Ντόρος έγινε σήμερα, στην Κύπρο, με τον Κωνσταντίνο Λαϊφη και τα Παναθηναϊκά του αισθήματα όπως πηγάζουν από έναν λογαριασμό στο facebook με συνθήματα υπέρ των «πρασίνων» και κατά των «ερυθρολεύκων» από το 2010. Ένα θέμα που έρχεται, όλως τυχαίως, μια μέρα μετά την επίσημη ανακοίνωση του Ολυμπιακού για την απόκτηση του 23χρονου Κύπριου μέσου. Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να ασχοληθώ με το αν είναι ο λογαριασμός στο facebook που εμφανίστηκε να γράφει αυτά που γράφει του Λαϊφη ή του ξαδελφού του ή του αδελφού του ή της κυρά Μαρίας. Καμία απολύτως σημασία δεν έχει, ούτε με απασχολεί να το… ψάξω για να βρω το μυστήριο. Γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα μυστήριο.
Εν έτη 2016 με το ποδόσφαιρο επαγγελματικό χρόνια τώρα στην Ελλάδα πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω τι σημασία έχει τι ομάδα υποστηρίζει ο εκάστοτε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Τι σημασία δηλαδή έχει αν ο πιτσιρικάς Λαϊφης το 2010 που ήταν 17 χρονών ήταν όντως Παναθηναϊκός και έγραφε ως «κοινός θνητός» την… παπαριά του όπως όλοι μας και ειδικά οι πιτσιρικάδες στο facebook. Παίρνω λοιπόν, για την ευκολία της συζήτησης ως δεδομένο ότι ο Λαίφης είναι Παναθηναϊκός. Να το «χοντρύνω» κιόλας; Να το κάνω και «λύσσα». Είναι άρρωστος Παναθηναικός, ερχόταν ταξίδια στην Ελλάδα για να δει την αγαπημένη του ομάδα, έπαιζε και ξύλο πιτσιρικάς με τους Ολυμπιακούς για το μεγαλείο του τριφυλιού! Ωραία λοιπόν;
Ο «πράσινος» λοιπόν Λαίφης αποφάσισε ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στα 23 του χρόνια και έχοντας κερδίσει την Κύπρο με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες να πει «ναι» στην πρόταση που του έκανε η καλύτερη ελληνική ομάδα. Που του πρόσφερε ένα πολύ καλό συμβόλαιο, την ευκαιρία να φύγει από την Κύπρο να πάει να παίξει δανεικός στο Βέλγιο στην πολύ καλή Σταντάρ Λιέγης και να ξέρει πως με το καλό την επόμενη χρονιά θα επιστρέψει για να μπορέσει να βρει θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Που είναι λοιπόν το παράξενο; Ή μήπως θέλουν να μας πουν οι Κύπριοι που ξεκίνησαν τον ντόρο πως ο Κώστας Μανωλάς, ο ανιψιός του Στέλιου Μανωλά, της «σημαίας» της ΑΕΚ ήταν από μικρός Ολυμπιακός; Γιατί θαρρώ πως δεν ήταν Ολυμπιακός ο άνθρωπος, αλλά ήταν ΑΕΚ όταν έφυγε από τους «κιτρινόμαυρους» και ήρθε στον Ολυμπιακό. Αν τον ρωτήσετε τώρα τι ομάδα είναι θα σας πει Ολυμπιακός. Το λέει άλλωστε και δημόσια.
Πάω πιο πίσω. Μήπως θυμάστε τον Στέλιο Γιαννακόπουλο; Ναι, τον παικταρά που πήρε με τον Ολυμπιακό τα 7 σερί πρωταθλήματα. Θυμάστε τι ομάδα ήταν; Να σας θυμίσω. Την αφίσα του Σαραβάκου είχε στο δωμάτιο του. Όχι επειδή ο Σαραβάκος είχε κλείσει στον Ολυμπιακό επί Κοσκωτά αλλά γιατί ήταν Παναθηναϊκός. Άντε να του πείτε τώρα, μετά από 7 χρόνια απόλυτης επιτυχίας στον Ολυμπιακό ότι είναι Παναθηναϊκός.
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι το πρωί παραδείγματα παρόμοια με ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες που ήταν Παναθηναϊκοί και έπαιξαν στον Ολυμπιακό και αντίστροφα. Και έγιναν και «σημαίες» στις ομάδες. Και άφησαν και ιστορία και είναι ακόμη σε καίρια πόστα ως «τοτέμ». Ασχέτως αν κάποιοι μεγάλωσαν με το ΦΩΣ, συνέχισαν να διαβάζουν το ΦΩΣ όταν έπαιζαν στους «πράσινους» και δήλωναν στους δικούς τους ξεκάθαρα πως άλλο το μπάσκετ άλλο το ποδόσφαιρο. Από σεβασμό όμως στους αθλητές και στους πρωταθλητές μας, στους επαγγελματίες δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε παραδείγματα που ήταν γνωστό στην «πιάτσα» πως η ομάδα που υποστήριζαν πιτσιρικάδες ήταν ο «εχθρός» και όχι αυτή που έπαιζαν. Στην τελική δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο καθένας από πιτσιρικάς και από αγάπη στον αθλητισμό επιλέγει να τον συνδέσει με μια ομάδα. Κόκκινη, κίτρινη, πράσινη, μαύρη, μπλε. Όταν όμως η δουλειά του είναι η μπάλα τότε τα συναισθήματα μπαίνουν στην άκρη, η καριέρα μετράει.
Αν λοιπόν ο Λαίφης και ο Χ Λαίφης μπορέσει να κάνει καριέρα στον Ολυμπιακό πιστεύεται πως θα ασχοληθεί κανείς με το τι ομάδα ήταν πιτσιρικάς. Μήπως ο Κωνσταντίνου που ήρθε στον Ολυμπιακό, ο Νικοπολίδης που μεγάλωσε στην Παιανία αλλά μεγαλούργησε με τα ερυθρόλευκα είχαν πρόβλημα; Το ζήτημα για έναν επαγγελματία αθλητή δεν είναι τι ομάδα ήταν αλλά τι θα προσφέρει στην ομάδα που παίζει.
Υ.Γ. Δύο λόγια και για το δεύτερο φιλικό του Ολυμπιακού στο Λάνγκενφελντ. 1-1 με την Βάκερ λοιπόν αλλά όπως και στο 4-1 με την Χορν έτσι και τώρα το τελευταίο που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Και… 14-0 να κέρδιζε και 3-0 να έχανε το ίδιο θα έλεγα. Ακόμη δεν έχουμε ξεκινήσει. Αυτό που μένει από το 10ημερο στο Λάνγκενφελντ και από τα δύο φιλικά είναι τα δύο «χρυσάφια» που έχει ο Ολυμπιακός, ο «έτοιμος» Μανθάτης και ο 17χρονος ταλαντούχος Ρέτσος. Όλα τα άλλα λίγο πολύ τα ξέραμε. Τον Φιγκέιρας δεν ξέραμε αλλά δεν τον πολυείδαμε εξαιτίας των τραυματισμών του. Θα δούμε στο Βέλγιο. Καλό ότι σκοράρει ο Πουλίδο, καλό ότι ο Βίκτορ βγάζει μεγάλη όρεξη, καλό ότι ο Φορτούνης δείχνει από νωρίς πως γουστάρει τον «καθαρό» τίτλο του ηγέτη και πολλά, μα πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν. Χρόνος βεβαίως δεν υπάρχει για αυτό και θέλει «τρέξιμο». Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στο Βέλγιο θα μπορούμε να πούμε περισσότερο.