Πατήσαμε ξανά κορυφή για 3η φορά μέσα στη σεζόν. Άλλοι πάτησαν δύο, άλλοι μία, η σημερινή κατάταξη μπορεί να έχει σημασία, μπορεί και όχι. Ποιος μπορεί να το προβλέψει άλλωστε αυτό;
Για πρώτη φορά βλέπουμε πως οι στιγμές παίζουν καθοριστικό ρόλο. Το γκολ που δέχτηκε ο Ολυμπιακός στο 91΄την περασμένη Κυριακή, αν είχε αποφευχθεί, τώρα θα μιλούσαμε για ίσες πιθανότητες όλων με ένα μικρό προβάδισμα του ΠΑΟΚ λόγω βαθμολογίας. Τώρα η ομάδα του Λουτσέσκου είναι πρώτη, αλλά πρέπει να ξορκίσει την ΟΠΑΠ Αρίνα. Θα το βρει κάποτε σίγουρα γιατί τα πάντα στη ζωή κάνουν έναν κύκλο, απλά δεν μπορώ να ξέρω αν θα είναι αυτή την Κυριακή.
Ο πρωτοπόρος ΠΑΟΚ, μπήκε με λάθος νοοτροπία στο γήπεδο σήμερα. Έπαιξε για να κλειδώσει γρήγορα το παιχνίδι και κατάφερε ακριβώς το αντίθετο. Οι βιαστικές επιλογές σε συνδυασμό με τους πολλούς εκτός ρυθμού παίκτες που είχε η ενδεκάδα, έφεραν τη Λαμία σε κυρίαρχο ρόλο. Την ψυχωμένη Λαμία, σίδερα δάγκωναν οι παίκτες του Βόκολου. Οι οποίοι αδικούνταν από το 1-1 του ημιχρόνου. Απλά η μοίρα τα φέρνει έτσι και ο Γιάννης Μιχαηλίδης βρήκε το γκολ που δεν είχε φέτος έτσι ώστε να το αφιερώσει στην τυπάρα τον πατέρα του που έφυγε τόσο νωρίς.
Ο Λουτσέσκου αυτή τη φορά δεν περίμενε το 65΄για να κάνει τις αλλαγές του. Μέσα οι Τάισον, Μπάμπα και Μεϊτέ, 10-0 τελικές, 3-1 το αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ πήρε το τρίποντο, αλλά ο πρωταγωνιστής ήταν η αλλαγή που ήρθε μετά. Ο Στέφαν Σβαμπ, ο πιο value for money παίκτης της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ. Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα καλό μάθημα για τους παίκτες του Λουτσέσκου. Όταν είσαι καλή ομάδα αποδεδειγμένα, η υπομονή είναι αρετή και η βιασύνη επικίνδυνη. Όταν παίζεις σωστά, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σου.
Ο ΠΑΟΚ περίμενε την ΑΕΚ που την περασμένη Κυριακή είχε πέσει από την Ακρόπολη και είχε βρει πορτοφόλι. Το αφήγημα πως η ΑΕΚ δεν χάνει, ήταν πραγματικό αλλά μάλλον λίγο συγκυριακό. Θα μπορούσε να χάσει κάποια μέσα στη σεζόν, απλά λόγω καλής νοοτροπίας δεν τα έχασε. Σήμερα έχασε και μάλιστα με ανατροπή γιατί του αφηγήματος «Η ΑΕΚ δεν χάνει», επικράτησε το «κερδίζει αυτός που είναι με την πλάτη στον τοίχο». Και στη προκειμένη περίπτωση, ο Παναθηναϊκός όχι απλά κέρδισε, αλλά ακολουθούν και δύο παιχνίδια με τη Λαμία. Ικανό βέβαια τον έχω τον Τερίμ να την κάνει, αφού μία – μία τον πάει, αλλά το γεγονός είναι πως βρίσκεται για τα καλά στο κόλπο.
Τον Ολυμπιακό δεν τον έχω ξεγραμμένο. Μπορεί ο ίδιος να έχει βγάλει τα μάτια του μόνος του ουκ ολίγες φορές, αλλά αυτό ήταν απόρροια του κακού του προγραμματισμού. Αφού οι συγκυρίες τον έχουν ακόμη ψηλά, έχεις τις πιθανότητές του.
Ο ΠΑΟΚ πάει στη Φιλαδέλφεια και το πρώτο του μέλημα είναι να ξεχάσει πως την Πέμπτη έχει Ευρώπη. Θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για πολεμικό παιχνίδι, χωρίς ανάσα. Και αυτή τη φορά, αν θέλει να φύγει νικητής θα πρέπει αυτός που θα πρέπει να φοβίσει την ΑΕΚ και όχι να φοβηθεί. Γιατί η ΑΕΚ αν «μυρίσει αίμα», γίνεται πολύ επικίνδυνη. Το ίδιο βέβαια και ο ΠΑΟΚ, απλά στην ΟΠΑΠ Αρίνα δεν έχουμε ζήσει αυτό το σενάριο.
Δεν το έχουμε ζήσει βέβαια γιατί στις αναμετρήσεις με την Ένωση και στο σερί που έχει αυτή, πέτυχε έναν μέτριο ποιοτικά ΠΑΟΚ πέρυσι και έναν ανέτοιμο φέτος. Έκτοτε, έχουν αλλάξει πολλά. Στη Τούμπα την μέτρησε καλύτερα, ξέχωρα αν το έκανε αφού είχε δεχτεί το γκολ.
Αν θέλει ο ΠΑΟΚ να πάρει το πρωτάθλημα – που σίγουρα θέλει – πρέπει να κερδίσει την ΑΕΚ. Ας αποδείξει πως μπορεί…
