Ο χρόνος. Ο χρόνος λειτουργεί διαφορετικά στον κάθε άνθρωπο. Άλλοι θέλουν να λυτρωθούν, να τα βγάλουν από μέσα τους, να εξομολογηθούν, να ζητήσουν συγχώρεση. Η πρόσφατη συνέντευξη του Άρη Λουκόπουλου στην οποία εξομολογήθηκε ότι αυτός πρότεινε τον Θωμά Μητρόπουλο στον Σωκράτη Κόκκαλη, αλλάζοντας την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έμοιαζε με την προσπάθεια ενός ανθρώπου να απαλλαγεί από τις τύψεις, από τις Ερινύες που έρχονται στον ύπνο του κάθε βράδυ. Το ποτάμι δεν γυρίζει πια πίσω, όμως ο πρώην ισχυρός άνδρας της Παναχαϊκής ένιωσε πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να αυτομαστιγωθεί δημόσια, ζητώντας άφεση αμαρτιών.
Υπάρχουν και μία άλλη κατηγορία ανθρώπων. Οι αμετανόητοι. Αυτοί που επιλέγουν μία άλλη μέθοδο, όχι αυτήν της μεταμέλειας, αλλά αυτή του ξεπλύματος αμαρτιών, παρουσιάζοντας την δική τους πραγματικότητα, επιλέγοντας να βγάλουν τρελούς όλους όσοι έζησαν την συγκεκριμένη εποχή από κοντά.
Λες και απευθύνονται σε ουρανοκατέβατους που γεννήθηκαν χθες. Λες και απευθύνονται σε κόσμο που τα τρώει όλα αμάσητα. Λες και απευθύνονται σε κόσμο που έχει μνήμη χρυσόψαρου.
Ο Γιάννης Σπάθας στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα www.gazzetta.gr τόλμησε το πιο μεγάλο από τα εγχειρήματα του όλα αυτά τα χρόνια στον κόσμο του ποδοσφαίρου: να μας βγάλει όλους τρελούς!
Μιλώντας για τον Ολυμπιακό, το στόμα του στάζει μέλι, με λόγια που δηλώνουν έναν οπαδό ως το κόκαλο. Προσοχή: Μιλάμε για κάποιον που επί σειρά ετών και μέχρι το 1996 υπήρξε διαιτητής Α’ Εθνικής: «Είχα πάντα διαρκείας εισιτήριο, στη μεγάλη μας ομάδα στον Πειραιά, στον Ολυμπιακό. Παρακολουθούσα τα παιχνίδια. Ξέρετε χαιρόμουν πιο πολύ αυτά τα παιδιά της Θύρας 7 και των υπολοίπων θυρών μ' αυτά που έκαναν».
Το να έχει κανείς οπαδική προτίμηση δεν αποτελεί δα και ποινικό αδίκημα. Ο τρόπος που εκφράζεται για την αγαπημένη του ομάδα, μαρτυρά το δέσιμο του Γιάννη Σπάθα μαζί της.
Πάμε όμως πιο κάτω, στο ζουμί. Ο Γιάννης Σπάθας αρνείται ότι υπήρξε παράγκα! Μάλιστα υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι σήμερα, αν όχι χειρότερα, ίδια με την εποχή που αλώνιζε στον χώρο του ελληνικού (παρα)ποδοσφαίρου!
Αφού λοιπόν, δεν υπήρχε παράγκα τότε τι έκανε ο Θωμάς Μητρόπουλος και ο ίδιος στον χώρο της διαιτησίας; Σύμφωνα με τον Γιάννη Σπάθα δεν έκαναν τίποτα. Απλώς αντάλλαζαν απόψεις ως φίλοι! «Ο Θωμάς, λοιπόν, όταν ήθελε τη γνώμη μου για θέματα στη διαιτησία με έπαιρνε τηλέφωνο και ζητούσε από το φίλο του άκρως φιλικές συμβουλές. Λέγαμε ποιος είναι καλός διαιτητής και ποιος όχι.
Από τη στιγμή που ανέλαβε ο Κόκκαλης τον Ολυμπιακό ποτέ δεν μου ζητήθηκε να κάνω κάτι άσχημο πάνω στο ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε παράγκα, δεν είχαμε τη δύναμη να ελέγχουμε τη διαιτησία όπως λένε. Ο Θωμάς κατ' αρχήν κι εγώ συνεπικουρικά ως φίλος του έλεγα τη γνώμη μου ως φίλος του, όπως σας είπα. Καθόμασταν και μιλούσαμε. Ποτέ δεν ήθελε αυτός που είχε καλή ομάδα να κάνει κάτι άλλο».
