Τα τελευταία χρόνια, άνοιξαν πολλές… πληγές στον Παναθηναϊκό. Σε διάφορα επίπεδα. Χαμήλωσε η δυναμική της ομάδας αγωνιστικά και σε επίπεδο ρόστερ. Οικονομικά βίωσε δύσκολες καταστάσεις. Έμεινε μακριά από τίτλους και διακρίσεις. Τιμωρήθηκε και δεν αγωνίστηκε στην Ευρώπη. Μια πενταετία που μόνο ως «μαύρη» μπορεί να χαρακτηριστεί.
Εν μέσω όλων αυτών των καταστάσεων, το στάτους του Τριφυλλιού χαμήλωσε. Δεν μιλάμε για το αγωνιστικό, αλλά το πώς σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι σύλλογοι. Πώς σε αντιμετωπίζει η ίδια η ποδοσφαιρική αγορά μόλις αντιληφθεί πως είσαι… μπόσικος.
Είναι προφανές πως οι πάντες θα κοιτάξουν το συμφέρον τους. Ούτε ιστορίες θα σεβαστούν, ούτε ονόματα που κουβαλάς. Θα εκμεταλλευτούν την κάθε σου ανάγκη. Έτσι κι έγινε σε επίπεδο πώλησης παικτών. Γι’ αυτό και ξαφνικά εξαφανίστηκε ένα πολύ καλό ρόστερ που είχε ο Παναθηναϊκός, μέχρι το καλοκαίρι του 2017.
Έρχονται το Γενάρη του 2022 δύο περιπτώσεις να αναδείξουν ένα σημαντικό στοιχείο: Ο Παναθηναϊκός αλλάζει. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Σε αυτό που δείχνει προς τα έξω. Στέλνει το δικό του μήνυμα στην ποδοσφαιρική αγορά, πως το τζάμπα… πέθανε!
Δεν υπάρχει πλέον η τραγική οικονομική κατάσταση που μπορεί να εκμεταλλευτεί ο καθένας. Υπενθύμιση προς τους πάντες, για το τι είναι ο Παναθηναϊκός. Για την υπεραξία που πρέπει να έχουν όσοι φορούν τη φανέλα του.
Αρχικά ο Μαουρίσιο με πρόταση απ’ το Κατάρ και πρόσφατα ο Σωκράτης Διούδης με την προσφορά της Λέγκια, μπορούσαν να φύγουν. Οι μάνατζερ που ενεπλάκησαν στις συγκεκριμένες υποθέσεις, πήραν εντολή να κάνουν προσφορές χωρίς χρήματα! Ζητώντας απλά να μείνουν ελεύθεροι οι δύο παίκτες. Θεωρώντας πως ο Παναθηναϊκός θα θεωρήσει κέρδος του, το να γλιτώσει τα συμβόλαια των παικτών. Όχι όμως… Αυτά ανήκουν στο στενάχωρο πρόσφατο παρελθόν.
Ήταν ίσως και η ευκαιρία που έψαχναν οι Πράσινοι. Για να δείξουν στις άλλες ομάδες, για να δείξουν στους εκπροσώπους παικτών, πως χωρίς λεφτά δεν φεύγει κανείς. Χωρίς τα κατάλληλα ποσά, δεν θα απωλέσει η ΠΑΕ κανένα περιουσιακό της στοιχείο.
Αυτή η διαδικασία είχε αρχίσει απ’ το καλοκαίρι που μας πέρασε. Ο Αϊτορ ζητούσε να φύγει ως ελεύθερος, δεν του επιτράπηκε. Η Αλτάι απ’ την Τουρκία έδινε λίγα χρήματα για τον Χατζηγιοβάνη σύμφωνα με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος σταθερά επέμεινε στο να πληρωθεί η ρήτρα που έχει συμφωνηθεί με την πλευρά του παίκτη. Συν μια ακόμη πρόταση που είχε ο Μαουρίσιο, αλλά παρέμεινε στην ομάδα επειδή κρίθηκε πως δε θα μπορούσε να βρεθεί αντικαταστάτης μέσα σε λίγες μέρες (ήταν τέλη Αυγούστου).
Αυτά τα παραδείγματα, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με τα εγκληματικά λάθη του Παναθηναϊκού μόλις πριν μερικά χρόνια. Τότε που είχαν έρθει τα πάνω κάτω και η ΠΑΕ ανέτρεψε κάθε νόμο και κάθε λογική της αγοράς.
Ο Μπεργκ ουσιαστικά… ξεπουλήθηκε. Ο Βλαχοδήμος πήγε με αστείο ποσό στην Μπενφίκα, με το Τριφύλλι να μην κρατά ποσοστό μεταπώλησης. Ο Μολέδο έφυγε για 50.000 ευρώ (!) συν κάποια χρωστούμενα. Ο Λουντ έφυγε ως ελεύθερος. Περιπτώσεις που σε λογικά πλαίσια και σε νορμάλ Παναθηναϊκό, θα εξασφάλιζαν τα μπάτζερ 2-3 σεζόν!
Είχε φτάσει στο σημείο το Τριφύλλι, απλά όποιος γουστάρει να φεύγει. Με όσα φέρει, ή αν δεν ήθελε να φέρει θα έφευγε χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Πέρασαν.
Τώρα είμαστε στην φυσιολογική εποχή. Θες να φύγεις φίλε μου; Θα φέρεις λεφτά, τα οποία θα κρίνει η ομάδα πως την ικανοποιούν. Αν συμβεί αυτό, στο καλό. Δε θα τα φέρεις; Ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να σε έχει στο ρόστερ του, τηρώντας το συμβόλαιο που έχετε υπογράψει. Όπως συμβαίνει σε κάθε φυσιολογική ομάδα του πλανήτη. Όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε ένα κλαμπ με brand name που… λερώθηκε μεν, αλλά είναι ακόμη εκεί.
