Η λειτουργία ενός ολόκληρου συστήματος, μας έκανε να σιχαθούμε το ποδόσφαιρο. Για δεκαετίες ουσιαστικά, έμοιαζε με ιό που διαρκώς έβρισκε τις μεταλλάξεις που χρειάζεται για να «νεκρώνει» κάθε κύτταρο ελπίδας του αθλήματος εντός των συνόρων. Ο κόσμος απηύδησε, μέχρι και οι υποστηρικτές της πλευράς που σήκωνε τρόπαια με κάθε τρόπο, γύρισαν την πλάτη. Για να προλάβουν τρένα…
Η αλυσίδα του συστήματος, είχε ισχυρούς φαινομενικά κρίκους. Όμως με το που άρχισαν να σπάνε οι πρώτοι, κατέρρευσε σα χάρτινος πύργος. Πέρα απ’ τις διαιτησίες, τις αποφάσεις θεσμικών οργάνων και όσα συνέβαλαν για να γίνει η Ελλάδα μια διεφθαρμένη ποδοσφαιρική διαδικασία, υπήρξαν και οι ομάδες. Που δέχτηκαν να περιμένουν κάτω απ’ το τραπέζι θεωρώντας πως θα χορτάσουν απ’ τα ψίχουλα που θα τους πετάξουν. Σαν αδέσποτα κοντά στις ταβέρνες, μέχρι να τα διώξει ο ιδιοκτήτης.
Ομάδες-«δορυφόροι» όπως συνηθίζουμε να λέμε. Που δέχονταν τους δανεικούς, δέχονταν να λειτουργούν ως τσικό συγκεκριμένης πλευράς, από σύμπτωση ήταν ιδιαίτερα ευγενικές κόντρα στους αντιπάλους που δεν έπρεπε να κοντράρουν σε μεγάλο βαθμό. Ομάδες που αποδείχθηκε πως είχαν το ρόλο λεμονόκουπας. Με το που τις ξεζούμισαν ή με το που άρχισαν να σηκώνουν κεφάλι, έφυγαν με φόρα για τον… κάδο των απορριμμάτων.
Μέσα σε λίγες μόνο ώρες, υπήρξαν δύο σημαντικές ειδήσεις. Η μία αφορούσε την ανακοίνωση του ιστορικού Πανιώνιου, ο οποίος δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να λάβει μέρος στην Super League 2 για την οποία δέχτηκε πρόσκληση. Οι Κυανέρυθροι θα παίξουν στην Γ’ Εθνική και ένας Θεός ξέρει πότε θα μπορούν και θα είναι σε θέση να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν.
Πέρα απ’ τον Πανιώνιο, υπήρξε και η εικόνα του ΕΑΚ Κέρκυρας. Εκεί που αγωνίζεται η τοπική ομάδα. Ένα σωματείο που εμφανίστηκε στις εποχές του άκρατου Ολυμπιακισμού στο ποδόσφαιρο. Μεγάλωσε σε αυτή την εποχή, καρπώθηκε επιτυχίες για τα δεδομένα της σε αυτή την εποχή. Ώσπου έφτασε η μέρα να γίνει κι αυτή… λεμονόκουπα. Το γήπεδό της, θυμίζει περισσότερο βοσκοτόπι, στο οποίο ο βοσκός θα ντρεπόταν να βάλει το κοπάδι του. Ίσως περισσότερο να ταιριάζει για οπαδικά πρόβατα, απ’ αυτά που ακόμη θεωρούν πως όλα ήταν… αγγελικά πλασμένα! Ελάχιστα απέμειναν, δεν κάνουν ούτε sold out.
Κατάληξη ομάδων που συνηθίσαμε να τις βλέπουμε στα… σαλόνια. Πλέον είναι κυριολεκτικά στα αλώνια. Σε ελεύθερη πτώση και δίχως να τους έχει δώσει κανείς τη δυνατότητα να πιαστούν από κάπου μπας και σωθούν. Κατά τη διάρκεια της πτώσης τους, θα σκέφτονται τα λάθη που έκαναν. Όμως δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί το κουμπί που γυρίζει το χρόνο πίσω. Που αλλάζει τις «εγκληματικές» αποφάσεις ατίμωσης σωματείων και εντέλει σφραγίδας καταστροφής τους! Τις αποφάσεις που έκαναν τον αγνό φίλαθλο να αηδιάσει και να αισθάνεται αποστροφή προς τις συγκεκριμένες πλευρές.
Πριν κάνα μήνα, ήταν και ο Πλατανιάς στην ίδια και χειρότερη κατάσταση. Η ομάδα του νομού Χανίων θυμίζουμε πως δεν κατάφερε να βρει παίκτες για να δηλώσει συμμετοχή έστω στο Α τοπικό της περιοχής! Η ίδια ομάδα που στις… δόξες της «σφάγιαζε» διαιτητικά τους «μεγάλους» (πλην ενός φυσικά) και για να σωθεί γινόταν Παρί Σεν Ζερμέν τις τελευταίες αγωνιστικές.
Τα παραδείγματα πολλά. Οι εικόνες ολοκληρωτικής καταστροφής και βούρκου που «κατάπιε» σωματεία, συγκλονίζουν. Αλλά δεν εκπλήσσουν κανέναν. Ούτε και ιδρώνει το αυτάκι των «φίλων», αυτών που θα «προστάτευαν». Εξυπηρέτησαν σκληρά το συμφέρον τους κι έξω από δω. Εκτός τροχιάς οι «δορυφόροι», μέχρι να πέσουν στη γη και να καταστραφούν. Ξεχασμένοι απ’ όλους…
Ας γίνουν αυτές οι εικόνες ένα σκληρό μάθημα προς όλες τις ομάδες. Επειδή δεδομένα θα πλευρίσουν κι άλλα κλαμπ για να πάρουν τη θέση των… κατεστραμμένων. Που έχουν «ζουμάκι» για να συνεχιστεί αυτό το γαϊτανάκι της ντροπής. Το θετικό είναι πως λίγοι πλέον είναι οι πρόθυμοι. Είδαν, έμαθαν, κατάλαβαν. Άντε 1-2 περιπτώσεις «φίλων» να απέμειναν, που όμως ως… ταλιμπάν εμπλέκονται σε τριγωνικές καταστάσεις μεταγραφών και πάει λέγοντας. Χωρίς να αντιλαμβάνονται πως σε λίγο καιρό, θα αποτελούν κι αυτοί ένα μάθημα για το που καταλήγουν οι «δορυφόροι»!