Δύο φιλαράκια δηλαδή, ένα μέλος του Δ.Σ. του Ολυμπιακού και ο πρόεδρος του συνδέσμου διαιτητών Πειραιά, απλώς τα έλεγαν φιλικά, παρότι όλη η Ελλάδα βούιζε ότι εκείνη την εποχή ήλεγχαν τις διαιτησίες μέχρι και στα τοπικά. Απλή φιλική κουβέντα έκαναν!
Στην συνέχεια της κατάθεσης ψυχής ο Γιάννης Σπάθας πατάει το play στην κασέτα που μεγάλωσε γενιές και γενιές Ολυμπιακών. Αυτή των επενδύσεων: «Βάλτε λεφτά, κάντε μεταγραφές και μετά μιλάτε». Ας τον απολαύσουμε: «Θυμάστε ο Κόκκαλης τί μεταγραφές έκανε; Δεν είχαν γίνει ποτέ ξανά στην Ελλάδα τέτοιους είδους κινήσεις! Κι Βαγγέλης Μαρινάκης σήμερα το ξεπέρασε αυτό. Λένε… πουλάει αυτόν. Ναι, πουλάει έναν και φέρνει δύο. Και δεν είναι ξέφτια.
Να κάτσουν να σκεφτούν τί μεταγραφές έκανε ο Κόκκαλης τότε, αλλά και τί μεταγραφές κάνει σήμερα ο Μαρινάκης όλοι αυτοί που λένε για την "παράγκα". Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξεπέρασε όλους τους προέδρους με την έννοια ότι πήρε ομάδα στην Αγγλία. Μιλάει με τόσους ανθρώπους εκεί που τον συμβουλεύουν. Εμάς περιμένει;».
Κάποιοι κακοπροαίρετοι θα έλεγαν ότι ο Γιάννης Σπάθας επιχειρεί ένα… λιβανιστήρι στον Σωκράτη Κόκκαλη και τον Βαγγέλη Μαρινάκη, χρησιμοποιώντας την ρητορική που αποτελούσε την μόνιμη επωδό της διοίκησης του Ολυμπιακού, αλλά… μάλλον τυχαίο θα είναι.
Και τελικά ο ρόλος του Γιάννη Σπάθα αποκαλύπτεται. Συμβουλές. Φιλικές συμβουλές. Μόνο αυτό: «Σας λέω πάλι ότι εγώ δεν είχα επίσημο ρόλο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Οι άνθρωποι της ομάδας έβρισκαν λύσεις γύρω από το ποδοσφαιρικό και αγωνιστικό τμήμα. Να μην πειράζουν τον Ολυμπιακό. Να μην έχει κάνει η ομάδα τρεις μεταγραφές που δεν τις έκαναν καν στην Ευρώπη, και να την ενοχλούν. Όπως κάνει ο καθένας και σήμερα στην ομάδα του ή στην επιχείρησή του. Ο δικός μου ο ρόλος λοιπόν ήταν συμβουλευτικός και φιλικός. Και χαίρομαι τελικά που η εμπειρία μου βοήθησε».
Αλήθεια όμως; Τι συμβουλές έδινε; Που βοήθησε η εμπειρία του; Τι λύσεις έδινε; Πως βοηθούσε να μην… πειράζουν τον Ολυμπιακό; Με ποιο τρόπο; Πως κατάφερνε με «μερικές φιλικές συμβουλές για το ποιος είναι καλός διαιτητής και ποιος είναι κακός» (σύμφωνα με τα λεγόμενα του) να είναι τόσο πολύτιμος, τόσο καθοριστικός, τόσο επώνυμος; Έλα, ντε;
Στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει το περίφημο «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να νικάνε και οι άλλοι ας πάνε να γ….ν», ο Γιάννης Σπάθας διηγείται μία ιστορία που παραπέμπει σε σενάριο κατασκοπευτικής ταινίας!
«Παρακολουθούσαν τα τηλέφωνά μας, είχαμε ακούσει θορύβους στα σταθερά μας τηλέφωνα, στο σπίτι μας. Έτσι, η οργάνωση αυτής της ιστορίας ήταν δική μου. Το οργάνωσα, ήθελα να δούμε... Λέγαμε αυτά που λέγαμε. Αυτά τα λόγια τότε... Καταγράφηκαν. Υπήρξαν 3-4 τηλεφωνήματα για να τα πούμε. Είχε ειδοποιηθεί το ΙΓ παράρτημα Κερατσινίου. Πήγαινα, τα γράφαμε στο χαρτί...
