Tη βλέπουμε τόσα χρόνια στα ευρωπαϊκά γήπεδα και ζηλεύουμε. Τη χαζεύουμε μεσοβδόμαδα, αλλά και τα Σαββατοκύριακα στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού και μελαγχολούμε με κρυφή ελπίδα τον… ερχομό της. Μπερδευτήκατε; Σας παραξένεψε η εισαγωγή; Λογικό είναι. Η ατμόσφαιρα, άλλωστε, (περί αυτής γίνεται λόγος) που είδαμε κι έζησαν 22.300 εκπληκτικοί φίλαθλοι του Άρη (σ.σ. με βάση το sold out που ανακοίνωσε η ΠΑΕ) στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, μόνο Ελλάδα δεν θύμιζε.
Κυριακή βράδυ, γύρω στις 9, ο διαιτητής Ντόβερι έχει δείξει αποδυτήρια με το σφύριγμα της λήξης. Όλα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ αποθεώνουν τους ποδοσφαιρικούς… Αγίους της πόλης. Τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη και τον Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς. Στους δύο όμως, δε χωράει τρίτος, λένε…
Λάθος. Όχι μόνο χωράει, αλλά ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά του τόσο για τους αντιπάλους, όσο και για όλους όσους παρατηρούσαμε με θαυμασμό. Πάλι μπερδευτήκατε; Κατανοητό. Ο κόσμος του Άρη ήταν ο 12ος παίκτης του, αλλά και ο τρίτος μεγάλος πρωταγωνιστής της ματσάρας που απολαύσαμε.
Ο κόσμος του Άρη που έδωσε ευρωπαϊκό αέρα στην εικόνα που ταξίδεψε σε ολόκληρη την Ελλάδα και που έστειλε τα δικά του μηνύματα, έστω κι αν το γκολ του Γκαρσία ήταν τελικά... λίγο. Όπως λίγο, μικρόψυχο ήταν και το πανό που ανέβηκε στα πρώτα λεπτά του αγώνα, το οποίο φυσικά -πέραν του πολιτικού «λόγου» του- δεν είχε καμιά θέση σε αυτή… την Κυριακή, ούτε σε καμία άλλη Κυριακή που αργά αλλά σταθερά παίρνουμε όλοι πίσω.
Ήταν λοιπόν το μοναδικό μελανό σημείο, το ατυχές πανό, σε έναν κίτρινο «κήπο» στις εξέδρες του Βικελίδης. Με την εικόνα που έβγαλαν και έδωσαν οι οπαδοί του Άρη, θα μας επιτρέψετε μια υπερβολή. Μας «χάρισαν» το ελληνικό «τείχος». Κίτρινο παντού, θερμό, καυτό, αλλά έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Μέσα, ούτε… πασατέμπος. Κι αν κάποιος επικαλεστεί το γρήγορο γκολ των παικτών του Ερέρα, συνεπώς το ματς «πήγαινε» τους γηπεδούχους, θα του απαντήσουμε με την… ανατροπή. Δεν κατεβαίνει εύκολα στο στομάχι ούτε η στιγμή που χάνεται η μεγάλη ευκαιρία για το 2-1, ούτε η στιγμή που όλα έρχονται τούμπα.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Το κίτρινο «τείχος» υψώθηκε κι έξω από το Βικελίδης. Εκεί που δεν πείραξε άνθρωπος την οικογένεια Σαββίδη. Από τη μία ο Γιώργος Σαββίδης έδωσε το παρών κανονικά χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο, από την άλλη ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, Ιβάν, υποδέχθηκε την ομάδα του χωρίς να ανοίξει μύτη.
Το… τείχος λοιπόν υψώθηκε στην καφρίλα που τα σπάει και τα καίει, όρθωσε το ανάστημά του στη φθηνή οπαδική λογική που κατηγοριοποιεί ανθρώπους ανάλογα με τη συλλογική τους προτίμηση.
Βεβαίως, δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε σημείο να βλέπουν δίπλα-δίπλα έναν αγώνα οι δύο πρόεδροι των ομάδων, ούτε υπαινίσσεται κανείς πως είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό από τη μια μέρα στην άλλη.
Ωστόσο, είναι ένα δυνατό μήνυμα μέσα στο κλίμα πόλωσης που «ζούμε» αθλητικά. Η συμπεριφορά των Αρειανών δεν είναι μόνο ένα βήμα. Είναι άλμα σαν του… Νηλ Άρμστρονγκ, μιας κι έχει την τιμητική του αυτές τις μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες…
Ας ακολουθήσουν ΟΛΟΙ.
H ΘΕΣΗ ΤΟΥ SDNA
