Έχοντας κατακτήσει μόλις ένα βαθμό στα δύο ματς με την Ομόνοια, ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούταν τίποτα παραπάνω από τους ομίλους του Europa League. Κι αν το πρώτο παιχνίδι της Τούμπας δεν έγινε μάθημα, το πάθημα αποδείχθηκε ιδιαίτερα σκληρό στο ΓΣΠ. Η Ομόνοια βροντοφώναζε σε κάθε ευκαιρία πως το ευρωπαϊκό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ την αφήνει αδιάφορη, στοχεύοντας στο πρωτάθλημα δεδομένου πως έχασε σημαντικό έδαφος από την κορυφή.
Η βαθμολογικά αδιάφορη Ομόνοια δεν στάθηκε ικανή για να ηχήσει ως... καμπανάκι στα αυτιά του ΠΑΟΚ, αντιμετωπίζοντας υπεροπτικά -όπως αποδείχθηκε- την αναμέτρηση. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το νωθρό, μουδιασμένο ξεκίνημα των παικτών του Πάμπλο Γκαρσία σε ένα παιχνίδι που είχαν «βαφτίσει» τελικό. Για την ακρίβεια ματς δίχως αύριο...
Ακόμη και οι προειδοποιήσεις της κυπριακής ομάδας δεν στάθηκαν ικανές για να «αφυπνίσουν» τους Θεσσαλονικείς που... εγκλωβίστηκαν και πλήρωσαν ακριβά τα λάθη τους απέναντι σε παίκτες όπως ο Τζιωνής, ο Λοίζου, ο Σενέ και ο Κακουλλής που αντιμετώπισαν το παιχνίδι ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αποδείξουν στον προπονητή τους πως αξίζουν κάτι παραπάνω, δίνοντας λύσεις στα χέρια του.
Απεναντίας, τα «βαριά» χαρτιά του ΠΑΟΚ βρέθηκαν «μετεξεταστέοι» στο χειρότερο δυνατό μομέντουμ. Αργή επιστροφή των χαφ και λάθη αφέλειας έφεραν την Ομόνοια σε θέση οδηγού και τον ΠΑΟΚ να «κυνηγά» από νωρίς το σκορ. Μάταια, ο Πάμπλο Γκαρσία προσπαθούσε να σώσει ό,τι σώζεται, αλλάζοντας θέσεις στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο και στους μεσοεπιθετικούς, ωστόσο, η Ομόνοια έδειχνε πως είχε «βολευτεί» και της ταίριαζε ο δεύτερος ρόλος στο γήπεδο, χτυπώντας εύκολα τους φιλοξενούμενους στην κόντρα επίθεση καθώς έμοιαζαν ευάλωτοι ανασταλτικά.
Ο ΠΑΟΚ βρήκε το γκολ της ισοφάρισης πριν την εκπλήρωση του ημιχρόνου, όχι όμως και την ηρεμία για να διαχειριστεί την συντριπτικά υπέρ του στατιστική σε κατοχή, τελικές, στατικές φάσεις. Σαν να τον είχε κυριεύσει το άγχος να «τελειώσει» υποδειγματικά ένα παιχνίδι δικό του.
«Αυτός ο αποκλεισμός πονάει...» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πάμπλο Γκαρσία που έθεσε εαυτόν στο κάδρο μιας βραδιάς που «θολώνει» το πρεστίζ του ΠΑΟΚ και αποτελεί μουντζούρα στην ιστορία του. Με αρκετούς αστερίσκους, όμως...
Πρωτίστως, στις τάξεις του ΠΑΟΚ θα πρέπει να διαχωρίσουν την αγάπη για τον άνθρωπο Πάμπλο από την κριτική στον προπονητή Πάμπλο. Και για εκείνον, το βράδυ στο ΓΣΠ ήταν το δυσκολότερο μέχρι στιγμής. Ακόμη και ο Ουρουγουανός παραδέχθηκε πως ρίσκαρε με την αλλαγή του Τσιγγάρα (σ.σ. εκ των διακριθέντων του ΠΑΟΚ), αφήνοντας στην ουσία την ομάδα με ένα χαφ και κενούς χώρους στα μετόπισθεν που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ο Καντουρί και εκτέθηκε δις πριν το «μοιραίο».
Εκ των υστέρων, μπορεί να βάλει κανείς στο μικροσκόπιο πρόσωπα και θέσεις ως προς τη διαχείριση του ματς. Μετά Χριστόν προφήτες... Το σίγουρο είναι πως ο Γκαρσία δεν έχει το μαγικό ραβδί να αλλάξει άρδην την εικόνα μιας ομάδας που δεν διαμορφώθηκε με τα «θέλω» του και δεν χτίστηκε πάνω στη φιλοσοφία του. Έχει, όμως, την εμπιστοσύνη όλου του οργανισμού να φτιάξει τον δικό του ΠΑΟΚ. Αρκεί να έχει και τη στήριξη, σε μια μεταβατική χρονιά που τουλάχιστον θα έχει την υπογραφή του...
Για αρχή, όμως, καλείται να διαχειριστεί την επόμενη ημέρα. Ο αποκλεισμός είναι οδυνηρός και έχει προκαλέσει μεγάλο και δικαιολογημένο εκνευρισμό στις τάξεις του ΠΑΟΚ. Με ανοιχτά μέτωπα σε πρωτάθλημα και Επιτροπή Εφέσεων, όμως, είναι αργά για δάκρυα -όσο κυνικό κι αν ακούγεται- και ο ΠΑΟΚ επιβάλλεται να σηκωθεί. Όπως και όσο μπορεί, αρκεί να το προσπαθήσει...
