Καλά τα είπε ο κ. Αλαφούζος: «Πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ και αποβολή… ομάδες από διαφορετικούς θεούς….». Οποιος είδε το ματς της ΑΕΚ με την Κηφισιά και την προηγούμενη μέρα είχε χαλάσει χρόνο για να δει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Λαμία, θα κατάλαβε πως πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές ομάδες. Θαρρείς και είναι παιδιά διαφορετικού Θεού. Για να μην μπλέξω με τα θεία και τις θρησκείες, για το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι πως τα παιδιά της ΑΕΚ, είναι παιδιά ενός ποδοσφαιρικού Θεού. Αυτή η βερσιόν της ΑΕΚ, δεν έχει όμοιο με καμία άλλη ομάδα στην Ελλάδα.
Θα έρθω και στη διαιτησία, αλλά πρώτα θα μου επιτρέψετε να σταθώ στο κομμάτι του ποδοσφαίρου. Γιατί ξέρετε, στο τέλος της ημέρας, γι’ αυτό συρρέουν χιλιάδες άνθρωποι στα γήπεδα, ακόμα περισσότεροι παρακολουθούν από την τηλεόραση, γι’ αυτούς όλους γράφουμε εμείς. Να βλέπουμε και λίγη μπαλίτσα. Να βλέπουμε όμορφους συνδυασμούς, να σηκώνεται ο κόσμος όρθιος για να χειροκροτήσει τους παίκτες, να φεύγεις με το χαμόγελο στα χείλη επειδή είδες θέαμα.
Τρομερή ποδοσφαιρική παράσταση
Η ΑΕΚ κόντρα στην Κηφισιά, ειδικά κατά το πρώτο ημίχρονο, έδωσε μια σπάνια ποδοσφαιρική παράσταση. Τρομερή, που αποτέλεσε πόλο έλξης για τους 32.500 θεατές που έτρεξαν να κατακλύσουν τη Νέα Φιλαδέλφεια από νωρίς και να δημιουργήσουν το αδιαχώρητο. Υπήρξαν στιγμές, που τα κομάντο του Αλμέιδα έκρυβαν την μπάλα και έπαιζαν με τρόπο που ήταν βγαλμένο σαν από πλέι στέισον, που τα πάντα γίνονται πολύ πιο εύκολα απ’ ότι στην κανονική ζωή.
Είναι ξεκάθαρο επίσης, πως το τελικό σκορ, έστω και με το γκολ του Λιούμπισιτς στο φινάλε, είναι πολύ μικρό για να δείξει τη δυναμική της ΑΕΚ. Ηταν τόσο κυριαρχική και επιβλητική η εμφάνιση της Ενωσης, που κάποια στιγμή κοντά στο ημίωρο μετρούσε 17 τελικές, με τις επτά να είναι στην εστία! Μυθικά πράγματα, που κάνουν απόλυτα ξεκάθαρο ακόμα και σε ποδοσφαιρικούς μπούφους, πως αυτή η ομάδα δεν παίζεται.
Γίνεται όλο αυτό ακόμα πιο σημαντικό μάλιστα, εάν κατανοήσει κάποιος τις πολλές και σημαντικές απουσίες που υπήρχαν ειδικά στην άμυνα. Ηταν μια ομάδα που έπαιξε στο όριο, με τον Χατζισαφί στόπερ και τον Σιντιμπέ να βγαίνει από τη ναφθαλίνη για να παίξει βασικός. Αλλά σκεφτείτε, πως η Κηφισιά είχε όλη κι όλη μια τελική στο 75’, όταν μπήκε στο παιχνίδι και ταρακούνησε την κατάσταση ο Τετέι. Τίποτε άλλο και ας έχανε από το 24’ με 2-0, έπαιξε σταθερά με διπλή ζώνη άμυνας στο 1/3 του γηπέδου.
Λιβάι από άλλο πλανήτη και σούπερ Πήλιος
Η ΑΕΚ δεν παιζόταν. Απ’ όλο αυτόν τον γαλαξία αστέρων, θέλω να σταθώ σε δύο παίκτες. Βλέπετε, όσο και εάν έχω τρέλα με τον Πινέδα που έπαιξε 90λεπτο και τρεις διαφορετικές θέσεις, τον Τσούμπερ και τον Γκατσίνοβιτς που έδειξαν να αναγεννιούνται, δεν μπορώ να μη σταθώ σε Λιβάι και Πήλιο. Για τον Λιβάι, είμαι πεπεισμένος πως στο τέλος της σεζόν θα είναι με άνεση πρώτος σκόρερ και δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσει ιδιαίτερα.
