Εντάξει, ήταν γκέλα και μάλιστα βαρβάτη. Ένα παιχνίδι κόντρα στον ουραγό Απόλλωνα που θα ‘πρεπε να κερδίσει ο Ολυμπιακός Β’ στράβωσε, και ο… Ολυμπιακός Α’ έμεινε «μετεξεταστέος» για την Κυριακή κόντρα στον Αστέρα. Σε ένα ματς που η ομάδα του Μαρτίνς καλείται να επιστρέψει στις νίκες, αν όχι να ξεμπουκώσει και να ξορκίσει τη μίνι-κατάρα του 1-0.
Oχι ότι θα είναι εύκολο, μιας και οι Αρκάδες έχουν καλύτερη άμυνα (15) από την δεύτερη ΑΕΚ (16 γκολ παθητικό σε 16 ματς) και τον ΠΑΟΚ (20) που έχει ένα παιχνίδι λιγότερο. Αυτά όμως θα τα δούμε και θα τα πούμε την Κυριακή το βράδυ…
Κανείς δε λέει ότι για τον πρωτοπόρο με 9 βαθμούς δεν τρέχει κάστανο μετά την ισοπαλία που απέσπασε η ηρωική Ελαφρά Ταξιαρχία, που απέδειξε ότι η βαριά ιστορία της φανέλας είναι ακόμη ζωντανή και ιδρώνει.
Ενας άτυπος «κανόνας» της ζωής λέει ότι τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις. Ποιος είπε, όμως, ότι το ίδιο δεν συμβαίνει και με τις κακές στιγμές, κοινώς τις γκέλες στο ποδόσφαιρο; Ισα-ίσα που αυτά τα παιχνίδια είναι πιο ύποπτα, διότι θεωρείς ότι θα τα πάρεις πριν παίξεις. Ο Ολυμπιακός έχασε δύο βαθμούς στην ξέφρενη μέχρι τώρα κούρσα του διότι γύρισε από τις διακοπές, όπως εγώ στη δουλειά μετά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά: θέλω άλλες 2-3 μέρες να συνέλθω και να βρω ρυθμό.
Πέρα από την πλάκα, οι ερυθρόλευκοι:
Πρώτον, δεν σκόραραν νωρίς, όπως απαιτείται σε αυτά τα ματς που ο αντίπαλος παίζει με λεωφορείο-φυσαρμόνικα.
Δεύτερον, τώρα που λείπει ο Αγκιμπού, λείπει ακόμα περισσότερο ο Φορτούνης. Τι έχω γράψει από τον Σεπτέμβρη; Ήταν λάθος που δεν αποκτήθηκε ένας παίκτης σε αυτή τη θέση, με δεδομένο ότι το Κόπα Αφρικα ήταν μπροστά.
Τρίτον, ο Ελ Αραμπί έκανε το χειρότερο ίσως παιχνίδι της «ερυθρόλευκης» καριέρας του, με δεδομένη τη δυναμικότητα του αντιπάλου, που είναι ουραγός στη βαθμολογία της μεγάλης κατηγορίας.
Τέταρτον, ο Ολυμπιακός δεν πίεσε ψηλά όπως συνηθίζει και όπως έκανε σε πολύ πιο «σοβαρά» ματς. Δεν σκύλιασε για τη νίκη. Οσο κι αν πάλεψαν ο Ρέαμπτσουκ από τα αριστερά, όσο και να το κυνήγησε ο 37ρης Βαλμπουενά, ένταση από τον πρωταθλητή δε βγήκε στο ματς.
Πέμπτον, καλύτερα από όλους τα αγωνιστικά θέματα τα γνωρίζει ο προπονητής. Αλλά ο Μασούρας ήταν από τους πιο απειλητικούς όσο αγωνίστηκε. Γιατί βγήκε κι έμεινε ο Βρουσάι στον αγώνα; Για να πάρει ματς, ok κατανοητό και σεβαστό. Είπαμε ξέρει καλύτερα ο προπονητής.
