Έζησε από και για το ποδόσφαιρο. Όσοι τον απόλαυσαν ως μέγιστο μπαλαδόρο, λένε (ορθά κατά την γνώμη μου) ότι αν ο Μισέλ Πλατινί έπαιζε σήμερα, οι αποδοχές του θα ήταν αστρονομικές, επιπέδου Κριστιάνο Ρονάλντο, Λιονέλ Μέσι ή Νεϊμάρ.
Ο ίδιος υπήρξε ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου και αυτό το επιβεβαίωσε κατά την διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος της UEFA, όταν άλλαξε (εν μέρει έστω) το Champions League, ώστε να δίνει την ευκαιρία σε πρωταθλήτριες μικρότερων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, να διεκδικήσουν μια θέση στους χρυσούς ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στον πλανήτη.
Επί θητείας Πλατινί, το Financial Fair Play έκανε την εμφάνισή του, με ξεκάθαρο στόχο να βάλει σε μια οικονομική τάξη τους συλλόγους και να μην τους κάνει εξαρτώμενους από τα αφεντικά με τα πολύ μεγάλα πορτοφόλια.
Όπως είναι, δηλαδή, οι επενδυτές από το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι έχουν κάνει «κατάληψη» σε συλλόγους της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας.
Το Κατάρ έμελλε να πλήξει για πάντα την εικόνα ενός εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που έβγαλαν ποτέ τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μια τεράστια προσωπικότητα που ξεχώριζε για την ευφυΐα της με την μπάλα στα πόδια, αλλά φρονώ ότι ο ρόλος του παράγοντα δεν του ταίριαζε.
Αποβλήθηκε από το ποδόσφαιρο μέχρι τον Οκτώβριο, για μια πληρωμή ύψους 1,8 εκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να του έκανε το 2011 (;) ο Σεπ Μπλάτερ. Ο πανούργος πρώην πρόεδρος της FIFA, ο οποίος αρχικά υπήρξε «φίλος» του Πλατινί, αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε έναν άσπονδο εχθρό.
Στον χώρο του παραγοντισμού, όμως, ειδικά σε τέτοιο επίπεδο όπου οι πρόεδροι, οι γενικοί γραμματείς και οι εκτελεστικοί διευθυντές (κυρίως αυτοί) χειρίζονται εκατοντάδες εκατομμυρίων, η φιλία δεν υπάρχει. Και ο Πλατινί το διαπίστωσε με το χειρότερο τρόπο, πληρώνοντας το με μια ατιμωτική αποβολή από το άθλημα που λάτρευε από μικρό παιδί.
Το σκάνδαλο διαφθοράς με την (παράλογη και εντελώς ατυχής) ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 στο Κατάρ, μοιάζει ως μια ευγενική παραχώρηση (με το αζημίωτο) των κέντρων εξουσίας, στα οποία βρίσκονταν τότε και ο Πλατινί.
Γνωρίζω ότι η επιχειρηματική του δραστηριότητα και το (πλούσιο) κομπόδεμα που είχε κάνει ως ποδοσφαιριστής, τον έκαναν να είναι πολύ άνετος οικονομικά, σε συνδυασμό βεβαίως και με τον υψηλότατο μισθό ως πρόεδρος της UEFA.
Ποιος, όμως, έχει το μέλι στα δάχτυλα και δεν το γλείφει; Και προσοχή, δεν έχει να κάνει απαραιτήτως με χρήμα αυτό το μέλι. Η εξουσία και η δύναμη που σου δίνει μια συγκεκριμένη θέση για να επηρεάζεις πρόσωπα και καταστάσεις, είναι πιο επικίνδυνο ναρκωτικό και από τους αυγατισμένους τραπεζικούς λογαριασμούς.
Ο Πλατινί, εφόσον αποδειχθεί πως έχει όντως εμπλακεί σε σκάνδαλο διαφθοράς με φόντο το Μουντιάλ του 2022, φαντάζει ως ένας πολύ πιο βολικός αποδιοπομπαίος τράγος, σε σχέση με έναν πρώην πρόεδρο ή, τέλος πάντων, έναν πανίσχυρο πολιτικό που μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση.
Μέσα στο γήπεδο, μπορούσε να ντριμπλάρει έναν αντίπαλο με χίλιους και έναν τρόπους. Έξω από αυτό, ο Μισέλ Πλατινί αποδείχθηκε μάλλον αφελής και ίσως υπερβολικά ρομαντικός. Και αυτό του έχει ήδη στοιχίσει πολύ ακριβά