Τέτοιο θηρίο, με τέτοιες ικανότητες, περίσσευμα αυτοπεποίθησης, είναι παίκτης που σμπαραλιάζει κάθε άμυνα. Πέτα του την μπάλα μπροστά και όλα μετά είναι εύκολα γι’ αυτόν. Δύο γκολ, κερδισμένο (και χαμένο) πέναλτι, κερδισμένη αποβολή, απίστευτο παιχνίδι. Δεν περίμενε βέβαια κάποιος την κόντρα της ΑΕΚ με την Κηφισιά για να το κατανοήσει. Είναι βέβαιο, πως η σεζόν θα ήταν πολύ διαφορετική, εάν ο Λιβάι ήταν υγιής. Ας μείνει ως το φινάλε και όλα θα γίνουν.
Από την άλλη, ο Πήλιος πέτυχε κάτι που είναι δύσκολο για Ελληνα παίκτη και τόσο νωρίς. Αλλά έκανε τον κόσμο να αναγνωρίσει το ταλέντο του και να φωνάξει σε δύο περιπτώσεις ρυθμικά το όνομα του. Χρειάστηκε κάποιο χρόνο, αλλά έδειξε πως είναι έτοιμος να αποτελεί παίκτη επιπέδου ΑΕΚ. Επαιζε πάνω κάτω την πλευρά, είχε μόνο εκείνος 3-4 τελικές, έδειχνε ακούραστος και δίπλα του έκανε όλη την ομάδα να πετάει.
Δεν θα μας τρελάνουν
Για να επανέλθω στα παιδιά των διαφορετικών Θεών που ανέφερε ο κ. Αλαφούζος. Ας μιλήσουμε για τη φάση του πέναλτι. Αν υπάρχει παράβαση δεν τίθεται θέμα, ο Σπίνος τραβάει τον Λιβάι σε όλη τη διεκδίκηση και τον σπρώχνει φανερά πια στην πλάτη όταν έχει χάσει το σπριντ. Η όποια κουβέντα μπορεί να υπάρχει για το κατά πόσον θεωρεί κάποιος πως ο παίκτης της Κηφισιάς πάει για την μπάλα ή απλά ανατρέπει τον παίκτη. Ο Γκορτσίλας έκρινε πως είχε χάσει τελείως τη φάση, ο Περράκης συμφώνησε.
Ο κ. Αλαφούζος διαμαρτύρεται για τα πέναλτι. Είναι στα όρια του τρολ, όταν το υποστηρίζει ο πρόεδρος της ομάδας που έχει τα περισσότερα πέναλτι. Όταν είναι τόσο νωπό το ματς με τη Λαμία, όπου οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι φανερό πως έψαχναν την επαφή σε κάθε ευκαιρία με στόχο να «εκμαιεύσουν» το πέναλτι. Εχουν πάρει πολλά τέτοια, κάποιοι κακοπροαίρετοι, ίσως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, θα έλεγε πως το έχουν αναγάγει σε επιστήμη.
Αλλά αλήθεια, εκείνοι που διευθύνουν το ποδόσφαιρο, έχουν κατανοήσει που πάει η δουλειά. Σε κάθε γκέλα, θα γίνονται διαγγέλματα και ανακοινώσεις που φορτίζουν την κατάσταση; Είχαμε μέχρι τώρα τον αντιπρόεδρο να δίνει το δικό του σόου, τον Λουτσέσκου να αρέσκεται στο κυνήγι φαντασμάτων, τώρα θα προστεθεί και ο Αλαφούζος στο πανηγύρι της τρέλας; Όταν λέει πως οι αντίπαλοι γκρινιάζουν για τα εύκολα (πέστα και varίσια) πέναλτι που παίρνει σωρηδόν ο Παναθηναϊκός, δεν σε προβληματίζει μήπως λένε την αλήθεια;
Η πραγματικότητα είναι πως το πράγμα αγριεύει ακόμα περισσότερο έπειτα και από την 23η αγωνιστική, αλλά και ενόψει των πλέι οφ. Και καταλαβαίνω να συζητάμε για μέρες πολλά και διάφορα, αλλά να συζητάμε κάτι που γίνεται. Γιατί οι δύο περιπτώσεις πέναλτι κόντρα στη Λαμία, ήταν καθαρές για όλους. Αν το γυρίσουμε στο τσάμικο, αν το πάμε στη λογική πως για εμένα είναι πέναλτι που έλεγε και μια ψυχή, τότε ζήτω που καήκαμε.
