Ας είμαστε ειλικρινείς: εδώ και μερικές μέρες έχουν έρθει τα πάντα τούμπα στην αγωνιστική ψυχολογία της ΑΕΚ. Όταν έγινε γνωστό πως ο ΠΑΟΚ παίρνει πίσω τους εφτά βαθμούς που του είχαν αφαιρεθεί και το +4 από τον «δικέφαλο του Βορρά» έγινε αυτόματα -3 για την Ένωση, ο Μάσιμο Καρέρα τόνισε πως τίποτα δεν αλλάζει για την ομάδα του, πως συνεχίζει να κρατάει την κατάσταση στα χέρια της και πως στα τρία εναπομείναντα παιχνίδια απλά θα κάνει αυτό για το οποίο ήταν αποφασισμένη εξαρχής: να πάρει ισάριθμες νίκες. Όμως, μην κρυβόμαστε: αυτό το πάση θυσία «τρία στα τρία» που προέκυψε ξαφνικά ως διακύβευμα αποτελεί μια ξαφνική μεταστροφή πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη.
Όταν έλεγε αυτά τα λόγια ο Καρέρα βέβαια το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό δεν είχε γίνει. Και το (λίγο πιο δύσκολο απ' ότι δείχνει το τελικό σκορ αλλά σχετικά εύκολο και πάλι) 1-3 επί των «πρασίνων» υπήρξε μια πολύ ικανοποιητική πρώτη αντίδραση σε αυτή την αλλαγή δεδομένων για τους «κιτρινόμαυρους». Τα δύσκολα βέβαια τώρα ξεκινάνε ουσιαστικά, τώρα κρίνεται όλη η σεζόν για την Ένωση. Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, μέσα σε 11 μέρες η ΑΕΚ θα αντιμετωπίσει μια φορά τον ΠΑΟΚ και δυο φορές τον Ολυμπιακό (μια για το πρωτάθλημα και μια για τον τελικό κυπέλλου). Όπως και να το κάνουμε, άπαντες στο ενωσίτικο στρατόπεδο θα ήθελαν να μπει στην τελική ευθεία η ομάδα χωρίς να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.
Αντίστοιχη μεταστροφή είναι δεδομένο πως υπάρχει και στον ΠΑΟΚ: το διπλό στο «Καραϊσκάκης» δύσκολα θα ερχόταν αν το παιχνίδι είχε να κάνει απλά με το γόητρο. Πλέον, η ομάδα του Φερέιρα έρχεται στο ΟΑΚΑ κουβαλώντας τον ρόλο του φαβορί και αν και την βολεύουν δύο αποτελέσματα το πιθανότερο είναι πως θα μπει για την νίκη. Τελικός πραγματικός είναι το παιχνίδι του ΟΑΚΑ και το ντεσαβαντάζ για την ΑΕΚ είναι πως δεν θα είναι και ο μοναδικός που θα έχει να δώσει μέχρι το φινάλε της σεζόν: υπάρχουν δυο ακόμα κόντρα στον Ολυμπιακό.
Στο ποδόσφαιρο ωστόσο υπάρχει πάντα και η μεγάλη εικόνα και με βάση αυτή οφείλουν να κρίνονται οι ομάδες. Η ΑΕΚ θα δώσει τρία παιχνίδια με το πόδι πατημένο στο γκάζι διεκδικώντας δυο στόχους, την δεύτερη θέση και το κύπελλο αλλά είτε πετύχει και στις δυο διεκδικήσεις είτε στη μία είτε σε καμία, υπάρχει μια μεγάλη εικόνα για αυτήν που δεν αλλάζει. Και αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτό το απροσδόκητο photo finish της σεζόν την βρίσκει να έχει εδραιώσει μια παρουσία απόλυτης ηγεμονίας μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ανεξαρτήτως αντιπάλου (εξαιρείται ο Ολυμπιακός μόνο).
Το 3-1 κόντρα στον Παναθηναϊκό επικύρωσε αυτή την υπό δόμηση ταυτότητα της ομάδας του Καρέρα: από το πρώτο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου και με την ΑΕΚ να προηγείται ήδη με 2-1, ήταν ξεκάθαρο πως η Ένωση θα νικήσει κάνοντας απλά διαχείριση δυνάμεων. Μάλιστα, όχι απλά δεν απειλήθηκε αλλά αυξομείωνε τον ρυθμό της αναμέτρησης κατά βούληση - αυτό που ήθελε να κάνει εναντίον της Ένωσης ο Ολυμπιακός στο μεταξύ τους ματς αλλά αντίθετα, βρέθηκε να πιέζεται μέχρι το 90' (και δεν δόθηκε ένα πέναλτι κατά του). Το τελικό 3-1 με τον Παναθηναϊκό ήταν μια ακόμα αγωνιστική απόδειξη πως η ΑΕΚ όχι απλά βρίσκεται σε καλό δρόμο αλλά αρχίζει σταδιακά να αποκτά την τακτική πολυμορφία που ο κόουτς της έθεσε ως βασικό στόχο από την πρώτη μέρα που πάτησε Ελλάδα.
Η ΑΕΚ δεν μπορεί να κάνει αλλιώς: θα τα δώσει όλα για να νικήσει δυο φορές τον Ολυμπιακό και μια τον ΠΑΟΚ. Θα κλείσει τα αυτιά της, θα βάλει το μαχαίρι στα δόντια και ό,τι βγει. Το φινάλε της σεζόν -είτε έχει θετική είτε αρνητική κατάληξη- θα είναι πολύ έντονο. Όμως, παραπλεύρως των στόχων της, η ΑΕΚ βρίσκει σταδιακά και σταθερά την ταυτότητά της και αυτό είναι μια πολύ μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον. Μεγαλύτερη από την κατάκτηση της δεύτερης θέσης, μεγαλύτερη και από την κατάκτηση του κυπέλλου.
