«Εδώ το κατάφεραν οι Έλληνες, γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς;»
Το έπος της Πορτογαλίας το 2004 υπήρξε μία από τις κορυφαίες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού και χάρισε σε όλους μας ένα καλοκαίρι χαράς και υπερηφάνιας. Η συντριπτική πλειοψηφία θεώρησε το επίτευγμα αυτό της ομάδας του Ότο Ρεχάγκελ ως την μεγαλύτερη έκπληξη σε εθνικό επίπεδο όλων των εποχών.
Πριν από την επιτυχία μας στο Euro του 2004 είχε προηγηθεί και το κατόρθωμα των Δανών το 1992 που από τις... παραλίες βρέθηκαν στα γήπεδα τις Σουηδίας και αντικαθιστώντας την τότε ενωμένη Γιουκοσλαβία πέτυχαν το δικό τους ακατόρθωτο. Οι Σκανδιναβοί ωστόσο είχαν στην σύνθεσή τους και παίκτες από το κορυφαίο επίπεδο, όπως ο Πέτερ Σμάιχελ ή άλλους που αγωνίζονταν σε Μπάγερν Μονάχου, Ντόρτμουντ, Μονακό.
Η δική μας περίπτωση ωστόσο είναι διαφορετική. Μόλις δεύτερη επίσημη συμμετοχή σε Euro, τρίτη σε μεγάλη διοργάνωση με ρεκόρ μίας ισοπαλίας και πέντε ηττών σε έξι παιχνίδια. Σε εκείνο το τουρνουά ωστόσο ρόλο δεν έπαιξε η προϊστορία, αλλά το δέσιμο, η οργάνωση από τον πάγκο, το πείσμα, η «δίψα».
Αρκούν πολλές φορές άλλα χαρακτηριστικά που μπορούν να υπερκεράσουν την όποια ποιοτική διαφορά όπως απέδειξαν εκείνο το καλοκαίρι οι παίκτες του Ότο Ρεχάγκελ κόντρα σε σταρ παγκόσμιου βεληνεκούς όπως ο Μοριέντες, ο Ζιντάν, ο Μπάρος, ο Φίγκο και ο «άγουρος» τότε Κριστιάνο Ρονάλντο. Με... οδηγό εκείνο το θαύμα λοιπόν, αρκετές εθνικές ομάδες μπορούν να ζουν με το όνειρο και την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα ανέβουν το δικό τους «ποδοσφαιρικό Έβερεστ».
Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το Μουντιάλ της Ρωσίας είναι στην τελική του ευθεία. Οκτώ ομάδες βρίσκονται ακόμα πιο κοντά στο τρόπαιο. Από την μία πλευρά του ταμπλό βρίσκονται τα απόλυτα αουτσάιντερ. Κροατία, Σουηδία, Ρωσία ομάδες που έχουν μόλις μία (!) συμμετοχή σε τελικό μαζί με την Αγγλία που πέρα από το 1966 θεωρείται μόνο συλλογικά στην ελίτ. Φυσικά, υπάρχουν και τα φαβορί. Βραζιλία, Γαλλία, το γεμάτο εξαιρετικές μονάδες Βέλγιο, η ποιοτική και παθιασμένη Ουρουγουάη.
Μπορούν με κάποιο... μαγικό τρόπο εκείνοι οι ήρωες του 2004 να αποκτήσουν τους διαδόχους τους στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο; Πολλοί θα παραδεχτούν ότι ποιοτικά κάποιες συγκρίσεις να μην είναι εφικτές; Εκείνο το καλοκαίρι ωστόσο μάθαμε όλοι ότι τίποτα δεν είναι απίθανο.
