Δε μπορείς να παίζεις το ίδιο πράγμα με Σάκχοφ αντί Σιμάνσκι

Υπάρχει κάποιο ποιοτικό στοιχείο του αγώνα, που να δικαιολογεί το 2-0 του Παναθηναϊκού; Όχι. Λέω το 2-0, γιατί εκεί κρίθηκε το ντέρμπι. Αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά, που ειδικά ντέρμπι μπορεί να πάει έτσι.

Ούτε το γεγονός πως είναι εξαιρετικά βαρύ το σκορ για τη συνολική εικόνα της ΑΕΚ λέει κάτι. Γιατί με το τρόπο που έπαιξε, έδωσε το περιθώριο να συμβεί κι αυτό.

Επίσης σημασία έχει και πως αντιδράς στο σοκ. Που ήταν το 1-0 από το πουθενά με πέναλτι στη πρώτη είσοδο του Παναθηναϊκού στη περιοχή μετά από 16 λεπτά αγώνα, από κακή εκτίμηση του Ρότα. Πως αντέδρασες; Έφαγες το δεύτερο στην επόμενη φάση. Για να μη πω για το τρίτο, που ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα της μπάλας αρκούσε για τον Ιωαννίδη, που ήταν μάλιστα ανάμεσα στους δύο κεντρικούς αμυντικούς της ΑΕΚ.

Το έργο το είχα μυριστεί από την ατμόσφαιρα όλης της εβδομάδας, που ήθελε το ματς σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, αλλά όχι τόσο για την ΑΕΚ. Στην οποία έπεσε πολλή ησυχία γενικά, μια ησυχία «σκοτεινή» όμως. Γιατί είναι η ησυχία που έρχεται τα τελευταία χρόνια, όταν μετά από πολλές «φάπες», έρχεται μια νίκη που δίνει λίγο ανάσα.

Επίσης, το μυρίστηκα ακόμη περισσότερο όταν έγινε γνωστό πως δε θα παίξει ο Σιμάνσκι. Δεν υπήρχε χειρότερη απουσία για την ΑΕΚ αυτή τη στιγμή και ειδικά για το συγκεκριμένο ματς. Αντικαταστάθηκε στην ίδια διάταξη ακριβώς, με έναν παίκτη με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Τον Σάκχοφ. Που έρχεται κι αυτός να χρειαστεί να παίξει σε συνθήκες που άνθρωπος δε μπορεί να φανταστεί με αυτό που συμβαίνει με τη σύζυγο του.

Δεν είχε άλλον να βάλει όμως. Ο Λε Ταλέκ έχει ακυρωθεί πλέον καλώς ή κακώς, ο Φράνσον ήρθε ανέτοιμος και ως γνωστόν άλλος χαφ δεν αποκτήθηκε. Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν ο Σάκχοφ. Το πρόβλημα ήταν πως δε γίνεται να θέλεις να παίξεις το ίδιο στυλ, αν αντί του Σιμάνσκι έχεις τον Σάκχοφ.

Ο Γιοβάνοβιτς το είπε μετά στις δηλώσεις του, πως βρήκαν πολλές ευκαιρίες στο transition. Η ΑΕΚ αντί να παίξει με τέτοιο τρόπο που αυτή να μπορεί να γίνει επικίνδυνη έτσι, έκανε αυτό το δώρο στον Παναθηναϊκό.

Ό,τι συνέβη απόψε, έχει συμβεί και σε άλλα παιχνίδια, πέρα από αυτά με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, που ο Γιαννίκης τα αντιμετώπισε με πιο ιδιαίτερο τρόπο. Δηλαδή η ΑΕΚ είναι φανερό πως μένει εκτεθειμένη στο να πληρώσει ακριβά κάθε λάθος, όσο θεωρεί πως τη παίρνει να παίζει ψηλά από το ξεκίνημα σε τέτοια ματς.

