Υπάρχουν κάποιες στιγμές που δεν επιλέγεις εσύ. Σε επιλέγει η ίδια η περίσταση. Δίνει από μόνη της, τις απαντήσεις. Αυτόματα. Αυτονόητα. Ως φυσική ροή των πραγμάτων.
Ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός βιώνουν φέτος μία κατάσταση που κάποιες γενιές οπαδών τους, δεν πρόλαβαν να την ζήσουν.
Είναι η τρίτη φορά στην ιστορία του Δικεφάλου που φτάνει στα προημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Ο Ολυμπιακός είχε να βιώσει κάτι τέτοιο 25 ολόκληρα χρόνια!
Κάποτε, όλο αυτό, το υποτιμούσε. Θεσμικά, κιόλς. Διέρρεε πως «οι πορείες είναι για τους συνταξιούχους». Κάποτε -όχι πολύ μακριά- είχε αποκαλέσει υποτιμητικά το Conference League, ως… Milko Cup.
Μα, πως μπορεί εκατοντάδες οπαδών να συρρέουν στο αεροδρόμιο τις πρώτες πρωινές ώρες για να υποδεχθούν μία ομάδα που προκρίθηκε στους «8» ενός… γαλακτοκομικού κυπέλλου;
Τώρα, αυτό το… Milko Cup είναι αυτό που δίνει όραμα. Όνειρο. Είναι αυτό που πάει να μετατρέψει μία καμένη / χαμένη χρονιά, σε μία αξέχαστη χρονιά.
Το think tank της Super League παλεύει να βρει ημερομηνίες για να χωρέσει τις αγωνιστικές των πλέι-οφ που περισσεύουν, όμως ας είμαστε ειλικρινείς.
Αίφνης, το εγχώριο μοιάζει πολύ μικρό, μπροστά στο μέγεθος της ιστορικής πρόκλησης που έχει προκύψει.
Έχουν περάσει 53 χρόνια από εκείνον τον Ιούνιο του 1971 και το «έπος του Γουέμπλεϊ» ακόμα συζητιέται, αποτελεί σημείο αναφοράς, ασύγκριτο κλέος στο ελληνικό συλλογικό ποδόσφαιρο.
Ουδέποτε άλλη ελληνική ομάδα κατάφερε να φτάσει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, μέχρι να ιδρυθεί το Conference League, το αποκούμπι των πληβείων αυτού του κόσμου, κανείς δεν έτρεφε ρεαλιστικές ελπίδες ότι μπορούμε να δούμε ξανά μία ελληνική ομάδα σε τελικό.
Παραμένει δύσκολο, μα όχι ανέφικτο. Αρκούν τέσσερα καλά βράδια. Τόσο απέχουν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ από κάτι που μπορεί να συζητιέται μετά από 10, 20, 30, 40, 50 χρόνια.
Δεν υπάρχει κάποιος που να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και να μην γνωρίζει, ποιος έπαιξε στο Γουέμπλεϊ.
Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν ποιος πήρε το ελληνικό πρωτάθλημα την χρονιά του Γουέμπλεϊ;
Ποιος θυμάται ποιος πήρε το κύπελλο εκείνη την σεζόν;
Χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης προς την ΑΕΚ και εκείνη την μεγάλη ομάδα του Μπράνκο Στάνκοβιτς που έκοψε πρώτη το νήμα (με δεύτερο τον Πανιώνιο), αλήθεια ποιος θυμάται τι θέση πήρε εκείνη η ομάδα του Φέρεντς Πούσκας;
Ποιος θυμάται ότι μία ομάδα που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, την επόμενη σεζόν δεν έπαιξε καν Ευρώπη, διότι τερμάτισε στην 3η θέση;
Ποιος θυμάται ότι αποκλείστηκε στα προημιτελικά του κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ, με ήττα 3-2 στην Τούμπα;
Ποιος θυμάται ότι ο 6ος (!) εκείνη την σεζόν στο πρωτάθλημα Ολυμπιακός, πήρε το κύπελλο κερδίζοντας στον τελικό τον ΠΑΟΚ με 3-1;
Σίγουρα το ξέρουν, οι οπαδοί τους. Είναι τίτλοι. Είναι ιστορικά επιτεύγματα. Είναι στιγμές δόξας.
Ωστόσο, 53 χρόνια μετά, συζητάμε ακόμα για το Γουέμπλεϊ, κανείς δεν νοιάζεται αν ο Παναθηναϊκός «έκαψε» την εγχώρια σεζόν του και δεν βγήκε Ευρώπη.
Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Είναι απολύτως λογικό, το μυαλό όλων στον ΠΑΟΚ να τρέχει στην Μπριζ και του ερυθρόλευκου οργανισμού στην «Φενέρ». Το αντίθετο θα ήταν παράλογο.
Μπάλα, είναι. Μπορεί να είναι τέτοια η αύρα, η φόρα, η ψυχολογία που ενδεχομένως θα δημιουργήσουν οι επικές ανατροπές της Τετάρτης, που μπορεί να τους πάνε... τρένο ως τα τέλη Μαΐου.
Η σημερινή λογική λέει πως το τελευταίο που τους νοιάζει είναι πότε θα οριστεί το μεταξύ τους αναβληθέν ματς της 14ης Απριλίου.
Την χρονιά του Γουέμπλεϊ, βρίσκουμε ένα αναβληθέν ΑΕΚ-Παναθηναϊκός, που διεξάγεται στις 25 Ιουνίου, όταν έχουν κριθεί όλα! Ουδείς νοιάστηκε.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα παρατήσουν το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, επειδή προχώρησαν στην Ευρώπη; Όχι. Απλώς θα πρέπει να κάνουν νέες προσαρμογές. Σωματικές και πνευματικές.
Ένα παράδειγμα. Τέσσερις ημέρες πριν το πρώτο παιχνίδι στο «Γιάν Μπρεϊντέλ», ο ΠΑΟΚ επισκέπτεται την Opap Arena για να παίξει με την ΑΕΚ. Πολύπλοκη συνθήκη.
Τρεις μέρες μετά τους επαναληπτικούς υπάρχει ένα Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ, που ανάλογα με το ποιος θα έχει προκριθεί και ποιος θα έχει αποκλειστεί μπορεί να μοιάζει με πάρτι ή… με μνημόσυνο.
Η πρόκριση του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού θα πρέπει να αντιμετωπίστηκε με ικανοποίηση στο στρατόπεδο της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Αρκεί να μην συνοδευτεί από κανά δυο ακόμα.
Διότι αν κάποιος από τους δύο κάνει το δικό του «Γουέμπλεϊ», τα εγχώρια μπορεί να επισκιαστούν από την ιστορικότητα μιας συνθήκης που συμβαίνει μια - δυο φορές σε έναν ολόκληρο αιώνα…
