον τέλειο Γερμανό ο οποίος χάρισε ένα από τα καλύτερα χαϊλάιτ όλων των εποχών στη Formula 1 και αρκετά εγκεφαλικά στους οπαδούς της Ferrari. O Σουμάχερ δεν άφησε τον Βιλνέβ να περάσει και τον χτύπησε στο πλάι ωστόσο το μονοθέσιο του έπαθε ζημιά και ο Καναδός έκανε το όνειρο του αείμνηστου πατέρα του πραγματικότητα αφού, ο Σουμάχερ εγκατέλειψε και μηδενίστηκε για την απερισκεψία του να χτυπήσει επίτηδες τον Καναδό.
Έτσι ο Ζακ σήκωσε στον ουρανό το πρωτάθλημα του 1997 αφιερώνοντας το στο αγαπημένο πατέρα του και μπήκε για πάντα στο βιβλίο της ιστορίας της F1.
Ωστόσο, από κείνο το σημείο και μετά η καριέρα του στη κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού πήρε την κατιούσα: το 1998, ως υπερασπιστής του στέμματος, απέτυχε να κερδίσει έστω κι έναν αγώνα (σε μια σεζόν, πάντως, που οι McLaren στα χέρια των Χάκινεν-Κούλθαρντ «πετούσαν» και ο ασυναγώνιστος «Σούμι» ήταν πάντα εκεί), ενώ στη συνέχεια πήρε μεταγραφή για τη «νεόδμητη» BAR, χωρίς να καταφέρει τίποτα το σπουδαίο.
Το αγωνιστικό του μενού περιλάμβανε 3 αγώνες με τη Renault το 2004, πριν βρει νέο συμβόλαιο στη Sauber το 2005, στην οποία έμεινε μέχρι και το 2006 (με την... αρωγή της BMW), όπου και αντικαταστάθηκε μεσούσης της περιόδου από τον Ρόμπερτ Κιουμπίτσα- ναι, τον σημερινό πιλότο της Williams-, βάζοντας άδοξη τελεία στη λαμπερή- μα άνιση- καριέρα του στην F1.
