Να φύγει ο Πογέτ. Καμία αντίρρηση. Αν το δει κανείς, ψυχρά, επαγγελματικά, κυνικά, απέτυχε. Δεν έφερε εις πέρας την αποστολή του. Η Εθνική δεν κατάφερε να προκριθεί στο Euro, ο μεγάλος στόχος χάθηκε. Ως επιχείρημα μη ανανέωσης του συμβολαίου του, το ακούω. Έχει μία λογική.
Μπορούμε να συζητάμε για ώρες για το τι παρέλαβε, τι νέο έφερε, τι προσέφερε, τι δημιούργησε, τι πέτυχε, σε τι έδειξε ανεπαρκής.
Μπορούμε να συζητάμε με τις ώρες για τις παραδοξότητες στις δηλώσεις και την συμπεριφορά του, για τους «αποκλεισμούς» του, για τις εμμονές του, για την προστατευτική ασπίδα που ύψωσε μπροστά από το γκρουπ του, για την σταθερότητα και την σιγουριά που μετέδωσε στους παίκτες του.
Μπορούμε επίσης να συζητάμε με τις ώρες για το μερίδιο της ευθύνης του, για την ικανότητα ή την ανεπάρκεια του. Η ουσία δεν είναι όμως , πλέον, αυτή.
Η εργασιακή σύμβαση του Ουρουγουανού ολοκληρώνεται σε τέσσερις ημέρες και όλα δείχνουν ότι δεν θα ανανεωθεί. Θα πρόκειται περί θαύματος αν υπάρξει απόλυτη αντιστροφή του κλίματος. Το ερώτημα όμως είναι άλλο:
Ποιος μπορεί να τον αντικαταστήσει; Ποιος και πότε θα το αποφασίσει; Με τι κριτήρια; Τι είδους προπονητή ψάχνουμε; Ποιον μπορούμε να δελεάσουμε με όσα προσφέρουμε;
Ο στείρος καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος και βολικός. Η ρεαλιστική πραγματικότητα, όμως, είναι σκληρή.
Αλήθεια, ποιος θα αποφασίσει για τον νέο εθνικό εκλέκτορα; Η νυν ή η επόμενη διοίκηση της ΕΠΟ; Η λογική, λέει το δεύτερο, το καλοκαίρι υπάρχει μεγαλύτερη δεξαμενή προπονητών χωρίς δουλειά. Οι εκλογές της ΕΠΟ λογικά θα διεξαχθούν κάποια στιγμή τον Ιούνιο και τότε θα παρθεί και η απόφαση για τον εκλεκτό.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι στο φιλικό της 7ης Ιουνίου στο Ντόρτμουντ απέναντι στην Γερμανία είτε θα πάμε με υπηρεσιακό «μιας χρήσης» είτε με τον νέο προπονητή, που μόλις θα έχει προσληφθεί.
Ας υποθέσουμε ότι πάμε σε αναζήτηση νέου προπονητή άμεσα. Αλήθεια, ποιες είναι οι διαθέσιμες λύσεις; Μάνι-μάνι, δύο ονόματα που έπαιξαν ως φημολογία την τελευταία φορά που τέθηκε θέμα, βρήκαν δουλειά.
Ο Φερνάντο Σάντος στην Μπεσικτάς. Ο Μανόλο Χιμένεθ στην μακρινή Παραγουάη. Ποιοι άλλοι μένουν; Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ενδιαφέρεται όμως; Θα μπορούσε να τον δελεάσει η θέση; Άγνωστο.
Αλήθεια, εμείς τι έχουμε να προσφέρουμε σε όσους στείλουν βιογραφικά για την θέση; Από λεφτά, όχι πολλά πάντως. Όχι, πολλά για να δελεάσουν ένα top όνομα από αυτά που θα βούλωνε στόματα.
Τα διαφυγόντα έσοδα από την αποτυχία πρόκρισης στο Euro αποτιμώνται από την ΕΠΟ γύρω στα 9,5 με 10 εκατομμύρια ευρώ. Κοινώς, το ταμείο είναι… σφιχτό.
Ο Τζον Φαν’τ Σχιπ έπαιρνε γύρω στο μισό εκατομμύριο ετησίως, κατά τι περισσότερα έπαιρνε ο Πογέτ. Ακούγονται τίμια λεφτά, αλλά όχι ικανά εν έτει 2024 για να προσελκύσουν ένα «βαρύ» όνομα.
