Το απρόοπτο της τελευταίας στιγμής με την ασθένεια του Γιάννη Κωνσταντέλια, στέρησε από τον ΠΑΟΚ το δικαίωμα να παρουσιάσει το πλάνο πάνω στο οποίο είχε δουλέψει όλη την εβδομάδα. Μια ατυχία που αντιμετωπίστηκε με τη συμμετοχή του Μουργκ που κρίνοντας από την απόδοση που είχε, δεν ήταν έτοιμος ψυχολογικά (γνώριζε πως θα ξεκινήσει στο βασικό σχήμα) για τις ανάγκες του συγκεκριμένου αγώνα.
Σε μεγάλο βαθμό, θεωρώ πως η εξέλιξη αυτή, (όπως και η μέτρια εικόνα των Τάισον – Αντίγια) δεν επέτρεψε στον ΠΑΟΚ να φτάσει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης στο α΄ ημίχρονο. Κάθε απόπειρα δημιουργίας, έπεφτε πάνω στη σθεναρή αντίσταση της ΑΕΚ που έριξε το βάρος στην προσπάθεια να χαλάσει το παιχνίδι του αντιπάλου, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά όπως η δύναμη και η ένταση στις προσωπικές μονομαχίες που αποτελούν ατού της, όπως ατού της αποτελεί και και η ταχύτητα, που είδαμε στο γκολ των φιλοξενούμενων.
Η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική στο β΄ ημίχρονο. Η συμμετοχή του Ντεσπόντοφ (κυρίως) του Κωνσταντέλια αλλά και των Σβαμπ – Μπράντον, ενέτειναν την πίεση που άσκησε ο ΠΑΟΚ, μετατρέποντας το παιχνίδι σε παράσταση για ένα ρόλο.
Οι γηπεδούχοι έδειξαν την ανωτερότητα τους με τα νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα, περιορίζοντας της ΑΕΚ στον παθητικό ρόλο της ομάδας που προσπαθούσε να υπερασπιστεί το γκολ που πέτυχε, με την ελπίδα να φύγει από την Τούμπα με το τρίποντο, απέναντι σε ένα ΠΑΟΚ που δημιουργούσε ευκαιρίες αλλά δεν μπορούσε να σκοράρει.
Η λύτρωση για την ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, ήρθε στην εκπνοή του αγώνα από τον Κεντζιόρα για να αποκαταστήσει την τάξη. Θα ήταν πέρα από κάθε λογική να τελειώσει το συγκεκριμένο παιχνίδι ο ΠΑΟΚ (που έδειξε ότι διαθέτει μεγαλύτερο βάθος στο ρόστερ του σε σχέση με την ΑΕΚ), χωρίς να έχει πάρει -τουλάχιστον- τον βαθμό της ισοπαλίας.
Όπως ήταν πέρα από κάθε λογική, το γεγονός ότι η ΑΕΚ, τελείωσε το παιχνίδι με 10 παίκτες. Την ευθύνη για τον παταγώδη αποτυχία στην άσκηση πειθαρχικού ελέγχου, φέρει αποκλειστικά ο διαιτητής από το Καζακστάν. Αποκλειστικά και μόνο αυτόν, οφείλεται το γεγονός πως Βίντα και Κάλενς, έμειναν στο γήπεδο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα.
Είναι προφανές πως για να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα, εκτός από τους αντιπάλους του, πρέπει να κερδίζει και κάθε καρυδιάς καρύδι, που έρχεται στην Ελλάδα για να κάνει την πλάκα του, εις βάρος της ψυχικής μας υγείας.
Αυτό που έμεινε από την κόντρα της Κυριακής, είναι πως ο ΠΑΟΚ διαθέτει την ποιότητα και τα ψυχικά αποθέματα, να αντιμετωπίσει και τους αντιπάλους του αλλά και τους διαιτητές. Μέχρι ενός σημείου βέβαια.
Η φάση του πρώτου γκολ που πέτυχε ο Παναθηναικός στις Σέρρες, απλά επιβεβαιώνει πως υπάρχει σοβαρό θέμα με διαιτητές όπως ο Βεργέτης και ο Τζήλος (VAR). Αν έχουν και οι δυο πρόβλημα όρασης, δεν έχουν θέση στους πίνακες των διαιτητών. Η υπομονή έχει όρια και η δική μας έχει εξαντληθεί, παρακολουθώντας την αλλοίωση του πρωταθλήματος με τόσο σοβαρά λάθη.
Οι «πράσινοι» το έκαναν ακόμα χειρότερο, στρέφοντας τα βέλη τους προς τον Γκαρσία, που είπε τα πράγματα με το όνομα τους, αντί να παραδεχθούν μια και μόνη φορά πως ευνοήθηκαν από τους διαιτητές. Επίσης, η επίθεση στον προπονητή του Πανσερραικού, που έχει λογικά και φυσικά ήθελε να κερδίσει τον Παναθηναικό, όπως και κάθε άλλο αντίπαλο (εκτός και αν απαγορεύεται μια ομάδα να φιλοδοξεί να κερδίσει), είναι τόσο αστεία, όσο αστείο ήταν και το εξώδικο στον Ραζβάν Λουτσέσκου. Ανάλογες τακτικές, πρακτικές και ενέργειες, μειώνουν το μέγεθος του Παναθηναικού στα μάτια της κοινής γνώμης. Η δίψα για την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος μετά από τόσα χρόνια, είναι λογική. Ο τρόπος όμως, αγγίζει τα όρια του παράλογου και οφείλουν να το αντιληφθούν στη Λεωφόρο.
