Μου λέει ένας φίλος μου εδώ και καιρό, πως ο ΠΑΟΚ είναι ισχυρός αγωνιστικά γιατί έχει συναίσθηση των στιγμών. Ξέρει πότε θα παίξει, πότε θα πιέσει, πότε θα αμυνθεί, πότε είναι υποχρεωμένος να υποφέρει. Ξέρει τι να κάνει ανάλογα με τις συνθήκες.
Προφανώς σε επίπεδο χαρακτηριστικών λείπουν πράγματα. Μη ξεχνάμε πως φτάνουμε στην ολοκλήρωση του πρώτου γύρου των πλέι οφς όμως και παραμένει πρώτος. Άρα αυτό που ισορροπεί την κατάσταση, είναι η πνευματική εικόνα της ομάδας. Πνεύμα ισχυρό σαν ατσάλι.
Έτσι και σήμερα. Από τη μία η ΑΕΚ που χωρίς να το δουλέψει, βρέθηκε με το 2-0 υπέρ της. Και αντί να χτίσει πάνω σε αυτό το μάνα εξ ουρανού, άρχισε να λειτουργεί σαν Προοδευτική Νέας Φιλαδέλφειας. Δήθεν κράμπες, καθυστερήσεις, μανούρες τοπικών κατηγοριών και να χαμε να λέγαμε. Μία ΑΕΚ που αθλητικά έδειξε πολύ πίσω από την ομάδα του Λουτσέσκου. Πιστεύω πραγματικά πως ο μέσος ΑΕΚτσής που έμαθε αλλιώς το ποδόσφαιρο, να εκνευρίστηκε από αυτή την επιλογή διαχείρισης. Και όχι μόνο επειδή δεν δικαιώθηκε.
Ο ΠΑΟΚ από την πλευρά του δεν λύγισε. Έχοντας μάλιστα και τον Στίλερ να παίζει ξεκάθαρα το παιχνίδι της Ένωσης στα σπόρια και στον πειθαρχικό έλεγχο με αποκορύφωμα το φάουλ στον Ντεσπόντοφ στη γραμμή της μεγάλης περιοχής.
Η είσοδος των Σαμάτα – Ντεσπόντοφ και αργότερα του Οζντόεφ, το ανέβασμα του Μπάμπα οδήγησαν τους γηπεδούχους σε έναν παθητικό ρόλο. Και τι σου είναι το ποδόσφαιρο.
Το γκολ που διατήρησε τον ΠΑΟΚ στη κορυφή, το πέτυχε ο Οζντόεφ. Μία μέρα πριν ολοκληρωθεί το ραμαζάνι που σίγουρα τον επιβάρυνε και μετά από μία κάκιστη περίοδο σε εμφανίσεις. Στις δηλώσεις του, μας ενημέρωσε όλους πως είχε προσωπικά ζητήματα και πως ο Ιβάν Σαββίδης και ο Λουτσέσκου του στάθηκαν. Όπως στάθηκαν και στον Σαμάτα όταν άπαντες τον θεωρούσαν τελειωμένο και σήμερα μπήκε στο γήπεδο και ήταν πάρα πολύ σημαντικός στην αλλαγή εικόνας.
Δεν είναι μόνο αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο, αλλά και κάποιοι που ξεκίνησαν. Το δίδυμο Κεντζιόρα – Κουλιεράκη ήταν εκπληκτικό, ο Μπάμπα ήταν παντού. Σε μία μέρα που Κωνσταντέλιας και Ζίφκοβιτς δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στη χυδαία ανοχή του Στίλερ στον τρόπο που τους έπαιζαν, εμφανίστηκαν άλλοι πρωταγωνιστές. Και ο Ντεσπόντοφ ερχόμενος από τον πάγκο έβγαλε ασύλληπτη ένταση, ξέχωρα αν στο τέλος η βιασύνη του έδωσε την φάση του Γιόνσον για την ΑΕΚ.
Κομμάτι της εξέλιξης του αγώνα ήταν και ο Κοτάρσκι, ο οποίος δεν είναι καλά αυτόν τον μήνα. Η ευθύνη στο δεύτερο γκολ είναι μεγάλη, ενώ έχουν προηγηθεί σοβαρά λάθη και σε προηγούμενα παιχνίδια. Όπως όμως ο Κροάτης έσωσε τις κακιές βραδιές των συμπαικτών του, έτσι και αυτοί θα του βάλουν πλάτη μέχρι να βρει ξανά τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ομάδα.
Προφανώς και το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμη. Ο ΠΑΟΚ κυνηγά το θαύμα κακά τα ψέματα, αφού κάποιοι αντίπαλοι έχουν ιδιαίτερες αβάντες αυτή τη περίοδο. Και η ομάδα του Λουτσέσκου έχει και την Ευρώπη.
Εδώ που φτάσαμε, ο αγώνας στο Καραϊσκάκη είναι ο πλέον κομβικός. Γιατί αν φύγει ο ΠΑΟΚ νικητής από εκεί, θα έχει παίξει όλα τα ντέρμπι του Λεκανοπεδίου εκτός και θα μεταφέρει το ενδιαφέρον στη Τούμπα. Συνθήκη που πλέον μπορεί να παίξει ρόλο, γιατί η πίεση όλων είναι τεράστια.
Γυρίζουμε σελίδα και πλέον παίρνει σειρά η Ευρώπη. Εκεί λογικά θα υπάρχει Τάισον, του οποίου η απώλεια σήμερα ήταν εμφανής και σίγουρα η Μπριζ είναι μία ομάδα που προτιμά το ποδόσφαιρο από το κατς.
Ο ΠΑΟΚ θα παίξει τις πιθανότητες του για την πρόκριση και αυτό δεν το φοβάμαι καθόλου. Απλά όταν φτάνεις Απρίλη να παίζεις Ευρώπη και ο απέναντί σου κάτι έχει κάνει καλά και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
