«Μιλάμε για μία περίπτωση που δεν είναι φυσιολογική. Νιώθει σαν να παίζει στην αυλή του σπιτιού του. Για εμάς που τον ξέρουμε καλά, δεν είναι έκπληξη, αλλά και πάλι…». Ο Λουίς Ενρίκε έψαχνε να κολλήσει τα σωστά λόγια για να περιγράψει αυτό που μόλις είχε δει. Δεν έπρεπε να είναι υπερβολικά εγκωμιαστικός, αλλά ούτε και απαθής. Αυτό που μόλις είχε συμβεί ήταν εξωπραγματικό. Σπάνιο. Μοναδικό.
Απέναντι του είχε το παιδικό του είδωλο, τον Βεράτι. Κι όχι μόνο αυτόν, αλλά ολόκληρη την συμμορία της «σκουάντρα ατζούρα», που μόλις πριν από μερικούς μήνες είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Σπίτι της κιόλας, στο Σαν Σίρο. Όχι, σε κάποιο φιλικό ήσσονος σημασίας, αλλά στον ημιτελικό του Conference League. Το ματς έκρινε κούπα.
Η πρώτη του ενέργεια ήταν μία λανθασμένη πάσα, όμως δεν τον επηρέασε καθόλου. Στο γήπεδο έμοιαζε με ένα αγρίμι που έπαιζε με την σοφία ενός μπαρουτοκαπνισμένου σταρ: «Έχει προσωπικότητα. Είναι γενναίος. Έχει ποιότητα. Είναι έτοιμος σωματικά. Παίζει ανάμεσα στις γραμμές. Έχει την τελευταία πάσα. Δεν κάνει λάθη. Επανακτά μπάλες. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό. Δεν είναι το μέλλον της Εθνικής Ισπανίας, αλλά το παρόν της».
Ο Λουίς Ενρίκε τόλμησε να καλέσει για πρώτη φορά τον Γκάβι, όταν εκείνος είχε μόλις 374 επαγγελματικά λεπτά στα πόδια του. Εκείνος σε ηλικία 17 ετών και 62 ημερών έγινε ο νεαρότερος παίκτης που παίζει στην φούρια ρόχα, από το 1936. Δεν ήταν μία απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα, αλλά κάποιος που επηρέασε απόλυτα την μορφή του ματς. Είχε 47 στις 53 εύστοχες μεταβιβάσεις ήταν από τους βασικούς υπαίτιους της πρώτης ήττας της Ιταλίας μετά από 37 χρόνια, της πρώτης νίκης της Ισπανίας επί ιταλικού εδάφους σε επίσημο ματς μετά από 50 χρόνια.
Όσοι… έκραξαν τον Λουίς Ενρίκε πως τάχα πάει να ξεμυαλίσει ένα παιδάκι που μόλις είχε βγει από το αυγό (και δεν ήταν λίγοι) αίφνης, σώπασαν. Εδώ, είχαμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο.
Ως φαινόμενο τον απέκτησε τη Μπαρτσελόνα σε ηλικία 11 ετών. Τον είδαν να διαλύει την ομάδα U11 των Καταλανών ως αρχηγός της Μπέτις στο απίστευτο 5-0. Εκείνη την σεζόν είχε πετύχει 96 τέρματα. Οι άνθρωποι της Masia κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή, πως εδώ υπάρχει κάτι ξεχωριστό.
Ήταν ο μικρότερος κάτοικος στους ξενώνες. Σιγά σιγά πήρε το παρατσούκλι ως ο «μαέστρος» της Masia. Ήταν κάτι σαν κοινό μυστικό, πως ο πιτσιρίκος από το Λος Παλάθιος της Ανδαλουσίας θα ήταν ο επόμενος που θα έκανε το μεγάλο βήμα στην πρώτη ομάδα.
Και πάλι όμως χρειάστηκε η άγνοια κινδύνου του Ρόναλντ Κούμαν, αλλά και οι καταπληκτική παρουσία του στην καλοκαιρινή προετοιμασία, ώστε να υπερπηδήσει όλα τα σκαλοπάτια της εξελικτικής διαδικασίας και να γίνει -μεταξύ άλλων- ο νεαρότερος παίκτης που ξεκινάει σε clasico.
Στο ΟΑΚΑ, έπαιζε με μία άνεση, με μία χάρη, με έναν γοητευτικό αέρα που θύμιζε έναν χορευτή. Όλες του οι κινήσεις ήταν βγαλμένες από τον σκληρό δίσκο ένας υπολογιστή. Δεν έκανε ούτε ένα λάθος. Ούτε ένα! Ούτε μία περιττή ενέργεια. Ούτε μία επιπολαιότητα. Είχε 43 στις 43 εύστοχες μεταβιβάσεις, δίχως να παίζει παράλληλο ποδόσφαιρο, ένα αληθινό έργο τέχνης, μία εμφάνιση που άγγιξε την τελειότητα.
Ακόμα κι όταν συγκρούστηκε σφοδρά με τον Ανδρέα Μπουχαλάκη και τα είδε όλα κωλυόμενα, διπλά και τριπλά, αρνούνταν να βγει από το γήπεδο παρότι έβλεπε αστεράκια: «Έχει την ψυχή μιας μαύρης αρκούδας που δεν τα παρατάει ποτέ», εξήγησε μετά ο Λουίς Ενρίκε. Ο μικρότερος ηλικιακά παίκτης στον αγωνιστικό χώρο έμοιαζε ως ο πιο ώριμος όλων. Μη φυσιολογικά πράγματα.
«Εγώ όταν ήμουν 17 δεν έκανα καν προπονήσεις στην πρώτη ομάδα», έλεγε έκθαμβος ο Άλβαρο Μοράτα: «Βλέπεις τον Πέδρο και τον Γκάβι και νομίζεις ότι είναι 32. Είναι τρελό. Πρόσφατα ρώτησα τον Γκάβι που μένει στην Βαρκελώνη και με άφησε άφωνο. Μένει ακόμα σε ένα μικρό δωμάτιο στους ξενώνες της Masia. Μόλις έκλεισε τα 17 και δεν μπορεί να μείνει μόνος του κάπου αλλού. Σηκώθηκα κι έφυγα».
Κάποιοι στην Βαρκελώνη αρχίζουν και πιστεύουν στην ποδοσφαιρική μετεμψύχωση. Στο δίδυμο των Πέδρι και Γκάβι κάποιοι αναγνωρίζουν στοιχεία από τον Τσάβι και τον Ινιέστα. Αισθάνονται ότι βλέπουν την ίδια ιστορία να εξελίσσεται στα μάτια τους, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές.
Βλακείες!
Στα 18 και τα 17 τους ο Τσάβι και ο Ινιέστα δεν είχαν ανέβει καν στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα…
