Γεννηθήκαμε με το «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός», για να φτάσουμε στο «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο… Παναθηναϊκός».
Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι από τη στιγμή που ο Γιάννης Αλαφούζος επέστρεψε κανονικά και με το νόμο, από τη στιγμή που καθημερινά διαβάζαμε και ακούγαμε με πόση άνεση και στιλ καθαρίζει τη μία υπόθεση μετά την άλλην, όλο και κάποια ΧΟΝΤΡΑΔΑ θα έκανε. Αν και εδώ δεν μιλάμε απλά για χοντράδα, ο άνθρωπος το τερμάτισε. Δεν γίνεται, δεν μπορούν να συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα και βασικά δεν μπορούν να συμβαίνουν ΔΙΑΡΚΩΣ.
Να δεχτώ ότι πάνω στον εκνευρισμό του ο Δώνης έβγαλε άγαρμπα το θέμα στον αφρό. Θυμίζοντας την… καραμούζα που έπαιρνε κάθε Παρασκευή ο (απηυδισμένος) Ουζουνίδης. Ασχέτως αν ο Μαρίνος είχε εκατό φορές χειρότερη αντιμετώπιση και έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό του. Από την άλλη όμως υπάρχει μήπως κάποιος που δεν έχει συνειδητοποιήσει ακριβώς τι του ΑΠΑΙΤΗΣΕ ο Αλαφούζος παρά τις διαψεύσεις και τις ανακοινώσεις της πλάκας;
Που ακούστηκε ο προπονητής να μην έχει συμμετοχή στο μεταγραφικό σχεδιασμό; Να του μπαίνει δίλλημα πως αν μείνει ο γιος του αυτός θα φύγει. Να… διαβάζει από το περιβάλλον του ιδιοκτήτη ποιος παίκτης θα έρθει το καλοκαίρι. Να μαθαίνει ότι ο μεγαλομέτοχος συναντήθηκε με την μητέρα του Βαγιαννίδη και συμφώνησε για εγγυημένες συμμετοχές. Αλλά τι συζητάμε ρε παιδιά τώρα; Εδώ ο άνθρωπος που έχει ήδη αλλάξει 9 τεχνικούς διευθυντές συναντήθηκε με τον Νταμπίζα, ΣΥΝΦΩΝΗΣΑΝ σε πλάνο διετίας και δυο μέρες μετά τον (ξανά) καθάρισε. Σχιζοφρένεια τραλαλαλαλά που λέει και το σύνθημα.
Δεν είναι γραφτό να ηρεμήσουμε ΠΟΤΕ στον Παναθηναϊκό. Ούτε καν να πάρουμε ανάσα. Κερδίζεις τον ΠΑΟΚ, συσπειρώνεται ο κόσμος και σκάνε ξανά χαμόγελα αισιοδοξίας και πας στο δικαστήριο και ξεπλένεις τον Μαρινάκη με τις ασυναρτησίες που λες. Αποκλείεσαι από το Κύπελλο, δίχως να μπορείς να περάσεις ούτε καν ξένους διαιτητές ελίτ, ο Δώνης μαζεύει τα κομμάτια, κερδίζεις άνετα τον Παναιτωλικό και ετοιμάζεται για τα πλέι οφ και πας και βάζεις μπουρλότο. Τα κάνεις μπάχαλο και αρχίζει το δημόσιο ξεκατίνιασμα.
Και δεν υπάρχει η λογική του «αυτός πληρώνει». Διότι τούτο λέει πολλά, αλλά δεν λέει και ΤΙΠΟΤΑ. Ομάδα εκατομμυρίων φιλάθλων διοικεί, όχι το κανάλι του ή το ραδιόφωνό του για να κάνει ότι γουστάρει. Δεν είναι δυνατόν κάθε τρεις και λίγο να καταργείται κάθε έννοια λογικής. Θα έπρεπε και ο ίδιος να το έχει καταλάβει πως από τη στιγμή που έχοντας βάλει πάνω από 70 εκατομμύρια ο μισός κόσμος είναι εξοργισμένος και ο άλλος μισός γελάει μαζί του, κάτι δεν θα κάνει καλά…
Βέβαια - και για να τα λέμε όλα - το δυστύχημα για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ότι διοικεί ο Αλαφούζος. Το δυστύχημα είναι ότι ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ δεν υπάρχει άλλος, τουλάχιστον σε επίπεδο χειροπιαστής και ρεαλιστικής λύσης. Είναι προφανές ότι όσο πετυχημένος μπορεί να είναι στους υπόλοιπους τομείς που καταπιάνεται, για μπάλα ο άνθρωπος ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ. Επομένως όσο παραμένει στο τιμόνι του συλλόγου και παίζει μόνος του δεν έχεις και καμία τύχη να γίνει ξανά ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Θα ζεις με τις αναμνήσεις και με κάποιες αναλαμπές. Μακάρι να βρεθεί ένας άνθρωπος με λεφτά και όραμα και να είστε σίγουροι ότι κανείς δεν θα μπορέσει να τον φρενάρει. Από πάνω θα τους περάσει.
