Ειδικά στο ποδόσφαιρο θα θυμόσαστε με πόσο ενθουσιασμό έγινε δεκτή η πρόταση Κοντονή για την καθιέρωση τακτικών δικαστών στα δικαιοδοτικά όργανα της ΕΠΟ και της Λίγκας. Μάλιστα εκείνη την εποχή υπήρχε η βεβαιότητα ότι με αυτόν τον τρόπο θα αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Η ιδέα δεν ήταν κακή. Όμως κάθε εποχή έχει τις ανάγκες της. Το 2015 το ελληνικό ποδόσφαιρο έξυνε τον πάτο του βαρελιού και είχε ανάγκη ένα γενναίο ταρακούνημα. Η κίνηση έμοιαζε επιβεβλημένη και στην αρχή απέδωσε καρπούς.
Με το πέρασμα του χρόνου διαπιστώθηκε ότι και οι τακτικοί δικαστές είχαν σοβαρές ελλείψεις γνώσεων περί του αθλητικού δικαίου. Όταν δεν έχεις εξειδίκευση σε κάτι, είναι πολύ εύκολο να λαθέψεις. Χωρίς να υπάρχει σκοπιμότητα.
Παράλληλα έγινε ένα σοβαρό λάθος: Οι αθλητικοί δικαστές εξακολουθούσαν να πληρώνονται από την ΕΠΟ και να συνεδριάζουν στους χώρους των ποδοσφαιρικών αρχών. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνταν μια εξάρτηση του δικαστή με τον παράγοντα. Σε τέτοιο σημείο που άρχισαν να αναπτύσσονται σχέσεις, οι οποίες ήταν ανάρμοστες και δεν εγγυόταν τη σωστή απονομή δικαιοσύνης.
Ο σημερινός σχεδιασμός του νυν υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη έχει καταρχήν ως στόχο να γυρίσουν οι τακτικοί δικαστές στις δικογραφίες τους. Παρατηρήθηκε ότι όσοι είχαν και άλλη απασχόληση σε πειθαρχικά όργανα, άφηναν κατά μέρος τη βασική τους δουλειά. Οπότε η επιτάχυνση των ρυθμών απονομής δικαίου πήγαινε περίπατο.
Η στήλη θεωρεί ότι δεν έχει σημασία αν οι αθλητικοί δικαστές θα είναι τακτικοί ή συνταξιούχοι. Εκείνο που έχει σημασία είναι να γνωρίζουν άριστα το αθλητικό δίκαιο.
Το CAS δεν χρησιμοποιεί δικαστές! Χρησιμοποιεί καθηγητές αθλητικού δικαίου, οι οποίοι – όμως – λειτουργούν σε ένα περιβάλλον που τους δίνει τη δυνατότητα να απονέμουν ανεμπόδιστα το δίκαιο.
Αρα αξία έχει να συζητήσουμε με ποιον τρόπο θα φέρουμε στην ποδοσφαιρική δικαιοσύνη ανθρώπους που είναι γνώστες του αθλητικού δικαίου. Δεν το κάνει μόνο το ανώτατο αθλητικό δικαστήριο της Λωζάνης, αλλά το κάνουν και η FIFA και η UEFA. Ας πάρουμε το παράδειγμα των υπερεθνικών ομοσπονδιών που όταν χρειάστηκε, τα πειθαρχικά τους όργανα τιμώρησαν ακόμη και τον Μπλάτερ και τον Πλατινί.
Ασφαλώς το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει το δικαίωμα να κάνει το δικό του σχεδιασμό και να βάλει τις προτεραιότητές του. Όμως στις προτεραιότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι να βρεθεί λύση για τα αθλητικά δικαστήρια με τους επαΐοντες και όχι με τους αδαείς.
