Τέλος και φέτος από 11 Αυγούστου. Η ΑΕΚ από τον Μάιο έχει κοπεί για Fuel Pass, ο ΠΑΟΚ έπαθε φούιτ τον Ιούλιο, ο Ολυμπιακός με το καλημέρα έχασε το 40αρι που κάθε χρόνο τον έβαζε 20 μέτρα μπροστά από τον βατήρα των άλλων, ο Άρης έμεινε με το «αχ», ο Παναθηναϊκός με το «αν». Κάπως έτσι, τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι για να πιάσουμε και το πεντάγραμμο πριν καταλήξουμε σε αυτό.
Μένουμε Ελλάδα λοιπόν. Η δίκαιη ανταμοιβή για ένα ποδόσφαιρο όπου βασιλεύει η ανομία, το μασάζ σε αντιπάλους, η διαπλοκή, το παραγοντιλίκι, το χωριατιλίκι. Λες και υπήρχε κάποια αόρατη δύναμη στις κληρώσεις, έστειλε πρώτα τη Μακάμπι και μετά τη Νις στον Άρη εξασφαλίζοντας τον αποκλεισμό του είτε τώρα είτε μετά. Ο Παναθηναϊκός περίμενε πέντε χρόνια και η πρώτη αντίπαλος που πήγε πάνω του ήταν η ομάδα με το 2ο καλύτερο Ranking στη διοργάνωση.
Κι ύστερα ήρθε και το διπλό «πακέτο» σε Πράγα και Λεωφόρο, που όταν το άνοιξε έγραφε «της 5ετίας τα καμώματα τα βλέπει η UEFA και γελά». Μια εταιρία που επιτηδευμένα αφήνει διεθνείς διοργανώσεις της χωρίς VAR για να θυμίζει ποιος κάνει κουμάντο κι ότι χωρίς «επενδύσεις» μπορεί να γίνουν και λάθη. Ανθρώπινα πάντα. Ο Θόδωρος έχει κάνει κτήμα του ότι πρέπει να φτιάχνεις ομάδες για να κερδίζεις και τους διαιτητάς, τι παραπονιέστε κύριοι.
Πολλοί στέκονται σήμερα, στον αργοπορημένο σχεδιασμό του Παναθηναϊκού. Αν ο Γιοβάνοβιτς έκανε τελικά λάθος που δεν αντικατέστησε έγκαιρα τις απώλειες του, ώστε να μην χρειαστεί να παίζουν οι Καμπετσήδες, δεν θα κριθεί σήμερα αλλά όταν ολοκληρωθούν οι μεταγραφές. Όσο λειτουργεί βάσει σχεδίου, έχει μεγάλη τύχη. Και το σχέδιο του Γιοβάνοβιτς είναι να φτιάξει ρόστερ 2ετίας-3ετίας που δεν θα απαιτεί κάθε μεταγραφική περίοδο 8-10 προσθαφαιρέσεις αλλά 2-3. Δεν επέλεξε να απορροφήσει επικοινωνιακούς κραδασμούς προσθέτοντας 2-3 παίκτες αμφιβόλου αξίας ως τα μέσα Ιουλίου για να παίξουν δυο πολύ σημαντικά ματς, για το σήμερα του κλαμπ. Προτίμησε σίγουρες επενδύσεις σε πολυετείς συμφωνίες, αποσυμπίεσε το ρόστερ από βαριά συμβόλαια και ανένταχτα πειθαρχικά άτομα, με κάθε πρόσκαιρο κόστος.
Ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη αυτή τη στιγμή να διαθέτει τον, πιθανότατα, κορυφαίο ποδοσφαιράνθρωπο της χώρας, όχι με βάση τα αποτελέσματα όσο την αποδοχή στο κοινωνικό, ποδοσφαιρικό σύνολο. Συγκυριακά μπορεί να βρίσκει τον ιδιοκτήτη του σε μεγάλη οικονομική άνθηση και όχι συγκυριακά αλλά βάσει δουλειάς έφερε ξανά τον κόσμο του μαζικά στο γήπεδο με ενθουσιασμό κι εμπιστοσύνη στο σχέδιο του προπονητή που λειτουργεί παράλληλα και σαν old school manager με αρμοδιότητες αγγλικού ποδοσφαίρου. Κι αυτό το τρίπτυχο είναι η φετινή ευκαιρία του Παναθηναϊκού, μια ευκαιρία που μεγεθύνεται λόγω του αποκλεισμού του από την Ευρώπη. Με Conference μπροστά του θα πήγαινε σε τουλάχιστον 8 παιχνίδια με μπρος-πίσω στις αγωνιστικές της Super League το μυαλό να ταξιδεύει.
