Η ήττα από την Κοπεγχάγη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άδικη μιας και οι μεγάλες ευκαιρίες του αγώνα έγιναν από την ομάδα του Λουτσέσκου. Όμως από την άλλη, σε αυτό το επίπεδο μετράει η αποτελεσματικότητα.
Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε ιδανικά. Σκόραρε μετά από μία καλή συνεργασία με έναν τρόπο που θα έπρεπε να του δώσει φτερά. Η επιλογή της Κοπεγχάγης να πιέσει ψηλά ρισκάροντας από πολύ νωρίς, της γύρισε μπούμερανγκ. Μία πάσα του Βιεϊρίνια που έβγαλε τον Σβαμπ στο μεσοδιάστημα, ήταν αρκετή για να δημιουργήσει προϋποθέσεις γκολ. Που ήρθε από τον Ζίφκοβιτς.
Αντί να πατήσει ο ΠΑΟΚ σε αυτό το δεδομένο και με ηρεμία να συνεχίσει να τιμωρεί το ρίσκο των Δανών, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Έχασε το μυαλό του, πούλησε μπάλες, έδωσε φάσεις. Ήταν το διάστημα που η Κοπεγχάγη έβγαζε διπλάσια ένταση από την ομάδα του Λουτσέσκου.
Για να φέρει το παιχνίδι στα ίσια, χρειάστηκε μία τέλεια ομαδική ενέργεια που δημιούργησε υπεραριθμία, αλλά και μια κακή τοποθέτηση του Πασχαλάκη. Για να προηγηθεί, χρειάστηκε μια άτυχη στιγμή του Βιεϊρίνια που μετράει ως λάθος και μία ακόμη στιγμή που ο Πασχαλάκης είναι εκτός θέσης.
Το δεύτερο γκολ ήταν και το κομβικότερο της αναμέτρησης, γιατί οι Δανοί δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν σε αυτό το τέμπο που είχαν επιβάλει. Και μετά από αυτή τη φάση, φάνηκε απευθείας. Ο ΠΑΟΚ άρχισε να γίνεται πιεστικός και να κάνει κατ' εμέ το καλύτερο φετινό του διάστημα.
Έπρεπε να συμβούν σημεία και τέρατα για να μην ισοφαρίσει. Αλλά και κάποια πράγματα που νομοτελειακά θα τα βρίσκαμε μπροστά μας. Αν βάλουμε το δοκάρι του Σβαμπ που είχε προηγηθεί του δεύτερου γκολ των Δανών και τις φάσεις του Σφιντέρσκι και του Καντουρί, δημιουργούμε μία τριάδα ευκαιριών για χάιλάιτς. Καθαρή γκαντεμιά.
Όμως αν προσθέσουμε και τις δύο του Μπίσεσβαρ, είναι καθαρά θέμα έλλειψης δυνάμεων από ένα παιδί που οι συνθήκες το έχουν ξεζουμίσει. Ειδικά στη κάθετη του Καντουρί, τα κάνει όλα λάθος γιατί απλά δεν έχει ανάσες.
Ο ΠΑΟΚ έχει δυνατότητες, αλλά πονάει σε επιλογές. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που τη βρίσκει συχνά μπροστά του. Και αν σε αυτή του φορ υπάρχει η αναμονή επιστροφής Ολιβέιρα, θα πρέπει για πολλές άλλες να παρθούν άμεσα αποφάσεις.
Και δεν εννοώ μόνο για την περίοδο του Γενάρη, αλλά και για το καλοκαίρι.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε συνεχώς θαύματα εκτός λογικής από τον Ράζβαν. Ούτε την πρακτική του να «ανασταίνει» όσους δεν ήταν μέχρι πρότινος λειτουργικοί.
Ο ΠΑΟΚ οφείλει να δει την πραγματικότητα που ναι μεν έχει αρκετά ικανά παιδιά να προσφέρουν ποδόσφαιρο όπως αυτό που έπαιξε η ομάδα από το 60΄μέχρι το 80΄, αλλά η μεγάλη εικόνα δείχνει πως αυτά τα παιδιά δεν είναι αρκετά για να δημιουργηθεί ένα πιο σταθερό γκρουπ.
Ο ποδοσφαιρικός Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ, υπάρχει γιατί απλά λείπουν πράγματα που δεν μπορεί να καλύψει ουδείς σε αυτό το ρόστερ. Ούτε ο Λουτσέσκου με τα θαύματά του.