Προπονητής: Ο φιλόσοφος Όσκαρ Ταμπάρες
O «Herr Otto» έφτασε στην Ελλάδα το 2001 και στο Euro της Πορτογαλίας είχε «πατήσει» τα 64 χρόνια. Σεμνός, χαμηλών τόνων και μεθοδικός κουβαλούσε αρκετούς τίτλους στο «παλμαρέ» του όταν πήρε το χρίσμα να γίνει ομοσπονδιακός τεχνικός στην χώρα μας για να οδηγήσει την Εθνική στην κορυφαία της στιγμή. Αντίστοιχη περίπτωση και ο εμβληματικός για το ποδόσφαιρο της Ουρουγουάης Όσκαρ Ταμπάρες. Στην τέταρτή του παρουσία σε τελική φάση Μουντιάλ, ο δάσκαλος είναι μία προσωπικότητα που εμπνέει σεβασμό και εκτίμηση στην «σελέστε», έχει κατακτήσει ένα Copa America (2011), με την αποδοχή του να είναι καθολική.
Τερματοφύλακας: Ο «γερόλυκος» Ακινφέεφ
Λέγεται ότι σε έναν τερματοφύλακα η καλύτερη ηλικία είναι μετά τα 30. Οι Ιγκόρ Ακινφέεφ και Αντώνης Νικοπολίδης είναι... εγγύηση της άποψης αυτής. Ειδικά για τον βετεράνο πλέον πορτιέρε εκείνο το τουρνουά υπήρξε αφορμή για να περάσει τα πιο δημιουργικά χρόνια του σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Για τον γκολκίπερ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας τα αρνητικά ρεκόρ (συνεχόμενοι αγώνες που δέχεται γκολ στο Champions League) φαίνεται πως... έσβησαν μονομιάς όταν απέκρουσε το πέναλτι του Ιάγο Άσπας και έστειλε την διοργανώτρια Ρωσία για πρώτη φορά ως αυτόνομο κράτος στην φάση των «8».
Δεξιός μπακ: Ο... συμπαίκτης Βρσάλικο
To καλοκαίρι του 2004 ο Γιούρκας Σεϊταρίδης έκανε το τουρνουά της ζωής του. Αν μάλιστα ο Παναθηναϊκός δεν βιαζόταν να τον πουλήσει στην Πόρτο πιθανώς να πήγαινε ακόμα και στην... Ρεάλ Μαδρίτης. Εντέλει, είχε ένα πέρασμα (2006-2009) από την Ατλέτικο για να τον... αντικαταστήσει μετά από χρόνια ο Σίμε Βρσάλικο. Ο 26χρονος άσος των «ροχιμπλάνκος» είναι μία αξιόπιστη σταθερά σε άμυνα και επίθεση για την ομάδα του Ζλάτκο Ντάλιτς, επωμίζεται μεγάλο κομμάτι ευθυνών και θυμίζει σε πολλά τον... τούρμπο.
Κεντρικός αμυντικός: Ο «κολοσσός» Γκράνκβιστ
Ένα γκολ με τους Τσέχους στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων τον έβαλε μέσα στην «καρδιά» όλων των Ελλήνων φιλάθλων. Πέρα από το τέρμα αυτό βέβαια, ο «κολοσσός» είχε και μία δεσπόζουσα παρουσία και στα μετόπισθεν, αντιμετωπίζοντας εκτός των άλλων παίκτες όπως ο Μοριέντες, ο Ανρί, ο Παουλέτα. Στην φετινή μεγάλη έκπληξη του Μουντιάλ Σουηδία ο αρχηγός 33χρονος Γκράνκβιστ έχει ήδη πετύχει δύο γκολ στο τουρνουά, είναι ήδη ήρωας για τους Σκανδιναβούς και ελπίζει ότι το τελευταίο (;) του ταξίδι με την πατρίδα του θα έχει διάρκεια.
Αριστερός μπακ: Η εμπειρία του Ζιρκόφ
Ο Φαμπιάν Μπαρτέζ έσωσε με δυσκολία ένα τρομερό φαλτσαριστό σουτ του Τάκη Φύσσα στο ματς με την Γαλλία και στέρησε ένα πανέμορφο γκολ. Ο 31χρονος άσος της Μπενφίκα εκείνη την περίοδο συνδύαζε την εμπειρία και την μαχητικότητα. Η... Μπενφίκα του Γιούρι Ζιρκόφ είναι η Τσέλσι, επίσης για μία διετία. Από το 2016 στην Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης ο 35χρονος φουλ μπακ παίρνει όλη την αριστερή πλευρά στα πλάνα του Τσερτσέσοφ θυμίζοντας το μηχανάκι που χρησιμοποιούσε στην Εθνική και ο Ρεχάγκελ.
