Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Όποιος διανοηθεί να το ειρωνευτεί, να το γελάσει ή να το αμφισβητήσει θα βρεθεί πολύ, πολύ σύντομα προς εκπλήξεως. Και δεν είναι πάντα ευχάριστες οι εκπλήξεις του πεπρωμένου, ειδικά αν το θυμώσεις! Ήταν 4 Αυγούστου του 2017. Ένα συνηθισμένο μεσημέρι, με λίγη περισσότερη αγωνία από τα προηγούμενα. Δημιουργικό άγχος, θα το έλεγες. Η Βιντεοτόν είχε κάνει την υπέρβαση και το όνομά της έπαιζε παντού στην Ευρώπη. Δεν ήταν και μικρό πράγμα ο αποκλεισμός της Μπορντό στον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa League. Το τελευταίο εμπόδιο ανάμεσα στην ουγγρική ομάδα και τους ομίλους της διοργάνωσης θα έβγαινε λίγο μετά το μεσημέρι και ήταν ακριβώς εκείνο που το πεπρωμένο αποφάσιζε: Παρτιζάν!
Τα πόδια έτρεμαν λίγο περισσότερο, το στομάχι έσφιξε από τα πολλά και διαφορετικά συναισθήματα και ο Σκέποβιτς, Στέποβιτς, Στσέποβιτς, Σέποβιτς ή απλώς Μάρκο ετοιμαζόταν να επιστρέψει σε ένα γήπεδο, στο οποίο έζησε μέσα σε λίγα ενήλικα χρόνια όσα – όπως ο ίδιος είχε πει – άλλοι δεν ζουν σε μια ολόκληρη καριέρα. Το πεπρωμένο, ωστόσο, όσο εκδικητικό ή μνησίκακο κι αν είναι έχει και τα προτερήματά του. Δεν είναι αφελές και είναι εξαιρετικά προνοητικό. Έτσι, έστειλε τον Μάρκο πίσω στο Βελιγράδι, αλλά τον έστειλε σε ένα ματς κεκλεισμένων των θυρών.
«Θα μου άρεσε να έχει κόσμο το γήπεδο. Δε θεωρώ ότι η Παρτιζάν είναι οι μερικές δεκάδες οπαδοί με τους οποίους είχα πρόβλημα. Όχι! Η Παρτιζάν Η Παρτιζάν είναι για μένα περισσότερα από αυτό. Είναι κάτι παραπάνω από ένα σύλλογος». Ο Στσέποβιτς θα ξεκινούσε βασικός στο ματς, αλλά δε θα άντεχε περισσότερο από 43 λεπτά. «Έχω ακόμα σπασμένο πλευρό. Έκανα ενέσεις για να μπορέσω να παίξω, όμως δεν άντεξα. Ήταν μια έντονη συναισθηματική κατάσταση για μένα, αλλά είμαι επαγγελματίας».
Επαγγελματίας, ετών 1!
Η παρουσία του το 2017 στο κατασκευασμένο το 1951 στάδιο της Παρτιζάν συνοδεύτηκε με επιτυχία. Η Βιντεοτόν απέσπασε λευκή ισοπαλία, μόνο για να διασυρθεί στον επαναληπτικό στην Ουγγαρία (σ.σ. 0-4) και απωλέσει το όνειρο των ομίλων. Στο δεύτερο ματς, ο Μάρκο θα έμπαινε ως αλλαγή στο 62’, με το σκορ ήδη στο 0-3 και την ομάδα του να αγωνίζεται με παίκτη λιγότερο. Περιττό να αναφερθεί ότι δεν κατάφερε και πολλά, ωστόσο οι διπλές αναμετρήσεις με την Παρτιζάν τον γύρισαν 25 χρόνια πίσω…
«Το 1992 πήγα για πρώτη φορά στο γήπεδο. Μαζί με τη μητέρα μου και τον μικρό του αδερφό πήγαμε να δούμε τον μπαμπά. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν γύρω μου, αλλά αργότερα μού είπαν ότι τραγουδούσαμε κι εμείς τα συνθήματα». Ο Μάρκο, όπως και ο αδερφός και πλέον συμπαίκτης του Στέφαν, μεγάλωσαν με τα ασπρόμαυρα χρώματα. Κάποιοι θα το έλεγαν προνόμιο, αλλά για τους δύο γιους του Σλάνταν αποδείχθηκε μειονέκτημα. Ο μεγάλος γιος έπαιξε μόλις μια σεζόν στην Παρτιζάν, ενώ ο Μάρκο που έμεινε τρία χρόνια, τα είδε και τα έζησε όλα!
Στην τριετία 2010-2013, δηλαδή από τα 19 ως τα 22 του χρόνια ο Στσέποβιτς πρόλαβε να καθιερωθεί, να σκοράρει, να παίξει στους ομίλους του Champions League, να πετύχει γκολ στο «Μαρακανά», να τραυματιστεί σοβαρά (σ.σ. ρήξη συνδέσμων στο γόνατο), να επιστρέψει υγιής, να σκοράρει ξανά, να παίξει στους ομίλους του Europa League, να τσακωθεί με τους οπαδούς, να τους κάνει νόημα να σωπάσουν, να τον αποδοκιμάζει όλο το γήπεδο, να τον πουλήσουν online ως δέντρο, να φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και να του το πάρουν οι οργανωμένοι οπαδοί!
