Η διάθεση των παικτών του Λουτσέκσου (που δεν δίστασε να ρισκάρει κρατώντας στον πάγκο τους Σβάμπ και Καντουρί) να αφήσουν στο… χθες ότι έγινε στην Τούμπα την Πέμπτη, φάνηκε από το ξεκίνημα της αναμέτρησης. Με τους «φρέσκους» Εσίτι, Μουργκ, Τέιλορ, τον «δαιμονισμένο» Αντρίγια και την ηγετική παρουσία του Κούρτιτς, ο Δικέφαλος επέβαλε τον ρυθμό του, προηγήθηκε στο σκορ αλλά δεν κατάφερε να «τελειώσει» το παιχνίδι από το α΄ ημίχρονο, παρά τις ευκαιρίες που δημιούργησε.
Για την ιστορία να αναφέρω πως, ο Ισπανός διαιτητής και το VAR, «έκλεψαν» πέναλτι από τον ΠΑΟΚ στο 0-1, καθώς η φάση με τον Βέλεθ (άλλαξε την πορεία της μπάλας χρησιμοποιώντας το χέρι του) ήταν καθαρή περίπτωση και αδικαιολόγητα οι διαιτητές θεώρησαν ότι, η μπάλα εξοστρακίστηκε χτυπώντας στον ώμο του Ισπανού.
Το γκολ της ισοφάρισης από τον Μαουρίσιο (ένα ακόμα γκολ – δώρο του ΠΑΟΚ στους αντιπάλους του), δεν πτόησε τους Κυπελλούχους. Τεχνική ηγεσία και παίκτες ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν στη βρύση και να πιούνε νερό αυτή τη φορά.
Ο Γιασμίν Κούρτιτς με (ο ορισμός του παίκτη με… κρύο αίμα) εύστοχο χτύπημα πέναλτι και υποδειγματική εκτέλεση φάουλ στο φινάλε του αγώνα, σφράγισε τη νίκη του ΠΑΟΚ που εκτός από τους πολύτιμους βαθμούς, προσφέρει στην ομάδα και ψυχολογία και αυτοπεποίθηση που αναζητούσε καιρό τώρα.
O τρόπος που η κατάμεστη Λεωφόρος υποδέχθηκε τη νίκη του ΠΑΟΚ, αποτέλεσε την βουβή αναγνώριση της ανωτερότητας του συνόλου του Ράζβαν Λουτσέσκου και θεωρώ πως αυτή η αναγνώριση είναι εξίσου σημαντική με την κατάκτηση των 3 βαθμών και την… επιστροφή του Δικεφάλου. Τα επιφωνήματα θαυμασμού στο τρομερό γκολ φάουλ του διεθνή Σλοβένου στο 97', ήταν το κερασάκι στην τούρτα!
Η συνολική εμφάνιση της ομάδας, έδωσε απαντήσεις σε πολλούς τομείς. Ο ΠΑΟΚ έχει και την ποιότητα και τις δυνάμεις να μείνει «ζωντανός» στους στόχους του και να διεκδικήσει την διάκριση μέχρι το τέλος της σεζόν. Όπως πολλές φορές έχω αναφέρει το τελευταίο χρονικό διάστημα, είναι πολύ νωρίς να μιλάμε από τώρα για την έκβαση της χρονιάς και να κρίνουμε αυστηρά την προσπάθεια και κυρίως τα αποτελέσματα μιας ομάδας που προσπαθεί να βρει την ταυτότητα της.
Ο ΠΑΟΚ έχει πολλά να μας δείξει αρκεί να έχουμε υπομονή. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο, είναι όμως υποχρεωτικό για μια ομάδα ειδικών συνθηκών όπως είναι ο Δικέφαλος. Οσο καλός προπονητής κι αν είναι ο Ρουμάνος, δεν μπορεί από τη μέρα στην άλλη, να επαναφέρει την ομάδα στα επίπεδα του 2019. Ολοι αυτό θέλουμε και περιμένουμε να συμβεί αλλά, επαναλαμβάνω πως χρειάζεται χρόνος.
Κάθε παιχνίδι, κάθε ισοπαλία, κάθε νίκη, κάθε ήττα, αποτελούν κομμάτια ενός παζλ που αργά ή γρήγορα θα ολοκληρωθεί και θα προσφέρει χαμόγελα στον ασπρόμαυρο οργανισμό. Θα χρειαστεί να περάσει από χίλια κύματα αλλά στο τέλος, θα φτάσει σε ασφαλές λιμάνι. Οσοι βιάστηκαν να ξεγράψουν τον ΠΑΟΚ, κατάλαβαν το βράδυ της Κυριακής πως η χρονιά είναι μεγάλη και ο χρόνος σύμμαχος του Δικεφάλου.
