Τους κουβαλάει μαζί του όπου κι αν πάει. Τίποτα δεν έχει αλλάξει για αυτόν. Ο Νίκο, ο Γκουστάβο, ο Τσίκι και ο Ούγκο, οι καλύτεροι παιδικοί του φίλοι, αυτοί με τους οποίους έπαιξε τα σημαντικότερα ματς της ζωής του, ξυπόλυτος στις αλάνες του Περδριέλ είναι για πάντα χαραγμένοι στο κορμί του, με ανεξίτηλο μελάνι που δεν φεύγει ποτέ. Τους έλεγαν La banda de Perdriel και πριν από κάθε παιχνίδι με άλλη γειτονιά του Ροζάριο, παρατάσσονταν στην σειρά και τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο της Αργεντινής. Το βράδυ, είτε έχαναν είτε κέρδιζαν μαζεύονταν σε ένα κιόσκι, παρέα με ένα αναψυκτικό και μοιράζονταν τα όνειρα τους που δεν είχαν ταβάνι. Ο πιο αδύνατος, ο πιο ασχημούλης, ο πιο καχεκτικός, ο πιο αγαθούλης της παρέας, ο μικρός Ανχελίτο ήταν αυτός που έλεγε πάντα τα λιγότερα. 
Ακόμα και σήμερα που ο Άνχελ Ντι Μαρία είναι επώνυμος, διάσημος, πλούσιος και λίγο μικρότερος του Μέσι σε ποδοσφαιρικό ανάστημα, το… μέσα του παραμένει αναλλοίωτο: «Το ότι γεννήθηκε στο Περδριέλ ήταν και θα είναι το σημαντικότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην ζωή μου», γράφει ένα τεράστιο τατού που καλύπτει όλο τον πήχη του αριστερού του χεριού. Στο περασμένο Μουντιάλ η Banda από το Περδριέλ ενώθηκε και πάλι στην Βραζιλία. Ο Ανχελίτο πλήρωσε από την τσέπη του όλα τα έξοδα στα «αδέρφια» του από την αλάνα, οι οποίοι νοερά τραγουδούσαν κι αυτοί τον εθνικό ύμνο πλάι στον παιδικό τους φίλο, που ήταν στον χορτάρι με την φανέλα της Εθνικής Αργεντινής, όπως ακριβώς ονειρευόντουσαν από μικροί. Μπορεί ο δημοφιλέστερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο να είναι ο Λιονέλ Μέσι, μα ο ποδοσφαιρικός Δήμαρχος του Ροζάριο, όπου γεννήθηκαν και οι δύο, λέγεται Άνχελ Ντι Μαρία!
Τα μετράς και πάλι αμέτρητα είναι. Φτάνουν για να καλύψουν το μισό χρέος της Ελλάδας. Στρογγυλά 179 εκατομμύρια ευρώ! Τόσα κόστισαν οι μεταγραφές του Άνχελ Ντι Μαρία μέχρι σήμερα, ποσό που δεν έχει ξοδευτεί συνολικά για κανένα άλλο ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Τα πρώτα 8 «χαρτιά» τα έδωσε η Μπενφίκα που μυρίστηκε το ταλέντο του λιπόσαρκου Αργεντινού στην Ροζάριο Σεντράλ. Άλλά 32 έδωσε η Ρεάλ Μαδρίτης για να τον προσθέσει στην «βασιλική» της φρουρά, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον έκανε πέρυσι με 75 εκατομμύρια ευρώ την πιο ακριβή μεταγραφή στο νησί. Ένα χρόνο μετά, ο «φιδές» παίρνει τον δρόμο για την πόλη του φωτός, όπου έναντι 63 εκατομμυρίων ευρώ γίνεται το νέο κόσμημα στην λαμπερή Παρί Σεν Ζερμέν. Το σύνολο 179 «χαρτιά». Όλα αυτά για κάποιον, η πρώτη μεταγραφή του οποίου κόστισε… 25 μπάλες!
«Ήταν καλοκαίρι του 1994 και ήμουν 7 ετών. Έπαιζα στην ακαδημία Torito και κλείσαμε ένα φιλικό με την Ροζάριο Σεντράλ. Θυμάμαι ότι πέτυχα δύο πολύ ωραία γκολ και μετά η Ροζάριο ζήτησε να με αποκτήσει», θυμάται ο Αργεντινός. «Ήταν ο πιο αδύνατος από όλους, μα έπαιζε από 7 ετών παιδάκι σαν μεγάλος. Μην γελάτε με το ποσό της μεταγραφής. Τότε ήταν ολόκληρη περιουσία», θυμάται ο πρώτος του προπονητής Μαρσέλο Παβόν. Ο θρύλος λέει ότι το ποσό της μεταγραφής ήταν 20 μπάλες ποδοσφαίρου! Άλλοι λένε για 25 και ορισμένοι για 35. Όπως ο Λιονέλ Μέσι υπέγραψε σε μία χαρτοπετσέτα το πρώτο του συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, έτσι κι ο έτερος εκλεκτός υιός του Ροζάριο, Άνχελ Ντι Μαρία πήρε τον δρόμο προς τα αστέρια για κάτι μηδαμινό: ένα σακί με ξεφούσκωτες μπάλες!
