Τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό μετά την βαριά ήττα απ’ την ΑΕΚ, μοιάζουν να έχουν πάρει την κάτω βόλτα. Στην ατμόσφαιρα επέστρεψε η απογοήτευση και η αδιαφορία ουσιαστικά για τα επόμενα ματς. Λογικά τα συναισθήματα, γιατί ο κόσμος έχει την αίσθηση της «προδοσίας» στην ελπίδα του για ακόμη μια χρονιά. Ένα ματς και είχε αυτή την κατάληξη.
Το αν φτάσει κοντά το Τριφύλλι, δεν έχει μεγάλη σημασία πλέον. Σημασία έχει το αν θα κατακτήσει ή όχι. Ακόμη βέβαια, δεν κρίθηκε κάτι μαθηματικά. Προφανώς και τίποτα δεν εξαρτάται απ’ τον Παναθηναϊκό. Στο χέρι του είναι μόνο η δεύτερη θέση, η οποία δε λέει και κάτι πέρα απ’ την αποφυγή του φόβου της τέταρτης θέσης που αν χαθεί κι ο τελικός φέρνει ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Κάτι που φυσικά θα είναι η απόλυτη καταστροφή ως σενάρια.
Το… μούδιασμα που υπάρχει, δεν μπορεί να αποτελέσει κανενός είδους δικαιολογία για την ομάδα. Έχουμε δει πολλές φορές τον Παναθηναϊκό όταν μειώνονται ή όταν χάνει τις ελπίδες του, να τα παρατά τελείως. Τώρα, όμως, υπάρχει αυτό το σενάριο, όσο μικρό κι αν φαντάζει, που η ΑΕΚ δε θα πάρει 5 βαθμούς που χρειάζεται στις τελευταίες τρεις αγωνιστικές.
Σε αυτό το ενδεχόμενο, δε θέλει κανείς να σκέφτεται πως δε θα έχει κάνει ο Παναθηναϊκός το δικό του καθήκον. Εύκολο δεν είναι, ούτε για τον έναν ούτε για τον άλλον. Όπως για την ΑΕΚ δεν είναι απλό να νικήσει και στην Τούμπα και στην έδρα του Ολυμπιακού (αν και της αρκούν δύο ισοπαλίες σε αυτές τις έδρες) άλλο τόσο δεν είναι για τους Πράσινους να νικήσουν και τον ΠΑΟΚ εκτός και τον Ολυμπιακό εντός.
Τον Άρη δεν τον βάζουμε στην εξίσωση, επειδή αν δεν κατορθώσει η ομάδα να πάρει και ματς με βαθμολογικά αδιάφορο αντίπαλο στην έδρα της, τότε καλύτερα να μη συζητά για τίτλους και πρωταθλήματα.
Είναι όμως υποχρέωση αυτό το 3Χ3. Όση απογοήτευση κι αν υπάρχει, όσο κι αν το κλίμα θα είναι μουδιασμένο απ’ τον κόσμο, οι 9 βαθμοί αποτελούν επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση για την ομάδα. Κι ας ορίσει μετά η μοίρα το τι θα έχει κάνει ο Παναθηναϊκός.
Ελάχιστοι «βλέπουν» τύχη σε αυτή τη «μάχη» τίτλου μετά την ήττα απ’ την ΑΕΚ. Αλλά όσο υπάρχει έστω και 1% πιθανότητα, θα αποτελέσει ασέβεια προς την φανέλα να τα παρατήσει ο οποιοσδήποτε ή να πάψει να πιστεύει στις δυνατότητες των Πράσινων. Γιατί μια τέτοια έλλειψη πίστης, αυτόματα είναι και έλλειψη πίστης πως αξίζει/άξιζε το Τριφύλλι τον τίτλο.
Κόντρα στον Άρη τα προβλήματα είναι πολλά, ενώ δεν ξέρουμε γιατί έπρεπε ακόμη και τώρα να μην είναι στην αποστολή ο Αϊτόρ και ο Σένκεφελντ. Δεν είμαστε στο Κορωπί, δεν γνωρίζουμε αν κάτι έχει συμβεί, αλλά ειδικά γι’ αυτούς τους δύο παίκτες είναι και λίγο ασέβεια η συγκεκριμένη συμπεριφορά. Προφανώς θα παίζει όποιος θέλει ο προπονητής, αλλά να μην έχεις στόπερ και να αφήνεις εκτός τον Ολλανδό, ή να μην έχεις κανέναν αξιόπιστο εξτρέμ και να μην έχεις έστω στον πάγκο τον Αϊτόρ, μοιάζει με λάθος.
Για τώρα η ομάδα πρέπει να κάνει το χρέος της. 3Χ3 στο πρωτάθλημα και φυσικά νίκη στον τελικό κυπέλλου. Το ματς με τον Άρη στη Λεωφόρο, μην παραμυθιαστεί κανείς πως θα έχει οποιαδήποτε σχέση με τον τελικό. Οι Θεσσαλονικείς θα… ματώσουν για βαθμό ή βαθμούς στην έδρα των Πράσινων, αλλά ο τελικός θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η σύνδεση των αγώνων, είναι απλά κωμική.
Υ.Γ. Όποιο κι αν είναι το τέλος της σεζόν, το αύριο της ομάδας είναι που πρέπει να βρίσκεται ήδη σε πρώτο πλάνο. Γιατί στην κούρσα των τεσσάρων, ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να είναι τέταρτος αυτή τη στιγμή αναφορικά με τα πλεονεκτήματα της συνέχειας και της χημείας.
