Σε γενικές γραμμές το πρωτάθλημα Φινλανδίας έχει αποδειχθεί ένα από τα πιο φιλόξενα για τους Έλληνες προπονητές αλλά και αθλητές. Μπορεί το κλίμα και το κρύο να μην κάνει τη χώρα ιδιαίτερα οικεία αλλά είναι γεγονός πως πέρα από τους Γκότση και Ρούσσο έχουν περάσει με επιτυχία προπονητές όπως ο Οικονόμου, ο οποίος κατέκτησε Κύπελλο με την OrPo έχοντας ως βοηθό τον Γκότση, ο Νίκος Γκιτζέκος, ο Αργύρης Αντιφάκος αλλά και παίκτες όπως η Βεργίδου, η Καλανταρίδου και ο Κασαμπαλής.
Ο Σωτήρης Γκότσης ανέλαβε την Πόλκκι το 2021-22 και από τότε και έπειτα η ομάδα κατέκτησε 3 πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο ενώ πήρε και γεύση από Τσάμπιονς Λιγκ. Από το 2022-23 και μετά η συνεργασία του με τον Αλέξανδρο Ρούσσο δημιούργησε ένα δίδυμο που λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Δεν είναι τυχαίο πως η κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος για την Πόλκκι ήρθε με μόλις μία ήττα σε 27 αγωνιστικές της regular season ενώ στα πλέι οφ μόνο η Πούγιο κατάφερε να βάλει δύσκολα στα ημιτελικά. Οι τελικοί κρίθηκαν με 4-0 νίκες κόντρα στην Κανγκάσαλα και αυτό δείχνει πόσο ανώτερη ήταν η ομάδα των δύο Ελλήνων.
Μπορεί το φινλανδικό πρωτάθλημα να μην έχει τη λάμψη του ιταλικού ή του τουρκικού αλλά είναι απαιτητικό και μέχρι πρότινος, πριν την απόλυτη κυριαρχία της Πόλκκι, έμοιαζε ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Ο Γκότσης και ο Ρούσσος σίγουρα βρήκαν το κατάλληλο έδαφος για να δουλέψουν σε μια χώρα μακριά από την τοξικότητα όπου η υπομονή και η ηρεμία δίνουν πολύτιμη άνεση στους προπονητές. Παρόλα αυτά εξελίχθηκαν και ωρίμασαν. Άλλωστε ο Γκότσης είναι μόλις 36 ετών και ο Ρούσσος 37 κάτι που δείχνει ότι έγιναν έτοιμοι προπονητές και με σημαντικές παραστάσεις πολύ νωρίς. Θα έμοιαζε απίθανο στην Ελλάδα σε αυτή την ηλικία να υπάρχει η παρόμοια υπομονή σε οποιαδήποτε ομάδα πρωταθλητισμού πόσω μάλλον στα πρώτα τους βήματα καθώς έχουν αναλάβει ομάδες εδώ και μια πενταετία, όταν ήταν ακόμα νεαρότεροι.
Όσον αφορά τον Γιάννη Αθανασόπουλο τα επιτεύγματά του συνεχίζονται καθώς απέχει μία νίκη από ένα ακόμα νταμπλ με τη Βάσας. Η δεύτερη νίκη στους τελικούς Ουγγαρίας είναι γεγονός. Παρόλα αυτά το ότι είναι κοντά σε έναν ακόμα τίτλο δεν κάνει αίσθηση, το αντίθετο θα έκανε. Το σημαντικότερο που έχει καταφέρει ο Αθανασόπουλος με τη Βάσας είναι πως έχει φτιάξει μια ομάδα με εντυπωσιακή πειθαρχία και αυτό την κάνει απόλυτη κυρίαρχη σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα. Αυτό που μένει είναι μια υπέρβαση στην Ευρώπη αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει μάλλον θέμα χρόνου αφού η Βάσας γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερη και η παρουσία της στο Τσάμπιονς Λιγκ μοιάζει δεδομένη.
Μπορεί το ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα Ελβετίας να έχει πλέον τελειώσει αλλά και εκεί τα ελληνικά χρώματα τα πήγαν καλά. Ο ομοσπονδιακός προπονητής, πλέον, Απόστολος Οικονόμου οδήγησε τη Λουγκάνο για δεύτερη σερί χρονιά σε τελικό Κυπέλλου αλλά και στην τετράδα του πρωταθλήματος. Ο Λαρισαίος κόουτς πήρε μια ομάδα μεσαίας δυναμικής και κατάφερε να την κρατήσει όσο πιο ψηλά γίνεται και να τη φτάσει τόσο φέτος όσο και πέρυσι μια ανάσα από το Κύπελλο. Έχοντας αντιπάλους όπως η Νεσατέλ, που έπαιξε τελικό CEV Cup, αλλά και τη Σαφτχάουζεν η πορεία που έκανε ο Οικονόμου και η Λουγκάνο δε μοιάζει καθόλου αμελητέα.
Είναι γεγονός, λοιπόν, πως η νέα γενιά προπονητών διαπρέπει εκτός συνόρων. Είναι σαφές πως σε χώρες με αθλητική παιδεία, διαφορετική νοοτροπία αλλά κυρίως υπομονή και εμπιστοσύνη τα αποτελέσματα έρχονται και οι Έλληνες προπονητές βρίσκουν τον… παράδεισό τους μακριά από τη χώρα μας.
