Είναι γεγονός που δεν αμφισβητείται. Από το βράδυ της Τετάρτης και την ήττα στη Λεωφόρο, η ΑΕΚ βρίσκεται υπό πίεση. Εμφανίστηκε γκρίνια, μπήκε ξανά ο σπόρος της αμφιβολίας σε συνδυασμό με έκδηλη ανησυχία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Εχοντας μιλήσει στο μεσοδιάστημα με πολύ κόσμο, εκείνο που ενόχλησε περισσότερο ήταν η εύκολη παράδοση της ΑΕΚ σε έναν αντίπαλο που είχε ουσιαστικά έναν παίκτη να κάνει τη διαφορά και συνολικά η εικόνα της ομάδας το τελευταίο διάστημα.
Πολλά μπορείς να πεις. Εχω κατασταλάξει σε δύο βασικούς άξονες εξηγήσεων. Ο πρώτος είναι πως ενδεχομένως η τεράστια νίκη της Ενωσης επί του Ολυμπιακού στο φινάλε, να έδωσε μια στρεβλή εικόνα σε κάποιους εντός της ομάδας που πίστεψαν πως μπορούν με κάθε τρόπο να πετυχαίνουν με άνεση τους στόχους τους. Μου φάνηκε να υπάρχει μια χαλαρή προσέγγιση, που είναι απαγορευτική όταν θέλεις να είσαι πρωταθλητής.
Το ζήτημα του δεύτερου επιθετικού
Το έτερο θέμα αφορά κάποιες αγωνιστικές επιλογές. Έλεγα και στο τελευταίο κείμενο, ότι υπήρξαν επιλογές που μου προξένησαν εντύπωση (δύο κόφτες στη μεσαία γραμμή, Τσούμπερ στα αριστερά). Ωστόσο, προσπαθώντας να κατασταλάξω στις αιτίες των χαμηλών στροφών που δείχνει η ΑΕΚ από πλευράς δημιουργικότητας το τελευταίο διάστημα, οδηγούμαι στην εκτίμηση πως μεγάλο κομμάτι προκύπτει από τη θέση του δεύτερου επιθετικού.
Πρόκειται για μια θέση πολύ κρίσιμη στην τακτική του Αλμέιδα, που πέρυσι έκανε τη διαφορά με τον εκπληκτικό Αραούχο στο πρώτο μισό και τον φανταστικό Τσούμπερ στο δεύτερο μισό της σεζόν. Με τον τρόπο που αγωνίζεται η ΑΕΚ, αναζητώντας την πίεση μπροστά και στην δημιουργικότητα που προέρχεται από τα αποτελέσματα αυτής της πίεσης, η απουσία ουσιαστικά του Αραούχο και το ντεφορμάρισμα του Τσούμπερ έχουν αποδειχθεί καταλυτικά. Και σίγουρα, δεν καλύπτονται από Πινέδα και Μάνταλο που χρησιμοποιήθηκαν στα δύο τελευταία ντέρμπι.
Νίκη με κάθε κόστος
Αλλά τώρα δεν είναι στιγμή για διαπιστώσεις και ενδοσκόπηση. Αλλωστε, αλίμονο εάν αυτά δεν τα έχει λάβει υπόψη του ο Αλμέιδα σε όσα πράττει. Τώρα, είναι η στιγμή που θα πρέπει να μιλήσουν οι προσωπικότητες, να διορθώσει τα ζητήματα που υπάρχουν, να βγάλει ξανά την κυριαρχική της νοοτροπία. Κόντρα στον ΠΑΟΚ, με την εκπληκτική παράδοση που δημιουργήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια, αυτό που μπορεί να προσδοκά κάθε φίλος της ΑΕΚ είναι να εμφανιστεί ομάδα που δεν θα είναι φοβική και νευρική σε κανένα σημείο του παιχνιδιού.
Η ΑΕΚ τώρα πρέπει να νικά. Με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος. Δεν μπορεί να προηγείται και να σκέφτεται πως κάτι θα γίνει και θα ισοφαριστεί. Για την Ενωση είναι ματς κομβικό, από αυτά που ξέρεις, πως δεν τα παίζεις, αλλά τα κερδίζεις. Να μπει με απόλυτη συγκέντρωση, να εκμεταλλευθεί τη δυναμική της έδρας, να δείξει μέσα στο γήπεδο πως είναι η καλύτερη ομάδα. Γιατί είναι, έστω και εάν έπεσε από την κορυφή και έχασε το αήττητο ενός χρόνου και 17 αγώνων.