Έτσι την πάτησε και με τον Άρη στο «Βικελίδης». Ούτε ο Άρης την είχε απειλήσει μέχρι το γκολ του Εντιαγιέ. Αλλά μάλλον δεν είναι τυχαίο πως κι αυτοί όπως έπαιζε η ΑΕΚ, μια στιγμή χρειάζονταν μόνο.

Η αλήθεια είναι πως δε μπορεί να παίζει έτσι με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό και Άρη. Σίγουρα με αυτούς. Και ίσως και με κάποιους από τους υπόλοιπους. Μπορεί να παίζει με τον ΠΑΣ έτσι και να λέμε μπράβο όπως και είπαμε, αλλά δεν είναι όλα τα ματς ίδια. Γι΄αυτή την ΑΕΚ όχι. Και μάλιστα χωρίς τον Σιμάνσκι! Κι αν δε μπορεί να το διακρίνει αυτό ο προπονητής της υπάρχει πρόβλημα. 

Εγώ περίμενα ειδικά από τη στιγμή που δεν είχε τον Σιμάνσκι, να δώσει τα μέτρα που έπρεπε για να είναι πιο σφιχτή και να αφήσει τον Παναθηναϊκό να παίξει αυτό το ανούσιο γύρω – γύρω με τη μπάλα που βλέπουμε συνέχεια. Δεν έγινε αυτό και είναι απογοητευτικό το γεγονός πως σε μια περίοδο με πολλές ιδιαιτερότητες, αδυνατούμε να κοιτάξουμε και προς τον τρόπο που θα μας κάνει πιο εύκολη τη ζωή.

Ο Γιαννίκης επιμένω και θα το λέω κι εφόσον φύγει, πως έχει χαρακτηριστικά σύγχροβου προπονητή, που δουλεύει στο επίπεδο που πρέπει να δουλεύει η ΑΕΚ.

Όμως σε αυτό το επίπεδο ο προπονητής πρέπει να δείχνει πως είναι σε θέση να διαχειριστεί αρκετές διαφορετικές πρακτικές, ανάλογα με τις ανάγκες. Και κυρίως με τη πραγματικότητα των χαρακτηριστικών των παικτών που έχει. Απόψε πραγματικά με απογοήτευσε ο τρόπος που διάβασε το ματς. Διευκόλυνε τον Παναθηναϊκό, όπως είχε διευκολύνει και τον Άρη στη Θεσσαλονίκη.

Επιπλέον, η ομάδα αν δε μπορεί να ζήσει με το να είναι εκτός ενδεκάδας ένας από τους Βράνιες ή Τζαβέλλα, τότε θα αντιμετωπίσει κι άλλα πολλά δεινά ως το τέλος της σεζόν. Όσο ασταθής και να είναι ακόμη ο Μήτογλου, υπάρχει καλύτερη ισορροπία με αυτόν και με έναν από τους δύο άλλους.

Επειδή οι ήττες και οι αποτυχίες είναι πολλές, δεν ωφελεί κάθε φορά να λέμε τα ίδια. Ή να γράφεις για να πεις ποιος πρέπει να φύγει, ποιος πρέπει να μείνει κλπ. Έχει χαθεί το νόημα. Ας περιμένουμε να δούμε αν θα κριθεί πως η ομάδα χρειάζεται παρέμβαση άμεσα και σε ποια ακριβώς επίπεδα.

Δε ξέρεις τι ακριβώς θα συμβεί και με την Ευρώπη, οπότε οι παρεμβάσεις μπορεί να έχουν σημασία τώρα. Αν ο Αργύρης Γιαννίκης αδυνατεί να βρει την ισορροπία ανάμεσα στο πως θα ήθελε να παίζει η ΑΕΚ και στο ποιες είναι οι απαιτήσεις κάθε αντιπάλου σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά της δικής του ομάδας, τότε το πρόβλημα για φέτος τουλάχιστον, δύσκολα θα λυθεί.