Το να πούμε ότι η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα στην οποία η ελευθερία του λόγου είναι αδιαπραγμάτευτη, θα θεωρηθεί κακή τρολιά. Προφανώς δεν είναι αδιαπραγμάτευτη η ελευθερία του λόγου, οι δημοσιογράφοι που την διαπραγματεύονται σχεδόν κάθε μέρα, το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα.
Το να πούμε όμως ότι η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα στην οποία ένας κωμικός μπορεί να σατιρίσει όποιον θέλει, χωρίς να κινδυνεύει να του την πέσουν φουσκωτοί «δυσαρεστημένοι θεατές», θα ήταν ακριβές. Μέχρι πρότινος. Όχι πια.
Αυτό το οποίο συνέβη στην παράσταση του Χριστόφορου Ζαραλίκου είναι αδιανόητο μεν εξαιρετικά επικίνδυνο δε.
Η πρωταγωνίστρια του επεισοδίου Σάσα Σταμάτη αποτελεί έτσι κι αλλιώς ένα προβληματικό πρόσωπο στα δικά μου μάτια. Προβληματικό με την έννοια ότι φέρει μια συμπεριφορά στην δημόσια παρουσία της ως παρουσιάστρια, ως δημοσιογράφος ή ως οτιδήποτε άλλο δηλώνει, η οποία θα έπρεπε να την έχει απομονώσει εδώ και καιρό: αγενής, ημιμαθής, προσβλητική, κυκλοφορεί από κανάλι σε κανάλι περιφέροντας την περσόνα της «αυθεντικής», ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς χυδαία.
Εν πάση περιπτώσει, ας το ξεπεράσουμε αυτό. Δυστυχώς η ελληνική τηλεόραση, εφόσον επιλέγει συχνά να απευθύνεται στα χειρότερα ένστικτα των θεατών, χρειάζεται και τέτοια φαιδρά πρόσωπα.
Η Σταμάτη λοιπόν και το γεγονός ότι είναι γνωστή τηλεπερσόνα, συνιστά αναμφίβολα πρόβλημα και ανοίγει τη συζήτηση σχετικά με την ευκολία και τη φτήνια της διασημότητας στην εποχή μας – χρήσιμη συζήτηση οπωσδήποτε, μα για μια άλλη στιγμή.
Το κυρίως θέμα έγκειται αλλού. Δεν πιστεύω ότι οποισδήποτε έστειλε κόσμο να σταματήσει την παράσταση ή οτιδήποτε τέτοιο. Μπορεί και να κάνω λάθος βέβαια, τίποτα δεν αποκλείεται. Περισσότερο πάντως, πιστεύω ότι οι «δυσαρεστημένοι» με το φαρδύ σβέρκο και η κυρία Σταμάτη πούλησαν εκδούλευση στο «αφεντικό». Και τούτο είναι σαφώς χειρότερο.
Επιχειρηματίες με μπράβους και δυσανεξία στην κριτική έχουμε ζήσει -και αντέξει- πολλούς.
Δουλοπρεπή και γλοιώδη ανθρωπάκια που «γλείφουν» καθημερινά και κατακεραυνώνουν όποιον τολμήσει να ασκήσει κριτική στο «big boss» , επίσης έχουμε ζήσει και αντέξει πολλά – τα ζούμε ακόμα κάθε μέρα.
Αν όμως τα δυο συνδυαστούν και τα γλοιώδη ανθρωπάκια , αρχίσουν να τραμπουκίζουν αυτεπαγγέλτως τους «ενοχλητικούς», τότε ανοίγει μια μεγάλη χαραμάδα στον απόλυτο ζόφο.
Διότι μην έχετε αμφιβολία, η δουλοπρέπεια, ακόμα και πάνω σε δωδεκάποντα και με πλατινέ μαλλί, όταν κυκλοφορεί με μπράβους και αντιγράφει φασιστικές πρακτικές είναι ζόφος.
Το είδος του ζόφου που πρέπει να απομονώνεται άμεσα και αποτελεσματικά, προτού βρει μιμητές και μας καταπιεί όλους.
Για αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στο κοινό για την αντίδρασή του.