Είχα πει ότι αυτόν το μήνα θα λέω κάτι περίεργα που δεν θα ισχύουν, αλλά επειδή θεωρούμε ότι παρακολουθούν τα τηλέφωνά μας, πρέπει να κάνουμε κάτι για να τους πιάσουμε. Έτσι, πήγαινα για να καταθέσω τι θα πω, το σφράγιζαν οι Αρχές στο αστυνομικό τμήμα και μετά πήγαινε στον Εισαγγελέα. Εγώ έπαιρνα ένα αντίγραφο. Ανοίγω παρένθεση. Αυτά τα αντίγραφα τα έχω και για να βοηθήσω το Πειραϊκό ποδόσφαιρο ας οργανωθεί μια διαδικασία να τα βγάλουμε σε δημοπράτηση. Δεν θα πάρω φράγκο, θα μοιραστούν τα λεφτά στα πειραϊκά σωματεία. Τα έχω κρυμμένα και σφραγισμένα».
Από τα λεγόμενα του προκύπτουν όμως πολλές απορίες. Ποιος παρακολουθούσε το τηλέφωνο ενός απλού προέδρου ένωσης διαιτητών και γιατί; Γιατί αφού κατάλαβε ότι παρακολουθούνταν το σταθερό του τηλέφωνο, δεν επέλεγε να μιλάει από άλλη συσκευή και έστησε ένα τέτοιο εκπληκτικό κόλπο; Τι είδους ενημέρωση πήρε το ΙΓ παράρτημα Κερατσινίου και γιατί να ασχοληθεί με μία τέτοια υπόθεση που δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων και των καθηκόντων του; Τι είδους πρόσβαση υπήρχε και τι είδους εξυπηρετήσεις γίνονταν;
Πως μπορεί να αποδειχθεί ότι αυτά τα «έγγραφα» με τις συνομιλίες προηγούνταν και δεν έπονταν των τηλεφωνικών συνομιλιών, ώστε να αποτελέσουν άλλοθι; Και για να μην το κουράζουμε. Τι θα κέρδιζε ο Γιάννης Σπάθας αν όντως υπήρχαν υποκλοπείς των συνομιλιών του, λέγοντας ο «Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και οι άλλοι να πάνε να γ…ν», λερώνοντας το όνομα του; Θα του έπιανε στην φάκα; Θα τους ενοχοποιούσε; Θα τους αποκάλυπτε; Τι; Τι είδους σχέδιο είναι αυτό που ο κοινός νους δεν μπορεί να συλλάβει; Πως μπορείς να πιάσεις κάποιον, ενοχοποιώντας τον εαυτό σου;
Ο Γιάννης Σπάθας αποφάσισε να μιλήσει σε μία μακροσκελή συνέντευξη και κατάφερε να αποδείξει την αξία της… σιωπής! Αν επέλεγε τον δρόμο της σιωπής, ίσως κάποιοι ξεχνούσαν. Τώρα που άνοιξε και πάλι των κουτί των… αναμνήσεων του, η δυσωδία πλημμύρισε και πάλι την ατμόσφαιρα, ξαναφέρνοντας μνήμες από χρόνια «δοξασμένα». Χρόνια που το λαϊκότερο των αθλημάτων «λερώθηκε» όσο ποτέ στην Ελλάδα. Χρόνια τραυματικά που είχαν αφεθεί στην λήθη. Χρόνια που κόσμος και κοσμάκης καταστράφηκε από την δράση της παράγκας, την οποία παραδέχονται ακόμα και οι πέτρες.
Λίγους μήνες πριν, τον Μάρτιο του 2021 ο γιος του, Ηλίας Σπάθας, ο περιβόητος Σπάθας της Τρίπολης, του Χαριλάου, παραχώρησε μια μακροσκελή συνέντευξη στο gazzetta.gr και όχι μόνο δεν βρήκε το κουράγιο να ζητήσει μια συγνώμη αλλά ζήτησε να επανέλθει στους πίνακες διαιτησίας ως ηθικό και δίκαιο γιατί δεν βρέθηκε πουθενά ένοχος. Κι αφού παρακολούθησε τρεις φορές το διαβόητο ματς Αστέρας-Ολυμπιακός δεν βρήκε ούτε ένα λάθος του, αντιθέτως θεωρεί ότι δέχθηκε πόλεμο και bullying από τον… Αλαφούζο!
Ο καθένας μπορεί να καταθέτει την προσωπική του άποψη. Είναι θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας. Κανείς δεν μπορεί όμως να παίζει με την νοημοσύνη μας για πάντα. Φτάνει! Όση χλωρίνη κι αν πέσει, η οσμή των χρόνων της παράγκας δεν ξεπλένεται με τίποτα…