Εκτο και τελευταίο: ο προπονητής είναι ο πρώτος που τράβηξε το αυτί στους παίκτες του. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Κι όταν ο Μαρτίνς τους βγάζει στον τάκο, η διαφορά στη βαθμολογία ξεφεύγει στους 11 βαθμούς. Τους λόγους που χτίστηκε αυτή η διαφορά τους ξέρουμε όλοι, τους ομολογούν ακόμα και οι πιο παθιασμένοι ρεπόρτερ των άλλων μεγάλων ομάδων.
Ο Ολυμπιακός ήταν… τυχερός. Η ισοπαλία δεν του κοστίζει και ήρθε κόντρα σε έναν αντίπαλο που δε λέει πολλά στο Ρέντη. Δεν είναι ο Παναθηναϊκός τον οποίο οι πρωταθλητές θα επισκεφθούν στις 16 του μήνα, ημέρα Κυριακή, στη Λεωφόρο, ούτε ο ΠΑΟΚ που θα τους υποδεχθεί στις 30 Γενάρη, πάλι Κυριακή.
Αυτά είναι τα παιχνίδια που επιδρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε μια ομάδα. Αυτά είναι τα ματς που ξεχωρίζουν οι άντρες από τα αγόρια. Αυτές είναι αποστολές που ξεδιπλώνονται τα πάντα στο χορτάρι: η ικανότητα, ο σχεδιασμός, η στρατηγική, η ποιότητα, η επένδυση, η λειτουργία του club, εκεί βγαίνει όλη η χρονιά.
Πρέπει ο Ολυμπιακός να… ανησυχεί μετά το “x” στη Ριζούπολη, όπως πολλοί αφήνουν να εννοηθεί; Ο Πέδρο Μαρτίνς είπε ότι «τίποτα δεν έχει τελειώσει» και σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Ο Πορτογάλος όφειλε να το πει αυτό για να το ακούσουν οι παίκτες του.
Οφειλε να τους υπενθυμίσει ότι ο Ολυμπιακός δεν αντιδρά στις εξελίξεις, ο Ολυμπιακός, ακόμα κι αυτός ο φετινός Ολυμπιακός, δρα πριν από τις εξελίξεις, όπως το έχει κάνει τόσες φορές πρόπερσι, πέρυσι και φέτος. Για να μην ακούγονται αλαζονικά όλα αυτά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ιδιαίτερες και έκτακτες συνθήκες που βιώνει η χώρα, που περνάμε όλοι, θα παίξουν το ρόλο τους. Μικρός ή μεγάλος, θα δείξει.
Αλλά είπαμε: ακόμα και οι πιο παθιασμένοι ρεπόρτερ των μεγάλων ομάδων τα λεφτά τους στον Ολυμπιακό θα τα έβαζαν για τον τίτλο και μάλιστα εύκολα. Γι’ αυτό… don’t look up που λέει και η τελευταία ταινία του Ντι Κάπριο!
ΥΓ. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο κορυφαίος τενίστας του πλανήτη, ένας από τους καλύτερους στην ιστορία του τένις (προσωπικά ποτέ δε μου ήταν ελκυστικό το παιχνίδι του), ένας πολυεκατομμυριούχος αθλητής, θέλει να μπει στην Αυστραλία με… ειδική άδεια, επειδή δεν έχει κάνει το εμβόλιο. Μπερδεμένη ιστορία με πρωτόκολλα, κυβερνήσεις τοπικές και ομοσπονδιακές, Αρχές, διοργανωτές του Australian Open και γενικά από πού να το πιάσεις και από πού να το αφήσεις. Το θέμα είναι ότι η Αυστραλία και η κάθε Αυστραλία έχει «πονέσει» από τον κορωνοϊό. Εχει κλειδώσει τον κόσμο της στα σπίτια του για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Του έχει επιβάλλει απαγορεύσεις που σε άλλες συνθήκες θα είχε γίνει τρίτος παγκόσμιος και το κυριότερο, τον έχει υποχρεώσει σε εμβολιασμό. Και πάει ο Τζόκοβιτς που έβγαλε το lockdown στα 567 στρέμματα της έπαυλής του κι όλη μέρα έπαιζε τένις και video games να μπει «τζάμπα». Να ντροπιάσει δηλαδή ολόκληρη κυβέρνηση σε τόσα εκατομμύρια Αυστραλών. Αν του περάσει θα εκπλαγώ και θα απογοητευτώ. Αρκετά με τους… ανέμελους.
