MENU

Στην φετινή ποδοσφαιρική φανέλα του Παναθηναϊκού, κάτω από το έμβλημα, είναι ραμμένο ένα νούμερο ανάμεσα σε δύο φύλλα δάφνης. Είναι το 50, όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο γνωρίζουν τι συμβολίζει. Και όσοι δεν το γνωρίζουν, το μαθαίνουν από την ημερομηνία που αναγράφεται πάνω από το τριφύλλι: 2-6-1971.

Το «Γουέμπλεϊ» είναι κάτι χειροπιαστό. Είναι ένας τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης απέναντι στον ανίκητο Άγιαξ, όμως αυτός ο τελικός παραμένει ο μοναδικός στον οποίο έχει αγωνιστεί ελληνική ομάδα.

Είναι κάτι που μνημονεύεται μέχρι σήμερα, το γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, όχι απαραίτητα οι Παναθηναϊκοί. Είναι κάτι που μένει.

Κάτι που μένει είναι και οι ευρωπαϊκοί ημιτελικοί. Είσαι μία ανάσα από τον τελικό. Απέχεις 180 λεπτά από την αιωνιότητα. Κι εδώ όσοι ασχολούνται έστω και λίγο από το ελληνικό ποδόσφαιρο θα πρέπει να γνωρίζουν ότι σε άλλες δύο περιπτώσεις το «τριφύλλι» έφτασε στους «4» ευρωπαϊκής διοργάνωσης χωρίς να καταφέρει να προκριθεί (1984-85, 1995-96) και άλλη μία η ΑΕΚ (1976-77).

Για να μπορείς να πεις ότι έχεις κάνει μία σημαντική πορεία, ότι άφησες το αποτύπωμα σου σε μία ευρωπαϊκή σεζόν θα πρέπει τουλάχιστον να έχεις πάει οκτάδα, ακόμα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ως Ολυμπιονίκες ορίζονται αυτοί που έχουν τερματίσει στην πρώτη οκτάδα.

Είναι ένα ορόσημο και σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, η οκτάδα είναι κάτι χειροπιαστό, ειδικά για το φτωχό σε επιτυχίες ελληνικό ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο.

Ο όρος «πρέσβης», τουλάχιστον σε αθλητικό επίπεδο, είθισται να απονέμεται σε αυτούς που έχουν φέρει τις μεγαλύτερες επιτυχίες, στις ομάδες που έχουν φτάσει σε κάποιο σημαντικό ορόσημο, σε κάποιες νίκες που έβγαλαν τον κόσμο στους δρόμους. Κι αυτό αποτυπώνεται με συμμετοχές σε τελικούς, ημιτελικούς, προημιτελικούς, όχι σε συλλογικό ranking στην βαθμολογία της UEFA, το οποίο αλλάζει από χρονιά σε χρονιά και φυσικά από πενταετία σε πενταετία.

Ο Ολυμπιακός διάγει μία δεκαετία που για πλείστους λόγους και κυρίως λόγω μεγάλης οικονομικής υπεροχής που του έδωσαν τα κοντά στα 270 εκατομμύρια ευρώ από μπόνους της UEFA έχει φέρει τα καλύτερα αποτελέσματα από κάθε ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. 

Και πως αποτυπώνεται αυτό; Τι θα έχει να θυμάται ο οπαδός του Ολυμπιακού μετά από 20-30 χρόνια; Μόνο την παρουσία στους «16» κάποιας διοργάνωσης; Κάποιες σκόρπιες βραδιές; Κάποιες μεμονωμένες νίκες;

Η αλήθεια είναι ότι οι ερυθρόλευκοι δεν κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν αυτή την υπεροχή τους με κάποια χειροπιαστή ευρωπαϊκή επιτυχία. Δεν έφτασαν καν κοντά. 

Ακόμα και σήμερα, ο Παναθηναϊκός της ευρωπαϊκής απομόνωσης εδώ και μία πενταετία, συνεχίζει να είναι μόνος του και όλοι τους στα ευρωπαϊκά παιχνίδια από τα προημιτελικά και μετά. Μετρά 25, έναντι 10 της ΑΕΚ, τεσσάρων του Ολυμπιακού και δύο των ΠΑΟΚ, ΑΕΛ, Πανιώνιου.

Σκεφτείτε το λίγο. Ο Ολυμπιακός των 45 πρωταθλημάτων και των 329 ευρωπαϊκών παιχνιδιών στην ιστορία του έχει τόσα ματς σε προημιτελική φάση κυπέλλων Ευρώπης, όσα έχουν αθροιστικά η ΑΕΛ και ο Πανιώνιος, που έχουν παίξει 21 και 37 ευρωπαϊκά παιχνίδια αντίστοιχα! Ε, δεν το λες και επιτυχία.

Όταν από το 2010 μέχρι σήμερα, 56 διαφορετικές ομάδες (πολλές εξ’ αυτών δεύτερης ταχύτητας, χωρίς κάποια βαριά φανέλα) από 16 διαφορετικές χώρες έχουν παίξει έστω και μία φορά σε προημιτελικά Europa League, όχι όμως ο Ολυμπιακός που συμμετέχει κάθε χρόνο στην Ευρώπη, με πολλές ευνοϊκές κληρώσεις (λόγω ranking) και 270 εκατομμύρια ευρώ ευρωπαϊκά μπόνους στον προϋπολογισμό του (χοντρικά 27 εκατομμύρια ευρώ κατά μέσο όρο κάθε χρόνο), τότε μάλλον δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε κάποια υπέρβαση.

Η ιστορία δεν κόβεται ανά δεκαετία, ούτε αλλάζει κάθε χρόνο. Είναι ενιαία και ξεκινά από την ημέρα που θεσπίστηκαν τα κύπελλα Ευρώπης. Αν ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει πως ως τυφλός επικρατεί στους μονόφθαλμους σε μία περίοδο ύφεσης του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο ποιότητας και επιτυχιών είναι δικαίωμα του. Η ιστορία όμως δεν γράφεται από ηρωικούς αποκλεισμούς, μα από μεγάλες προκρίσεις. Μέχρι αυτές να έρθουν το 25-10-4-2-2 θα απεικονίζει τις ευρωπαϊκές επιτυχίες κάθε συλλόγου στην Ευρώπη…

Ο «πρέσβης» και ο ΟΣΦΠ, ο Πανιώνιος, η ΑΕΛ