Η αναμέτρηση από μόνη της είχε δυσκολίες και αυτό ήταν σαφές. Από το βράδυ της Τετάρτης είχε εντοπιστεί ένα άδειασμα της ομάδας με βάση την απογοήτευση αλλά η ζωή συνεχίζεται. Επίσης, υπήρχαν σημαντικές απουσίες όπως αυτές του Κοτάρσκι και του Τάισον αλλά το βασικότερο, είχε απέναντί του μία ομάδα με υψηλό το κίνητρο της παραμονής και με σοβαρή λειτουργία από την ώρα που την ανέλαβε ο Γιάννης Πετράκης.
Το πρώτο κομμάτι του προβληματισμού, αυτό του αδειάσματος, φάνηκε με τον χειρότερο τρόπο στο τρόπο δεκάλεπτο. Η έλλειψη ενέργειας ήταν αυτή που δημιούργησε τον χώρο στον Χατζηθεοδωρίδη να κάνει ανενόχλητος μία τελική εκτός περιοχής. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, εννοείται πως η μπάλα θα πήγαινε στις αράχνες.
Ο ΠΑΟΚ με το καλημέρα έβαλε προβλήματα στον εαυτό του, ο Παναιτωλικός βρήκε ψυχολογία και στάθηκε εξαιρετικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Η λειτουργία του ΠΑΟΚ ήταν προβληματική όχι τόσο στη κυκλοφορία αλλά στο επιθετικό τρίτο. Οι πλάγιοι μπακ συνήθως χαλούσαν τη δημιουργία, ο Τζίμας δεν πήρε μπάλες ή όταν πήρε δεν ήταν έτοιμος, ενώ και η τύχη δεν ευνόησε τους φιλοξενούμενους. Δοκάρι ο Μουργκ, δοκάρι ο Κωνσταντέλιας, το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με τον ΠΑΟΚ πίσω στο σκορ.
Η ίδια κακή λειτουργία στο επιθετικό τρίτο συνέχιζε να υπάρχει στο δεύτερο ημίχρονο, απλά η παρουσία του Σαμάτα έδωσε λίγη περισσότερη συμμετοχή του φορ στο παιχνίδι της ομάδας του Λουτσέσκου. Εκεί που διαφάνηκε σοβαρά πλέον το ενδεχόμενο γκέλας, ήταν στο γκολ του Κωνσταντέλια που ακυρώθηκε εν τέλει. Ο Παναιτωλικός βρήκε ψυχολογία σε εκείνο το σημείο, όμως του τελείωσε η τύχη.
Ο Λουτσέσκου έριξε και Ζίφκοβιτς στον αγωνιστικό χώρο και ο Σέρβος απέδειξε γιατί είναι ο πραγματικός αρχηγός της ομάδας. Όμως λίγο πριν, το ποδόσφαιρο απέδειξε για ακόμη μία φορά πως είναι το πιο απρόβλεπτο άθλημα.
Ο Σάστρε που δεν είχε μετρήσει τίποτα θετικό στη δημιουργία, μπήκε αποφασιστικά στη περιοχή και ανάγκασε τον Τορεχόν να σκοράρει εναντίον της ομάδας του. Και κάποια δευτερόλεπτα μετά, οι γηπεδούχοι έδωσαν το δικαίωμα στον Ζίφκοβιτς να σημαδέψει χωρίς πίεση εκτός περιοχής. Εννοείται πως ο Ζίφκοβιτς θα το έβαζε.
Ο Λουτσέσκου πέρασε και τον Ότο στη θέση του Ράφα, ο ΠΑΟΚ ηρέμησε και τελικά βρήκε τρίτο γκολ με τον Κωνσταντέλια που είχε δοκάρι, είχε ένα που ακυρώθηκε και δικαιούταν να γράψει το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ.
Ο ΠΑΟΚ την γλίτωσε γιατί διαθέτει τα παιδιά που θα βγούνε μπροστά όταν θα καίει η μπάλα, αλλά δεν γίνεται να μη καταγραφούνε κάποια πράγματα. Η διαφορά ποιότητας των μπακ δεύτερης επιλογής είναι μεγάλη και αυτό ιδιαίτερα απέναντι σε οργανωμένες άμυνες μπορεί να αποβεί καταδικαστικό.
Επίσης ως εικόνα και παρουσία, μου άρεσε αρκετά ο Μάρκος Αντόνιο στον φυσικό του χώρο κσι δεν ήταν δικό του θέμα η έλλειψη συγχρονισμού όσο αγωνίστηκε.
Το πλέον εντυπωσιακό βέβαια, είναι αυτό που δίνει ο Μεϊτέ. Ο Γάλλος έχει δέσει εξαιρετικά.
Για τον Παναιτωλικό το μόνο που έχω να γράψω είναι πως αν διατηρήσει αυτή τη πίστη σε αυτό που παίζει, δεν υπάρχει περίπτωση να κινδυνέψει.
