Τα πάντα είναι ψυχολογία. Με αυτή μπορείς να φτάσεις ψηλότερα απ’ όσο είναι οι δυνατότητές σου, χωρίς αυτή θα πας χειρότερα απ’ αυτό που μπορείς. Ο Παναθηναϊκός εδώ και χρόνια μοιάζει με μια σμπαραλιασμένη κατάσταση σε ψυχολογικό επίπεδο. Αποθέωνε μετριότητες, ανύψωνε απλά καλούτσικους παίκτες. Γι’ αυτό και οι πορείες του έφταναν σε ταβάνι την 4η θέση.
Η βραδιά στην Λεωφόρο… άνοιξε την ψυχή όσων έστω νοιάζονται για τον Παναθηναϊκό. Γύρισε ο κόσμος, παίχτηκε καλό ποδόσφαιρο κόντρα στον Απόλλωνα, αλλά κυρίως μετά από χρόνια… ξεδίψασε η ανάγκη για θέαμα. Για παίκτη που θα χαϊδέψει την μπάλα. Δε θα την κοντρολάρει με τις τρεις. Δε θα αποθεώνεται γιατί απλά τρέχει ή έχει δύναμη ή είναι τακτικά συνεπής.
Οι Παναθηναϊκοί ήταν… αφυδατωμένοι κι ήρθε ο Ματέους Βιτάλ με παγούρια νερού να τους σώσει. Απλά πράγματα, δίχως υπερβολές, δίχως να «γράψει» 2 ασίστ και 2 γκολ. Οι αριθμοί και οι στατιστικές είναι καλά στοιχεία, κυρίως για το μπάσκετ. Ποδοσφαιρικά αυτός ο 23χρονος «γλύκανε» όλο το παιχνίδι των Πράσινων. Οδηγώντας σε αυτό το 4-0 που ήταν η πρώτη ψυχολογική ώθηση την οποία είχε ανάγκη το Τριφύλλι.
Η μίζερη διάθεση έμεινε λίγο στην άκρη. Η γκρίνια ξεχάστηκε. Δεν κατηγορεί κανείς όσους είχαν καταφύγει σε αυτή την αντίδραση. Έδωσε δικαιώματα ο Παναθηναϊκός, η διοίκησή του κυρίως, αλλά και αγωνιστικά φυσικά. Νέα σεζόν όμως, τραβάς μια γραμμή και κοιτάς τι μπορείς να πετύχεις. Έχοντας έναν σοβαρό προπονητή κι ένα ρόστερ που δεν έχει καλυφθεί κάθε του ανάγκη στο επίπεδο που θα έπρεπε, αλλά σαφώς δεν έχει σχέση με την περασμένη σεζόν.
Αν τα συνδυάσεις με το… αυτό το κάτι, αλλάζει η ψυχολογία τελείως. Φεύγει ο κόσμος με χαμόγελα όπως είπε σωστά κι ο Γιοβάνοβιτς. Που πέρα απ’ το πώς προετοίμασε την ομάδα τακτικά και πνευματικά, έδειξε σοβαρότατος και στις δηλώσεις μετά την αναμέτρηση. Κι αυτό έχει τη σημασία του.
Θετικό στοιχείο ο Ρούμπεν, καλά τα μπακ και κυρίως ο Χουάνκαρ. Βρήκε χώρο, έχει το δικαίωμα να ανεβαίνει και όχι απλά να αμύνεται και δείχνει τα ποδοσφαιρικά του στοιχεία επιτέλους. Είχε την τύχη να είναι μπροστά του ο Βιτάλ που τράβηξε πάνω του 2-3 αντιπάλους, οπότε η ζωή του Ισπανού έγινε εύκολη. Όπως και του Καρλίτος. Πήρε τις μπαλιές που έπρεπε τα έβαλε τα γκολ του. Τις πήρε χαμηλά, στρωτά, σωστά. Αν τον έβαζαν πάλι να κυνηγά γιόμες, μπάλα δε θα είχε ακουμπήσει. Η αγωνιστική αλλαγή και η νοοτροπία της ομάδας, αποκαλύπτει τα θετικά κάθε παίκτη.
Καλός κι ο Κώτσιρας από δεξιά. Στο κέντρο της άμυνας υπήρξαν κάποιες στιγμές νευρικότητας, όπως συνολικά στην ανασταλτική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Ο Απόλλων ίσως να αδικείται απ’ το 4-0 σε επίπεδο έκτασης σκορ. Όχι όπως είπε ο Πετράκης πως έγιναν 6-7 σουτ συνολικά για να έρθει το σκορ αυτό. Πέρα απ’ τα γκολ, ήρθαν και δύο δοκάρια. Αυτόματα έξι φάσεις που ουσιαστικά δεν έχει γίνει κάτι λάθος. Δεν είναι και λίγες! Ειδικά σκεπτόμενοι και την εικόνα της περασμένης σεζόν που έπρεπε να έχει η ομάδα 100% ευστοχία για να νικήσει.
Λούντκβιστ κι Αϊτόρ έδειχναν να είναι κάπως εκτός κλίματος, ενώ προσφέρθηκε το παιχνίδι για να δείξουν κι αυτοί πράγματα. Ειδικά ο Ισπανός που δεν είναι και νεοφερμένος, μπορούσε να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες (είχε το δοκάρι, αλλά δικές του ενέργειες δεν υπήρξαν ουσιαστικά). Βέβαια η είσοδος του Παλάσιος λογικά θα τον βγάλει απ’ την ενδεκάδα. Ο Αργεντινός αγωνίστηκε, την ώρα που ήταν «σκοτωμένο» το ματς. Είχε ένα σουτ, διάθεση, όμως το παιχνίδι είχε τελειώσει ουσιαστικά.
Είχε καιρό να είναι ο κόσμος του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο με τέτοια ψυχολογία. Με αυτή να τη δημιουργεί η ομάδα και το ποδόσφαιρό της. Η ελπίδα να έρχεται από την εμφάνιση ενός παίκτη όπως ο Βιτάλ. Ή όπως ο Αλεξανδρόπουλος που έβαλε γκολάρα. Η θετική αύρα, η θετική ενέργεια που υπήρχε, το άγχος που έλειπε εκείνη τη στιγμή. Δεν πιστεύουμε σε μεταφυσικά, όμως η κακή ενέργεια, η μιζέρια, η γκρίνια, μεταφέρεται στο χορτάρι. Αυτή η ανάταση της Λεωφόρου, ήρθε απ’ τον αγωνιστικό χώρο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος για τον Παναθηναϊκό απ’ αυτό. Το χρόνο που πήρε, την χαρά του κόσμου, τις συζητήσεις για την αξία του Βιτάλ και την γκολάρα του Αλεξανδρόπουλου. Ο αρνητισμός έμεινε στην άκρη απ’ τον Γιοβάνοβιτς και τους παίκτες του. Αυτοί και μόνο μπορούν να διαφοροποιήσουν τα πάντα στον Παναθηναϊκό. Σπουδαία νίκη, για αυτά τα γύρω-γύρω. Όχι για το 4-0 και τους εύκολους 3 βαθμούς, που σαφώς παίζουν τεράστιο ρόλο!
Υ.Γ. Δεν ήταν όλα τέλεια. Το στοιχείο της έντασης στα χαφ κυρίως, φάνηκε να λείπει. Ειδικά στο πρώτο ημίωρο που ο Απόλλων αντί να κλειστεί απ’ την πίεση του Παναθηναϊκού, είχε θράσος (ποδοσφαιρικό) και πίεσε αυτός.