Ήταν πάντα ταπεινός. Όπως και η καταγωγή του. Ο πατέρας του Μιγκέλ θα μπορούσε να γίνει κι αυτός επαγγελματίας και μάλιστα στην Ρίβερ Πλέιτ αν ένας τραυματισμός δεν του έκοβε απότομα την καριέρα του. Από τα 16 του αναγκάστηκε να φτυαρίζει κάρβουνο για να ζήσει, όπου συχνά τον βοηθούσε η γυναίκα του η Ντιάνα και ο μικρός Ανχελίτο, ο οποίος τακτοποιούσε τα άδεια σακιά και καθάριζε τα εργαλεία του. Για να πάει ο μικρός Άνχελ στην προπόνηση η μητέρα του αναγκαζόταν να κάνει καθημερινά 20 χιλιόμετρα με το ποδήλατο και να τον περιμένει καρτερικά να βγάλει όλη την ενεργητικότητα του στο γήπεδο, αφού ο παιδίατρος ήταν αυτός που τους συνέστησε να τον γράψουν σε κάποιο σπορ για να εκτονώνεται. 
Από εκείνες τις ημέρες πέρασαν πολλά πολλά χρόνια, μόνο που δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Ο Ανχελίτο παραμένει ένας λιπόσαρκος τύπος, τον οποίο ακόμα φωνάζουν περιπαικτικά «φιδέ». Έχει ακόμα τα ίδια πεταχτά αυτιά, παραμένει λιγάκι… κακομούτσουνος, στραβοκάνης και ταπεινός. Δεν φούσκωσε στα γυμναστήρια, μιλάει ακόμα με το κεφάλι χαμηλωμένο, αισθάνεται πιο άνετα μέσα σε φόρμες, δεν έκανε καμία πλαστική και παραμένει παντρεμένος με την πρώτη του αγάπη, την οποία παντρεύτηκε στα 20 του, κι ας ήταν 6 χρόνια μεγαλύτερη. Δεν δίστασε να τσαλακώνεται σε κάθε πανηγυρισμό γκολ, κάνοντας αστείες καρδούλες ή βάζοντας το χέρι σαν πιπίλα στο στόμα, εξακολουθεί να γυρνάει σε κάθε πρώτη ευκαιρία στην παλιά του γειτονιά και να παίρνει τηλέφωνο τον φροντιστή της Ροζάριο για να τον ρωτήσει τα νέα της αγαπημένης του ομάδας. 
Έριξε πολλάκις το «εγώ» του για να παίξει όπου υπήρχε τρύπα. Στην Μπενφίκα έφυγε από τον… ασβέστη για να παίξει ως επιτελικός. Στην Ρεάλ Μαδρίτης για να «χωρέσει» στο σχήμα, έμαθε στον πλανήτη τι σημαίνει μοντέρνος εσωτερικός μέσος σε 4-3-3. Στην Γιουνάιτεντ του είπαν ότι πρέπει να πάρει όλη την πλευρά σε 3-5-2! Στην Εθνική έμαθε να ζει στην σκιά του Μέσι. Χωρίς θεατρινισμούς, φανφάρες, φιγούρες, κωλοτούμπες και επικοινωνιακά κόλπα, ο Άνχελ Ντι Μαρία ήταν πάντα ένας πιστός, ταπεινός στρατιώτης κι ας είχε το ταλέντο να είναι παντού στρατηγός. 
Τι δουλειά έχει άραγε ένας τέτοιος γεννημένος αντιστάρ στην πόλη του φωτός; Τι δουλειά έχει σε έναν οργανισμό, όπως η Παρί Σεν Ζερμέν που ερωτεύτηκε την λάμψη του Μπέκαμ, τα βεντετιλίκια του Ζλάταν, τα τερτίπια του Καβάνι και συμπεριφέρεται σαν ένας Χολιγουντιανός θίασος; Η απάντηση είναι απλά ποδοσφαιρική. Σε ένα τέτοιο σύνολο χρειάζεται και ένα ποδοσφαιρικό αντίβαρο. Ένα παιδί της γειτονιάς. Ένας… καρβουνιάρης. Ένας κανονικός άνθρωπος. Μπορεί να έχουν ξοδευτεί 179 εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές για πάρτη του, μα ακόμα ο Άνχελ Ντι Μαρία καμαρώνει για τις 20-25 μπάλες που έδωσε κάποτε η Ροζάριο Σεντράλ για να τον κάνει δικό της…