Μετρούν και οι ισοβαθμίες
Το ματς με τον ΠΑΟΚ είναι κρίσιμο γιατί η ΑΕΚ μπορεί αυτόματα να ανέβει ξανά στην κορυφή και να έχει αμέσως μετά δύο ματς που δεν είναι με ανταγωνιστή. Με νίκη η ΑΕΚ θα στείλει μηνύματα, αλλά θα κερδίσει και το πάνω χέρι για τις πιθανές ισοβαθμίες, που φέτος φαίνονται πιο πιθανές από ποτέ. Με νίκη, ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στο ματς της Τούμπας που θα απομένει μεταξύ τους. Κάτι που απλά θα σημαίνει, ότι αν μετά την Κυριακή η ΑΕΚ νικήσει (δύο φορές) τον Αρη και τη Λαμία και δεν χάσει από τον Παναθηναϊκό, είναι πρώτο φαβορί.
Ηδη, η ΑΕΚ με το 1-0 επί του Ολυμπιακού έχει τη μεταξύ τους ισοβαθμία, ακόμη και αν χάσει στο Φάληρο. Με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια, ενδεχομένως να αρκεί και η ισοπαλία. Γιατί πάλι η ΑΕΚ θα υπερτερεί στη βαθμολογία, καθώς όσον αφορά το κριτήριο των μεταξύ τους αγώνων υπάρχει απόλυτη ισορροπία, όπως και στα γκολ, αλλά η Ενωση υπερτερεί στο τρίτο κριτήριο που είναι η βαθμολογική θέση στην κανονική περίοδο.
Η φόρμα του ΠΑΟΚ και ο Λουτσέσκου
Γενικά, πιστεύω αρκετά στις παραδόσεις, αλλά και στη φόρμα των ομάδων. Αναμφίβολα, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει πως ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα που σκοράρει εύκολα και με πολλούς τρόπους. Αλλά ούτε στη Λεωφόρο, ούτε με τη Λαμία μπορεί να πει κάποιος πως θάμπωσε με την απόδοση του. Δείγμα επικίνδυνο, καθώς φανερώνει ομάδα που παίρνει αποτέλεσμα ακόμα και όταν δεν παίζει καλά. Ειδικά τώρα, μετρά πολύ να παίρνεις σε ένα ματς κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται στο γήπεδο πως μπορείς να πάρεις.
Η ΑΕΚ τα πήγε καλά απέναντι στην έλευση Κούγια και όσα συνέβησαν, πρέπει να φροντίσει το ίδιο και απέναντι στον Λουτσέσκου. Πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν, πως ο Ρουμάνος μπορεί να επιχειρήσει να γίνει παράγοντας του παιχνιδιού και να φορτίσει το κλίμα. Η ΑΕΚ πρέπει να δείξει σύνεση, όπως είχε συμβεί και κατά την πρώτη παρουσία του Ρουμάνου τεχνικού στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πάντα, η καλύτερη απάντηση είναι η επικράτηση εντός του γηπέδου.
Περί διαιτησίας
Προφανώς, θα είναι κρίσιμο να υπάρχει μια καλή διαιτησία. Είναι αλήθεια, πως τα δύο ντέρμπι που προηγήθηκαν δεν είχαν μεγάλη κουβέντα. Βέβαια, στο ποδόσφαιρο του παραλόγου που υπάρχει στην Ελλάδα, εκ των υστέρων εμφανίστηκαν παράπονα του Ολυμπιακού για κάποια μαρκαρίσματα και του Παναθηναϊκού για άγνωστη αιτία. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για διαιτησία, μπορούμε να πούμε για το μαρκάρισμα του Ρέτσου στον Γκαρσία ή πως δεν εξετάστηκε το γκολ του Μπακασέτα για πιθανή επίδραση του Τσέριν.
Είπαμε: αν θέλετε να πουλήσουμε τρελίτσα και να το γυρίσουμε στο τσάμικο, ας το πάμε. Αλλά σε ένα πρωτάθλημα που όσο και εάν οι «μπαχαλάκηδες» του ποδοσφαίρου θέλουν να το εμφανίσουν ως προβληματικό, η εικόνα είναι καλή και άκρως ανταγωνιστική, ας κρατήσουμε μίνιμουμ σοβαρότητας. Και ας αφήσουμε τις ομάδες να βγάλουν μέσα στο γήπεδο και μόνο τον καλύτερο, εκείνον που θα σηκώσει την κούπα. Και κάτι μου λέει, πως θα είναι ξανά η ΑΕΚ.