Αμυντικός χαφ: Ο αρχηγός Μόντριτς
Το περιβραχιόνιο του κάπτεν το φορούν μεγάλες προσωπικότητες. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης ήταν ο απόλυτος ηγέτης εντός και εκτός γηπέδου για την Ελλάδα, δημιουργός του γκολ με την Γαλλία, μία ήρεμη δύναμη στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Σε ίδια ηλικία ο Λούκα Μόντριτς είναι ο απόλυτος εγκέφαλος της Κροατίας, το βασικό όπλο της «χρβάτσκα» σε μία πληρέστατη θέση καταφέρνει να ξεχωρίζει με την απλότητα αλλά και το πολυσύνθετο παιχνίδι του.
Κεντρικός μέσος: Η ψυχή του Χέντερσον
Στον τελικό δεν αγωνίστηκε καθώς το πάθος που τον διέκρινε του στέρησε λόγω μίας κίτρινης κάρτας την παρουσία. Για όλους μας πάντως ο Γιώργος Καραγκούνης αγωνίστηκε με την... καρδιά του στο «Ντα Λουζ». Ο «τυπάρας» κουβαλούσε στην Πορτογαλία την εμπειρία του από την Ίντερ, το βάρος του να έχει αγωνιστεί σε έναν κορυφαίο σύλλογο στην πατρίδα του, τον Παναθηναϊκό. Στα 27 του είναι και ο Τζόρνταν Χέντερσον. Αρχηγός στην Λίβερπουλ, σκληροτράχηλος μέσος, είναι ο συνδετικός κρίκος σε άμυνα και επίθεση για την Αγγλία του Σάουθγκεϊτ.
Eπιθετικός: Ο σκόρερ Τζιούμπα
Ο Άγγελος Χαριστέας υπήρξε ο απόλυτος πρωταγωνιστής της φανταστικής πορείας της Εθνικής το 2004. Σκόραρε τρεις φορές, έβαλε γκολ στον τελικό, την επόμενη χρονιά πήρε μεταγραφή. Αγωνιζόμενος σε έναν ιδιαίτερο ρόλο ως δεύτερος φορ που γυρνούσε πίσω να καλύψει στην άμυνα και να δώσει βοήθειες έγινε ο δικός μας «Άγγελος». Στην Ρωσία, τον τίτλο του Εθνικού ήρωα φαίνεται ότι λαμβάνει ο Αρτέμ Τζιούμπα. Αν και ηλικιάκά υπάρχει απόσταση έξι χρόνων και οι δύο διακρίνονται για την ικανότητά τους στο ψηλό παιχνίδι, με τον φορ της Ζενίτ να ηγείται στο σκοράρισμα των διοργανωτών.
Δεύτερος φορ: Ο... χαμάλης Τοϊβόνεν
Ο Ζήσης Βρύζας είχε στα πλάνα του Ρεχάγκελ έναν πολύ δύσκολο ρόλο να παλεύει με δύο και τρεις πολλές φορές αντιπάλους, να είναι το στήριγμα της επίθεσης και σε αυτόν να «σπάει» η μπάλα για να αποφορτίζεται η άμυνα. Ο νυν υπεύθυνος Εθνικών ομάδων «έβγαζε» το ψωμί του προσφέροντας σε άλλους τομείς καθώς το γκολ δεν ήταν το φόρτε του. Πολυδιάστατη είναι και η παρουσία του Όλα Τοϊβόνεν. Ο στράικερ της Τουλούν «τρώει» ξύλο για να έχει περισσότερες κατοχές όντας ξεκούραστος ο Μπεργκ, έχει ήδη «γράψει» ένα γκολ στο ματς με την Γερμανία.