Αυτό είναι και το περιστατικό που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Μετά το ματς με την Λουντογκόρετς στις 6 Αυγούστου του 2013, οι παίκτες της Παρτιζάν κατευθύνονται στο περίφημο νότιο πέταλο (σ.σ. απ’ όπου και η κεντρική φωτογραφία) για να ευχαριστήσουν τον κόσμο. Μόνο που ο κόσμος, απόρροια του αποκλεισμού, δεν είναι τόσο χαρούμενος. Ο αρχηγός των «Αλκατράζ» εισβάλλει στο γήπεδο και αφαιρεί το περιβραχιόνιο από το χέρι του σαστισμένου Στσέποβιτς. Το θέμα παίρνει τεράστιες διαστάσεις, η κυβέρνηση αναγγέλλει έρευνα και ο… χούλιγκαν με ονοματεπώνυμο και ωραιότατο ποινικό μητρώο, ο οποίος εισέβαλε στο γήπεδο περνάει ολόκληρα 90 λεπτά (!!) στο αστυνομικό τμήμα, πριν αφεθεί ελεύθερος.
Λίγο καιρό αργότερα ο Μάρκο θα φύγει από την Παρτιζάν. Θα περάσουν χρόνια για να έρθει αντιμέτωπος με τις ευθύνες όσων έκανε την περασμένη του νιότη. «Ήμουν εντελώς τρελός, όταν ήμουν νέος. Δεν είναι εύκολο. Ήμουν στην πρώτη ομάδα της Παρτιζάν 18 ετών και στα 20 είχα γίνει και αρχηγός. Νόμιζα ότι ήμουν ο Θεός! Θυμάμαι το ντέρμπι με τον Ερυθρό Αστέρα, που κερδίσαμε 2-0 και νόμιζα ότι η πόλη μού ανήκει!».
Πέντε πόλεις αργότερα…
Αθήνα, Μαγιόρκα, Γκρόζνι, Μουσκρόν, Σέκεσφεχερβαρ. Όλοι οι προαναφερθέντες ήταν οι σταθμοί προσγείωσης του Μάρκο Στσέποβιτς από τα σύννεφα του Βελιγραδίου στο έδαφος. «Μετά ήρθαν τα δύσκολα και δεν έπαιζα για οκτώ μήνες. Ήταν δύσκολο να το ξεπεράσω. Έκανα λάθος που πήγα στον Ολυμπιακό, γιατί δεν έπαιζα εκεί». Στην Ελλάδα ήρθε ως η τελευταία μεταγραφή των ερυθρολεύκων το 2013. Η 18η, η οποία παρουσιάστηκε ως κερασάκι στην τούρτα. Οι πρωταθλητές είχαν ξοδέψει 3,5 εκ. ευρώ για να τον αγοράσουν και ο Μάρκο είχε υπογράψει τετραετές συμβόλαιο. Καθ’ υπερβολή, έμοιαζε ένας χρόνο για… κάθε συμμετοχή του στο πρωτάθλημα!
Χωρίς την υπερβολή, ο Στσέποβιτς έπαιξε σε 13 ματς πρωταθλήματος και τέσσερα παιχνίδια κυπέλλου στην πρώτη του σεζόν. Σκόρπισε ενθουσιασμό όταν πέτυχε δύο γκολ κόντρα στον Φωκικό, κατάφερε το πρώτο χατ-τρικ της καριέρας του απέναντι στον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, ωστόσο σε ένα γεμάτο ρόστερ (σ.σ. Βάις, Σαβιόλα, Μήτρογλου, Κάμπελ, Ολαϊτάν) δε θα μπορούσε να έχει πάρει περισσότερες ευκαιρίες από τον Μίτσελ. Θα μπορούσε να τις πάρει αργότερα, αλλά η κατάσταση στον Ολυμπιακό μοιάζει συνήθως πως όποιος φύγει δανεικός δύσκολα επιστρέφει! Ο Στσέποβιτς από το ελπιδοφόρο αστέρι των 3,5 εκ. ευρώ έγινε μεταγραφικός στόχος του ΠΑΣ Γιάννινα, του Εργοτέλη ή του Άρη για να βρεθεί να παίζει στη Secunda Division, στην Τσετσενία και στο αγαπημένο – των ερυθρολεύκων – Βέλγιο.
Η απελευθέρωσή του ήρθε το 2016. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Έλυσε το συμβόλαιό του από τον Ολυμπιακό και επέλεξε να ξεκινήσει ξανά από χαμηλά. Στη μικρή πόλη του Σέκεσφεχερβαρ, όπου σε λίγες ημέρες θα ταξιδέψει η ΑΕΚ, ο Μάρκο βρήκε όχι απλώς τον εαυτό του, αλλά τον εαυτό που θα έπρεπε να είχε βρει χρόνια πριν. Βρίσκεται για τρίτη σεζόν στη Βίντι, απέχει μόλις τέσσερις ώρες από το Βελιγράδι, υποδέχτηκε φέτος τον αδερφό του στην ομάδα και στα 27 του χρόνια δηλώνει ώριμος και έτοιμος για όλα. Ας ελπίσουμε όχι αρκετά έτοιμος για την ΑΕΚ.