Μια τεράστια νίκη, μια κούπα, μια απόφαση που άλλαξε τα δεδομένα του συλλόγου, ένας μεγάλος γκολτζής που πέρασε στο πάνθεον, ένας πρόεδρος που οραματίστηκε την κορυφή, έφερε τίτλους και έχτισε για το μέλλον. Κάπως έτσι δημιουργούνται οι μύθοι, φτιάχνονται τα παζλ που κερδίζουν οπαδούς από... γεννησιμιού τους και βαραίνουν πιο πολύ τη φανέλα.
Στον Ολυμπιακό για παράδειγμα και στη σύγχρονη ιστορία του, ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν αυτός που έβγαλε την ομάδα από τα πέτρινα χρόνια, της χάρισε τίτλους και παικταράδες και φυσικά, φρόντισε η ομάδα να προικιστεί με το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο που μπορεί να έχει μια “νύφη” του ποδοσφαίρου: το γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Και φυσικά έδωσε τη σκυτάλη στον Βαγγέλη Μαρινάκη που συνέχισε με το γκάζι στο πάτωμα και 7 διαδοχικά πρωταθλήματα.
Στην ΑΕΚ, το ρόλο αυτό έχει πλέον ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Πήρε την Ένωση μετά τα δεινά που πέρασαν οι Κιτρινόμαυροι, την οδήγησε σε πρωτάθλημα έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια και ζωντανεύει ξανά την ιστορία της με την ανέγερση της Αγια Σοφιάς.
Στον ΠΑΟΚ η υπογραφή είναι μία, το αναγνωρίζουν και οι εχθροί. Ο Σαββίδης ήρθε, περίμενε, σάρωσε και το φρένο του είναι άγνωστος όρος. Όταν δε, σηκώσει το νέο παλάτι της Τούμπας, το άγαλμά του έξω από το γήπεδο θα του ανήκει και δικαιωματικά.
Ερχόμαστε στον Παναθηναϊκό. Στον τεράστιο από όποια πλευρά και να το δει κανείς, Παναθηναϊκό. Σε έναν σύλλογο που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους της Ευρώπης. Σε ένα έμβλημα που ξέρει καλά όλη η ήπειρος και που τέτοιες μέρες (2 Ιουνίου ήταν) έκανε παρέλαση στο Γουέμπλεϊ σε έναν άθλο ανεπανάληπτο για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά χρονικά. Όλοι τα ξέρουμε, όπως όλοι γνωρίζουμε πώς ο σύλλογος έφτασε έως εδώ. Εκτός Ευρώπης (το ποδοσφαιρικό τμήμα), με μπάτζετ που δε τον αφήνει να ανασάνει και με στρατηγική από το 2010 και μετά που μόνο επιτυχημένη δε τη λες.
Και βγαίνει εν έτη 2018 ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μπροστά. Μπαίνει στον Ερασιτέχνη που πεθαίνει και του δίνει πνοή. Αρχίζει με την (τότε όπως όλα δείχνουν) κυβέρνηση να συζητάει για το Athens Alive, το οποίο όπως φαίνεται μας άφησε χρόνους, όπως και ο έτερος σωτήρας από τη Μαλαισία. Και όχι μόνο αυτό. Βλέπει ότι δεν προχωρά τίποτα από αυτά που απαιτούν φυσικά οργανωμένο και σοβαρό κράτος για μία τέτοια επένδυση, και στρέφεται στον ταλαιπωρημένο Βοτανικό.
Το έργο πνοής που θα έδινε πριν από κάμποσα χρόνια άλλη διάσταση στον Παναθηναϊκό και θα τον ανέβαζε σκαλοπάτι, μιας και το τριφύλλι δεν είχε πάρει τόσο πολύ την κάτω βόλτα. Τώρα, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός, έχει ραντεβού με την ιστορία. Εάν βοηθηθεί από την τύχη, από την κυβέρνηση -όποια κι αν είναι αυτή- από τις συγκυρίες, από την επιθυμία όλων των εμπλεκομένων, θα αλλάξει στάτους ακόμα κι αν παίζει για τα επόμενα δέκα χρόνια μόνο στη Super League.
Ακόμα κι αν τα έσοδα από το γήπεδο πηγαίνουν με… πάγια εντολή σε υποχρεώσεις, διακανονισμούς και “κερατιλίκια” του παρελθόντος και του “χρυσού” νταμπλ του 2010, οι Πράσινοι θα γράφουν ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο των επιτυχιών, το οποίο θα "διαβάζουν" γενιές κα γενιές. Θα το καταφέρουν; Είναι αυτή η στιγμή του Παναθηναϊκού; Ήρθε η σειρά του; Ο Ολυμπιακός έφτιαξε το Καραϊσκάκη με το 2004. Η ΑΕΚ πήρε εικοσάρα από την περιφέρεια. Ο ΠΑΟΚ το οικόπεδο. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ανάλογη βοήθεια στο τριφύλλι για να αρχίσει να ξαναζεί, να καμαρώνει η πρωτεύουσα για το στολίδι της, για να περάσει μια και καλή στο (ένδοξο) παρελθόν το ερείπιο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας;
Η απάντηση είναι μία: Κανείς δεν έχει το δικαίωμα. Κανείς δεν μπορεί να τολμήσει να βάλει εμπόδιο, ειδικά τώρα που φαίνεται ότι ΠΑΕ και Ερασιτέχνης είναι σε καλό φεγγάρι. Τώρα είναι η ώρα, τώρα η μπάλα καίει, τώρα που και ο Γιαννακόπουλος θέλει να παίξει κομβικό ρόλο για το αύριο του Παναθηναϊκού και να αποτελέσει ο ίδιος -με τις ενέργειές του- σταθμό, ορόσημο, νέα εποχή για να ξεδιπλωθεί πάλι το μεγαλείο του συλλόγου. Όσοι κρατούν το παρόν του Παναθηναϊκού στα χέρια τους, υποθηκεύουν και το μέλλον του. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
* μ.Γ= μετά Γιαννακόπουλου