Ο Παναθηναϊκός μέσα στην γενικότερη ξηρασία που βίωσε μετά το 2017 νιώθει ότι δεν έχει άλλο χρόνο για χάσιμο. Θέλει Ευρώπη και τη θέλει τώρα. Θέλει πρωτάθλημα και το θέλει τώρα. Ίσως η Σλάβια τον βοηθήσει να έχει πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Όλα μαζί τα μπορεί η Λίβερπουλ, η Μπάγερν. Κι όχι με το ρόστερ του Παναθηναϊκού, ούτε καν αν είναι σημαντικά αναβαθμισμένο σε 20 μέρες.
Ο Παναθηναϊκός βιάζεται αλλά η ίδια η ζωή του έδειξε ποια είναι η πιο safe διαδρομή. Στην Αμερική κάποτε οι Σίξερς το βάφτισαν «trust the process». Εδώ είναι κομμάτι δύσκολο να εμπιστευτείς τη διαδικασία και την εξέλιξη ειδικά μετά από όσα συνέβησαν πριν 5 χρόνια γιατί όλοι τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα.
Το Κυριακή-Κυριακή ήταν το μεγαλύτερο αβαντάζ της ενισχυμένης ΑΕΚ. Μέχρι που αποκλείστηκε ο ΠΑΟΚ. Τώρα που αποκλείστηκαν όλοι κι έμεινε μόνο ο Ολυμπιακός στα γκρουπ, η αφετηρία μοιάζει πια πολύ κοντινή.
Η ομοιογένεια, η συνοχή, το upgrade στο «4», το «9», το «11» του τριφυλλιού, έχουν δημιουργήσει συνθήκες ομαλότητας για τον Παναθηναϊκό που περιμένει δυο παίκτες ενδεκάδας (δίπλα στον Ρούμπεν στο 4-3-3) για να ξανακάνει πρωταθλητισμό μετά από 6 στείρα χρόνια. Συν έναν δίπλα στον Μάγκνουσον καθώς η απόφαση του Γιοβάνοβιτς να ρίξει αμυντικό χαφ αντί του Σένκεφελντ που μπαίνει στα πιτς για ένα μήνα δείχνει πολλά για τις σκέψεις του στην άμυνα.
Με το Ranking του διαλυμένο μετά το 2017, ο δρόμος της ευρωπαϊκής επιστροφής περνάει από το μονοπάτι που διαβαίνει φέτος ο Ολυμπιακός. Που όσες φορές κι αν αποκλειστεί είχε άλλη μια κι άλλη μια κι άλλη μία ευκαιρία… Κάπου θα μπεις όσο κακός κι αν είσαι!
Το διακύβευμα του επόμενου πρωταθλήματος είναι τεράστιο: Ο πρώτος κι ο δεύτερος βγαίνουν στα προκριματικά του Champions League και ψάχνουν μια πρόκριση σε τρία διπλά ματς για να παίξουν σε ομίλους όπως και να έχει.
Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά υπάρχουν αρκετές διαφορές μεταξύ των ομάδων που θα τεθούν στην αφετηρία.
Ο Παναθηναϊκός από το μεσημέρι ως το βράδυ της Πέμπτης ξεδίπλωσε, ακόμα κι αν αποκλείστηκε, το μεγάλο του όπλο. Είναι η κρυφή του η ατέλειωτη δίψα. Μια δίψα που άλλες εποχές με έναν αποκλεισμό θα έσβηνε και τώρα φαίνεται πως τις επόμενες μέρες θα μεγαλώσει…
