Υπάρχουν στιγμές, που αισθάνεσαι πως όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν στην ΑΕΚ, είναι έτοιμα να προκαλέσουν έκρηξη. Ισως να είναι πως υπήρξαν αστοχίες και φέτος σε στόχους και χρόνους, ίσως να είναι αυτή η βαριά ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει η πλήρως αποτυχημένη τετραετία, που μας έχει κάνει όλους όσοι ασχολούμαστε με την ΑΕΚ να αμφιβάλουμε για τα πάντα. Δεδομένο είναι πάντως, πως στη δική μου συνείδηση οι μέρες κυλούν αργά, με επαναλαμβανόμενες κουβέντες για πράγματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί προ καιρού.
Αφού ξεπεράσαμε με τα πολλά το θέμα του γηπέδου και πλέον έχουμε το όραμα της 30ης Σεπτεμβρίου, οι τελευταίες ημέρες αναλώθηκαν σε δύο άξονες: μεταγραφές και τρόπος παιχνιδιού που έχει επιλέξει ο Αλμέιδα. Καθημερινά ακούω πολλά, διαβάζω περισσότερα, λαμβάνω διάφορες προσεγγίσεις. Ωστόσο, όσο και εάν σέβομαι τη γνώμη του καθενός, ορισμένες φορές νομίζω πως ψάχνουμε την άσπρη μύγα. Προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, ενώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και δεν υπάρχουν πάντα κρυφά μηνύματα και συνθήκες συνωμοσιολογίας.
Να ακούσουμε τι λέει ο Αλμέιδα
Ας ξεκινήσω από τις μεταγραφές, που εκτιμώ, πως είναι σαφώς πιο εύκολη η ανάλυση. Δεν νομίζω πως υπάρχει ουδείς σε αυτόν τον πλανήτη που να θεωρεί πως η ΑΕΚ έχει λειτουργήσει με την ταχύτητα που έπρεπε. Όπως επίσης, θεωρώ δεδομένο πως εάν κάνουμε ένα δημοψήφισμα για τα κενά που υπάρχουν, το ποσοστό τέσσερις και πάνω μεταγραφές θα πάρει τη συντριπτική πλειοψηφία. Αλλά μια ομάδα δεν λειτουργεί με δημοψηφίσματα ή με όσα θέλει ο καθένας από εμάς.
Επίσης, είναι σημαντικό να ακούμε, όσο μπορούμε τουλάχιστον, τι μεταφέρουν οι αρμόδιοι για τις μεταγραφές. Επί παραδείγματι, όσο και εάν διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως, έχω δει δύο φορές τον Ματίας Αλμέιδα να υποστηρίζει πως είναι ικανοποιημένος με την επάρκεια λύσεων στα άκρα. Είναι δεδομένο πως χρειάστηκε πολύς χρόνος ωσότου βρεθεί ο κοινός τόπος για τα χαρακτηριστικά του φορ που θα ήθελε να πάρει η ομάδα και σε συνδυασμό με τις αντικειμενικές δυσκολίες του φετινού καλοκαιριού, φτάσαμε στις 2 Σεπτέμβρη με πολλά ακόμα ερωτηματικά.
Πως λαμβάνονται οι αποφάσεις σε μια ομάδα
Κάπου εδώ, είναι μια καλή στιγμή να βάλουμε στη σειρά και κάποια ακόμα πράγματα. Η ΑΕΚ αποφάσισε φέτος να αλλάξει σε όλα τα επίπεδα. Επειτα από χρόνια, έκανε προσπάθεια να αναβαθμιστεί, να εκσυγχρονιστεί και να ενισχυθεί με νέα άφθαρτα πρόσωπα στο μεγαλύτερο ποσοστό. Είναι μοιραίο, πως τόσα πολλά νέα πρόσωπα, χρειάζονται και χρόνο για να λειτουργήσουν και να βρουν τη χημεία τους. αλλά και να βρουν κοινή φιλοσοφία.
Ο Αλμέιδα είναι σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα της νέας ΑΕΚ και αναμφίβολα, ένα από τα πλέον σημαντικά «στοιχήματα» που πρέπει να κερδίσει το κλαμπ, ώστε να βγει με θετικό τρόπο η σεζόν. Αυτό δεν αλλάζει και δεν μπορεί να αλλοιωθεί από 2-3 αρνητικά αποτελέσματα. Ειδικά από τη στιγμή που ο Αργεντινός επιλέχθηκε με άνεση χρόνου και πλειάδα επιλογών, αλλά και εκείνος παράλληλα είχε άνεση χρόνου και καθαρό μυαλό για να φτιάξει τα πράγματα όπως εκείνος θέλει.
