Το δείγμα είναι επαρκές, πλέον. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ έχουν παίξει μία φορά με (σχεδόν) όλους. Ότι εκκρεμεί μόνον, ο ΠΑΟΚ να παίξει με την Ξάνθη ή ο Ολυμπιακός με τον Παναιτωλικό, αυτό δεν (θα) κάνει ιδιαίτερη διαφορά στην εικόνα του δείγματος.
Η προφανής εικόνα, είναι η ισορροπία ισχύος. Σε τούτη τη φάση της σεζόν ο Ολυμπιακός έχει ανοίξει κατά τι περισσότερο το rotation, πράγμα εύλογο λόγω Τσάμπιονς Λιγκ. Εξακολουθεί να είναι πιο passing ομάδα από τον ΠΑΟΚ, να πλησιάζει (από τον άξονα) στην αντίπαλη περιοχή και να πατάει πιο πολύ εκεί, αλλ’ ο ΠΑΟΚ με λιγότερη κυκλοφορία της μπάλας (και πιο πολλές πλαγιοκοπήσεις) δεν υστερεί στο να φτάνει στην ευκαιρία. Στο να την τελειώνει καλύτερα δε, υπερτερεί. Η ικανότητα του Σβιντέρσκι. Αν και ο Ελ Αραμπί δεν είναι, σε αυτό, μακρυά…
Από τον Αύγουστο που εκκίνησε το πρωτάθλημα, ακόμη (έρχεται Δεκέμβριος, κι όμως…) όσοι έχουν σκοράρει εναντίον του Ολυμπιακού χωράνε σε ταξί. Μολό, Ντιγκινί, Ναμπί, Εμμανουηλίδης. Τέσσερις σκόρερ, στα έντεκα ματς. Επτά ματς, με το μηδέν πίσω. Φυσικά, πάντοτε έχει σημασία (και το) με ποιον παίζεις. Ο Ολυμπιακός στα έξι προκριματικά παιγνίδια Τσάμπιονς Λιγκ, δέχθηκε ένα γκολ. Υστερα, στα πέντε παιγνίδια του ομίλου, δέχθηκε 14. Μονάχα η Γκενκ και ο Ερυθρός Αστέρας έχουν δεχθεί πιο πολλά.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, δεν έχει παίξει με τον ΠΑΟΚ. Τη μοναδική ομάδα στη Σούπερ Λιγκ, που ο αριθμός γκολ/ματς αρχίζει με δύο. Μάλλον, είναι ακριβώς το δύο (22 στα 11). Ούτε ο ΠΑΟΚ όμως, έχει παίξει με τον Ολυμπιακό για να δικαιολογείται ότι οι εναντίον του σκόρερ χρειάζεται βαν για να χωρέσουν. Κοντά, μία ντουζίνα. Το πρώτο «μηδέν πίσω» κατεγράφη μετά τα μέσα Οκτωβρίου. Όλα κι όλα τα μηδέν πίσω, είναι μόλις τέσσερα (στα έντεκα, αν θέλετε στα δεκαπέντε άμα βάλουμε και τα ευρωπαϊκά). Λαμία, Βόλος, ΟΦΗ, Λάρισα.
Την ισορροπία ισχύος, αν κάποιοι την κλονίσουν, αυτοί θα ‘ναι οι πλαϊνοί παίκτες. Η παρτίδα, εκτίμησή μου, εκεί θα παιχτεί. Ποιος θα τρυπήσει ποιον, ποιος θα κρατήσει πίσω ποιον. Γιαννούλης, Τσιμίκας, Λημνιός, Ντανιέλ Ποντένσε, Λέο Μάτος, Ελαμπντελαουί, λοιπές δυνάμεις. Μου είναι έως αδύνατον να σκεφτώ σενάριο, στο οποίο δεν θα σκοράρουν και οι δύο ομάδες. Το χάρισμα των επιθετικών ποδοσφαιριστών είναι πιο υψηλό από τη δυνατότητα των αμυντικών ποδοσφαιριστών να τους αντιμετωπίσουν. Ακόμη και οι αμυντικοί, πιο πιθανό είναι να σκοράρουν ή να δώσουν ασίστ παρά να μη δεχθούν γκολ.
Ηττα του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη, είναι μία σπάνια υπόθεση. Εφέτος, έχει συμβεί μόνο με τη Μπάγερν. Ηττα του ΠΑΟΚ οπουδήποτε στη Σούπερ Λιγκ, είναι μία ακόμη πιο σπάνια υπόθεση. Αγνοείται, από (πολύν) καιρό. Εκείνο που προς το παρόν λείπει στον ΠΑΟΚ εφέτος, είναι η μία μεγάλη νίκη. Δεν τη βρήκε, πουθενά και με κανένα. Αλλ’ ο ΠΑΟΚ έχει, και την προσωπικότητα κάποια στιγμή να κάνει την επιτυχία και την ψυχραιμία να διαχειριστεί κάποια άλλη στιγμή την αποτυχία. Εδώ, ο Ολυμπιακός είναι πιο πιεσμένος. Το λάθος πια, όποιος και να το κάνει, αντιλαμβάνεσαι ότι βαραίνει. Περίπου, δεν συγχωρείται. Στα καλά καθούμενα ένας αγώνας 1ης Δεκεμβρίου, ένας από τέσσερις που μέλλει να παίξουν δύο ομάδες οι οποίες σήμερα είναι ισόβαθμες, γίνεται ό,τι πιο κοντινό σε make-or-break. Παντελώς ακατανόητο. Οσο (ακατανόητο είναι) και το αίφνης ζόρι, από το τίποτα κι από το πουθενά, με τον Πέντρο Μαρτίνς.
Επειδή είναι δείγμα έντεκα αγωνιστικών και όχι μιας Κυριακής, έχει τη σημασία του να παρατηρήσουμε ότι ο Ολυμπιακός έχει χάσει στο φινάλε (με Παναθηναϊκό και Πανιώνιο) τέσσερις πόντους ενόσω ο ΠΑΟΚ έχει σώσει στο φινάλε (με Ατρόμητο, Αρη, Παναθηναϊκό) τέσσερις πόντους. Λέει κάτι, για την προσωπικότητα και την ψυχραιμία. Με Αρη/Παναθηναϊκό στην Τούμπα, η στάμνα του ΠΑΟΚ πήγε στη βρύση και δεν έσπασε. Κάποτε, εννοείται, θα σπάσει. Το αήττητο δεν (μπορεί να) είναι αυτοσκοπός, μανία, ψύχωση. Είναι μέσον. Ενας δρόμος, προς τον στόχο. Κάποτε στο Αϊντχοφεν ο Οτο το έσπασε…οικειοθελώς, ένα αήττητο 15 αγώνων σερί, για να φύγει απ’ τη μέση και να μη το έχουν οι παίκτες του άλλο μες στο μυαλό!
Ασχετο μεν, επίκαιρο δε. Το μεταφέρω αυτούσιο, όπως μου το έστειλε ένας Αθηναίος πολύτεκνος ΠΑΟΚτσής, καθηγητής βιολογίας, ο αγαπημένος Σπύρος Νικολούζος με τους πέντε γιους, όλοι ΠΑΟΚτσάκια. «Η μεγαλύτερη Black Friday της ανθρωπότητας έγινε εκείνη τη μαύρη και Μεγάλη Παρασκευή, όταν ο άνθρωπος έφτασε να θανατώσει τον Πλάστη του, ενώ Εκείνος του έκανε 100% έκπτωση στα χρέη των αμαρτιών του. Και πήρε ως δώρο τη σωτηρία του με τη Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος Του».
