Έχουμε αφήσει το ποδόσφαιρο, έχουμε αφήσει την ίδια την κριτική για έναν παίκτη που έπεσε εντυπωσιακά είναι η αλήθεια. Περάσαμε πλέον σε κανονική «δολοφονία χαρακτήρα». Συζητάμε για τον Τάσο Μπακασέτα λες και έβγαλε μαχαίρι απειλώντας τη ζωή αντιπάλων και μετά έκανε θέατρο, κερδίζοντας κάτι που αλλοίωσε τη ροή ενός αγώνα.
Η συνήθης τακτική της επικοινωνιακής λαίλαπας για να κρυφτεί κάτω απ’ το χαλάκι μια ήττα. Ούτε καν ένας αποκλεισμός ή η απώλεια ενός στόχου, ακόμη τουλάχιστον. Ποδοσφαιρικά κανείς δεν έχει να πει το παραμικρό. Ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια και όπως ακούγαμε πως θα ήταν άδικο να έχει ισοφαριστεί ο ΠΑΟΚ στο τέλος του αγώνα πρωταθλήματος με τις Πράσινες ευκαιρίες, φανταζόμαστε και τώρα το ίδιο θα λένε με την ευκαιρία (δοκάρι) να προέρχεται από σπόντα που θα ζήλευε και ο κορυφαίος παίκτης γαλλικού μπιλιάρδου.
Τι έγινε λοιπόν με τον «αληταρά» «θεατρίνο» που πρέπει να παραδώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, γιατί αυτό επιτάσσει η προσπάθεια να μην επηρεαστεί ένα κλαμπ από αρνητικό αποτέλεσμα; Ξαφνικά έχει έναν αντίπαλο να του κολλάει το κεφάλι. Τί κάνει ο Μπακασέτας; Επαναλαμβάνει ακριβώς την κίνηση του Τάισον. Στη συνέχεια ο Βραζιλιάνος δύο φορές του βάζει το χέρι στο λαιμό και του ρίχνει σα σφαλιαρίτσες. Κάνει το ίδιο ο Μπακασέτας και τον κρατά κιόλας από εκεί.
Αυτά ακριβώς έγιναν και έφεραν την αποβολή των δύο παικτών. Οπότε ο… χαμός, ο πανζουρλισμός, η επανάσταση και η απαίτηση να έχουμε το «κεφάλι του Μπακασέτα» σε δίσκο, αφορά την υπερβολική-ξεκάθαρα-πτώση του όταν εμφανίζεται παίκτης του ΠΑΟΚ και μπαίνει ανάμεσα. Αυτό έγινε. Και αυτό λοιπόν είναι κάτι που οδηγεί στη «δολοφονία» χαρακτήρα, απλά και μόνο για να μην πει κανείς τα αυτονόητα σε ποδοσφαιρικό επίπεδο.
Κύκλοι του ΠΑΟΚ είπαν όσα είπαν για τον Τάσο, ο Λουτσέσκου ανακάλυψε δύο θέατρα επειδή συνεχίζει το βιολί του για τη διαιτησία. Αναφερόμενος στον προηγούμενο αγώνα. Διότι για αυτόν δεν τον ακούσαμε να λέει κάτι. Ίσως εκεί δίπλα στον πάγκο της ομάδας του, να πήρε το μάτι του μια ένταση.
Ξέρετε, εκεί που ο Αντρίγια πάνω στη διεκδίκηση της μπάλας σπρώχνει τον Μλαντένοβιτς κι αυτός πέφτει με φόρα δίπλα σε έναν παίκτη του ΠΑΟΚ, απ’ τους πολλούς που ήταν όρθιοι. Ο Τόμας τον κρατάει να μη γυρίσει στον αγωνιστικό χώρο, με αποτέλεσμα μέχρι κι ο ίδιος ο Αντρίγια να καταλαβαίνει και να μπαίνει ανάμεσα σα να λέει «τί κάνετε ρε;» στους ίδιους τους ανθρώπους του πάγκου της ομάδας του.
Γι’ αυτά που είδατε… πήρε κάρτα ο Μλαντένοβιτς και ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς. Για αποβολή του Τόμας όπως θα έπρεπε, ούτε λόγος. Άρα και στη Λεωφόρο φανταζόμαστε μπορούν οι αναπληρωματικοί του Παναθηναϊκού να συγκρατούν τους παίκτες του ΠΑΟΚ και μετά να επιλέγουν οι ίδιοι που θα δοθεί η κίτρινη.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που η μόνη κριτική στον προπονητή του ΠΑΟΚ, είναι το υπερβολικό rotation. Αυτός δεν είναι που δημιούργησε μια υπερομάδα η οποία όποιος κι αν αγωνιστεί δεν αλλάζει κάτι; Μην το ψάχνουμε, ας ασχοληθούμε με τον Μπακασέτα και τη φάση όπου δεν κέρδισε το παραμικρό, δεν ευνοήθηκε στο παραμικρό η ομάδα του και ας γίνουν δηλώσεις/ανακοινώσεις εναντίον του.
Ο Παναθηναϊκός ας μείνει σε αυτό που είπε ο Ζέκα στα αποδυτήρια. «Είμαστε εμείς, εναντίον όλων». Καλά τα αφηγήματα και τα επικοινωνιακά τρικ, όμως στο τέλος κρύβουν την πραγματικότητα. Εκείνη που δεν είναι πρόβλημα των Πράσινων αν τελικά κρυφτεί. Απλά η «δολοφονία» χαρακτήρα που επιχειρείται ξεπερνά και τον Αϊτόρ. Τότε που με τη φαντασία τους έκανε άσεμνη χειρονομία, ενώ ουδείς ασχολήθηκε με την πέτρα που τον χτύπησε στο χέρι. Εκείνη την είχαμε δει σε ζωντανή μετάδοση και σε ριπλέι, δε γινόταν να βαφτιστεί κι ο Ισπανός «θεατρίνος».
Η τακτική γνωστή, πάντα για να πέφτει ένα πέπλο προστασίας και να «σβήνει» το ποδοσφαιρικό. Σκεφτείτε να πάρει και την πρόκριση ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο τι έχει να γίνει…