Τι χρειάζεται η ΑΕΚ
Φαίνεται – και θα είναι εξαιρετικό κάποια στιγμή να ειπωθεί δημόσια από τον προπονητή – πως η επιθυμία του είναι να λειτουργεί με μικρό και λειτουργικό ρόστερ. Φαίνεται επίσης, πως έχει μια δική του οπτική για τις ανάγκες της ομάδας, που πιθανότατα διαφέρουν από όσα μπορεί να σκέφτεται ο καθένας από εμάς που βρισκόμαστε εκτός. Αλλά το σημαντικό είναι πως οι παίκτες που θα έρθουν, να είναι εκείνοι που θα δώσουν πραγματικά ποιότητα και θα κάνουν τη διαφορά, όπως φαίνεται μέχρι τώρα τουλάχιστον από τους τέσσερις που έχουν προλάβει να αγωνιστούν.
Πέραν αυτού, εκτιμώ πως είναι σημαντικό έστω και τώρα να ξεδιαλύνουμε λίγο τον τρόπο λειτουργίας μιας σύγχρονης ομάδας. Πολλές φορές καταχρηστικά χρησιμοποιούμε όρους όπως «αφεντικό», «τι θέλει ο προπονητής» και πολλά ακόμα τέτοια. Ο γενικός σχεδιασμός μιας ομάδας γίνεται από όλο το τιμ που έχει επιλεχθεί στη στελέχωση της, μέρος του οποίου είναι και ο προπονητής. Ειδάλλως, δεν χρειάζονταν εκτελεστικός διευθυντής, αθλητικός διευθυντής, τεχνικός διευθυντής, σκάουτερ, αλλά η δουλειά θα γινόταν από τον πρόεδρο και τον προπονητή.
Αρα, το θέμα για την ΑΕΚ είναι πως πρέπει να βρει τις σωστές λύσεις. Το θέμα δεν είναι να λέμε πάλι «ποιανού μεταγραφή είναι ο τάδε ή ο δείνα», αλλά να δούμε παίκτες που αποκτά η ΑΕΚ και θα μπορεί να αξιοποιήσει. Κλείνοντας το θέμα, επαναλαμβάνω την εκτίμηση και την…ευχή που είχα μεταφέρει και από το ξεκίνημα της διαδικασίας. Η ΑΕΚ χρειάζεται ακόμα τέσσερις μεταγραφές για να αισθάνεται πληρότητα και να αφαιρέσει κάθε σκιά: σέντερ φορ, έναν ακόμα ακραίο, στόπερ και δεξί μπακ.
Το σύστημα και η ανάγκη
Ο Αλμέιδα το είπε στις δηλώσεις του. «Ποτέ δεν θέλω να “κλειδώνω” τον εαυτό μου σε ένα σύστημα. Όταν ήμουν στη Μπάνφιλντ, παίζαμε 3-3-1-3. Στη Ρίβερ, παίζαμε 4-4-2 και 4-4-1-1, στην Τσίβας παίζαμε 4-2-1-3 και κάποια στιγμή παίξαμε με 3-4-1-2. Δεν είμαι ο τύπος του προπονητή, που θα συνεχίσει να δουλεύει μόνο με ένα σύστημα αν δει ότι δεν βγαίνει. Κι αν δω ότι δεν αισθάνονται άνετα οι ποδοσφαιριστές ή δεν καταφέρνουμε αυτό που έχουμε ως στόχο, τότε θα το αλλάξω». Κάθε άλλη κουβέντα, είναι περιττή.
Η ΑΕΚ επιχειρεί τομές και χρειάζεται χρόνο. Ο Αλμέιδα αποδέχθηκε και ξέρει, πως απαιτείται χρόνος ωσότου οι παίκτες του εμπεδώσουν τον τρόπο που θέλει να αγωνίζονται και να βρουν όλες τις λύσεις. Χαίρομαι που δεν βλέπω κάποιον εμμονικό, αλλά έναν άνθρωπο που θα κάνει όσα απαιτούνται προκειμένου να πετύχει. Λίγη τύχη, περισσότερη εμπιστοσύνη και συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα, θα γεμίσουν άπαντες με αυτοπεποίθηση γι’ αυτό που έρχεται.