Αλήθεια, πως να πειστεί κιόλας ένα βαρύ όνομα να αναλάβει μία θέση με… ημερομηνία λήξης; Από το 2014 πάμε αισίως για τον 9ο εθνικό εκλέκτορα, ποιος σοβαρός προπονητής θα μας κοιτάξει;
Ποιος θα αναλάβει μία εθνική ομάδα που δεν έχει δικό της προπονητικό κέντρο; Ποιος θα βάλει το κεφάλι του στον τορβά για να αναλάβει μία εθνική ομάδα, με τόσο μικρή δεξαμενή διαθέσιμων παικτών; Μία εθνική, στο εγχώριο πρωτάθλημα της οποίας ψάχνεις να βρεις γηγενείς παίκτες με το κιάλι; Ποιος θα αναλάβει μία ομάδα, στην οποία δεν υπάρχει ενιαίο στρατηγικό πλάνο για όλες τις εθνικές ομάδες;
Σίγουρα θα υπάρξει ενδιαφέρον. Θα πρέπει όμως να είμαστε προετοιμασμένοι να δεχθούμε αιτήσεις από αρκετούς προπονητικούς τυχοδιώκτες και αρκετούς «απελπισμένους».
Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε καν να σηκώσουμε το τηλέφωνο για να προσεγγίσουμε προπονητές όπως ο Κλοπ, ο Μουρίνιο, ο Φλικ, ο Σαμπάολι, ο Λεβ, ο Λοπετέγκι, ο Λοράν Μπλαν, ο Κόντε, αναφέρω μερικά ενδεικτικά ονόματα ανέργων. Ίσως δεν μπορούμε να πάμε και σε αυτούς που βρίσκονται μία κλίμακα από κάτω τους.
Κοντολογοίς, λογικά θα πάμε πάλι σε έναν Φαν’τ Σχιπ. Ή σε έναν Πογέτ. Ή σε κάτι ανάλογου βεληνεκούς. Θα μπορέσει να βγάλει το κάρο από την λάσπη; Ας το ελπίσουμε…
Κι ύστερα είναι και το άλλο. Έχουμε καταλήξει τι ποδόσφαιρο θέλουμε να υποστηρίξουμε στο μέλλον; Έχουμε αξιολογήσει το έμψυχο δυναμικό μας, τι ποδόσφαιρο μπορεί να υποστηρίξει στο μέλλον;
Άλλον προπονητή πρέπει να προσλάβεις, αν θέλεις να παίξεις ποδόσφαιρο κατοχής ή ποδόσφαιρο αντίδρασης. Άλλον παίρνεις αν πιστεύεις ότι μπορείς να παίξεις gegenpressing και άλλον αν νομίζεις ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένας motivator, κάποιος που μπορεί να εμπνεύσει, να εμψυχώσει, να οιστρηλατίσει μόνο με το όνομα ή την περπατησιά του.
Άλλον αν θέλεις να χτίσεις μακροπρόθεσμα γύρω από την γενιά του Μιλένιουμ (τον Ιωαννίδη, τον Ντέλια, τον Τζόλη, τον Αλεξανδρόπουλο, τον Βαγιαννίδη, τον Κατσέρη, τον Τζήμα) κι άλλον αν θέλεις κάποιον που θα στύψει όσους ποδοσφαιρικούς χυμούς έχουν τα «μεγάλα παιδιά».
Ξέρουμε τι θέλουμε να παίξουμε στο μέλλον; Ξέρουμε τι ταιριάζει στα χαρακτηριστικά της φουρνιάς που έχει αυτή η γενιά; Έχουμε καταλήξει ή… πάμε κι όπου βγει;
Να φύγει ο Πογέτ. Καμία αντίρρηση. Τον ευχαριστούμε για όσα πρόσφερε και πάμε παρακάτω. Πόσο έτοιμοι είμαστε όμως για την επόμενη ημέρα. Μας δίδαξε κάτι αυτό το ράβε - ξήλωνε των τελευταίων δέκα ετών;
Διότι αν δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ποιοι είμαστε, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε αυτόν που θέλουμε…
