Με «αν» δεν γράφεται ιστορία. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει επιχειρηματολογία του στυλ «Αν η ΑΕΚ αμυνόταν σωστά στο φάουλ του Τάισον θα έπαιρνε ένα μεγάλο ‘’διπλό’’ και θα ήταν τώρα στην κορυφή αντί στην 3η θέση».
Ούτε επίσης γράφεται ιστορία με επιχειρηματολογία του στυλ «Αν ο Λουτσέσκου έβαζε στην αρχική 11αδα τον Ντεσπόντοφ και όχι αλλαγή στο 59΄ θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να νικήσει στο ντέρμπι».
Και τα δύο «αν» έχουν σαφέστατα ποδοσφαιρική λογική, όμως δεν παύει να είναι υποθέσεις. Και με υποθέσεις, επαναλαμβάνω, ιστορία δεν υπάρχει.
Αντίθετα με τον ρεαλισμό μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Ρεαλιστής ήταν ο Λουτσέσκου στο φινάλε, στις πρώτες του δηλώσεις μετά το τέλος του ντέρμπι. Και εξαιρετικά ψύχραιμος, ακόμη και χαμογελαστός! Όπως πρέπει να είναι ένας κόουτς της δικής του αξίας.
Η ατάκα του «μπορεί να χάσαμε δύο βαθμούς αλλά κερδίσαμε έναν» είναι 100-0 σωστή. Όταν τελειώνει ένα τέτοιο ντέρμπι βλέπεις και τις δύο όψεις του νομίσματος. Ο ΠΑΟΚ έφτασε μια ανάσα από την ήττα. Την αποσόβησε γιατί το πάλεψε πολύ, το δούλεψε και τελικά το εισέπραξε στο 89’ με την κεφαλιά του Κεντζιόρα. Ένας χρυσός βαθμός και παραμονή στην κορυφή. Μια σημαντική «νίκη», αν σκεφτεί κανείς πόσο κοντά στο 0-1 έφτασε.
Άποψή μου –με κάθε σεβασμό στον κόουτς- είναι ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν γίνεται να μην ξεκινάει τον Ντεσπόντοφ στην 11αδα του ΠΑΟΚ ειδικά σε ΤΕΤΟΙΑ ματς. Ο άνθρωπος είναι «οβίδα» που σκάει σε κάθε αντίπαλο.
Όσο έπαιζε ο Αντρίγια ο γηπεδούχος δεν απειλούσε, όταν μπήκε ο Ντεσπόντοφ άλλαξε όλο το παιχνίδι. Και όταν στη συνέχεια ήρθαν «Ντέλιας» και Μπράντον επίσης από τον πάγκο, ο ΠΑΟΚ πήρε ξεκάθαρα τα ηνία του ματς. Κι αν για τον Κωνσταντέλια ο κόουτς δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο λόγω της ξαφνικής αδιαθεσίας του νεαρού, οι επιλογές Ζίβκοβιτς-Σαμάτα αντί Ντεσπόντοφ-Μπράντον αποδείχθηκαν λανθασμένες. Θυμίζω επίσης ότι ο Ντεσπόντοφ δεν είχε ξεκινήσει ούτε στο Περιστέρι και ο ΠΑΟΚ νίκησε στο 89’ με την ψυχή στο στόμα.
Πάμε στον Ματίας Αλμέιδα. «Ένα ωραίο, ισοδύναμο παιχνίδι» ήταν η δική του προσέγγιση για το ντέρμπι. Σωστό το σχόλιο του κόουτς. Η ΑΕΚ μπορεί να έφτασε μια ανάσα από το «διπλό», μπορεί να σκόραρε γκολάρα στην Τούμπα, όμως μετά το 0-1 δεν διεκδίκησε όπως μας έχει συνηθίσει την επιλογή να «τελειώσει» το ντέρμπι με ένα δεύτερο γκολ. Είτε επειδή δεν ήθελε να ρισκάρει είτε επειδή ο ΠΑΟΚ δεν της το επέτρεψε με την επιθετικότητά του είτε και τα δύο μαζί.
Επίσης –με κάθε σεβασμό στον κόουτς- κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει αυτό το… ακατανόητο με τον Πινέδα είτε δεξιό είτε αριστερό μπακ της ΑΕΚ. Ο Μεξικανός ήταν (ξανά) ο κορυφαίος της Ενωσης όσο έπαιζε στη μεσαία γραμμή. Όταν ο Ματίας Αλμέιδα επέλεξε να τον βάλει δεξιό μπακ αντί του Ρότα για να αποφύγει εκείνος μια 2η κίτρινη κάρτα, η Ενωση έχασε τη ραχοκοκαλιά της. Το θέμα όμως δεν είναι η αλλαγή του Ρότα, αλλά γιατί δεν μπήκε στη θέση του ο Σιντιμπέ, ένας έμπειρος δεξιός μπακ σε όλη του τη ζωή. Αποδείχθηκε μια λανθασμένη απόφαση του σπουδαίου προπονητή Ματίας Αλμέιδα αφού έτσι «έχασε» και τον Πινέδα από το κέντρο.
Η Ενωση έμεινε στο υπέροχο 0-1, όταν ο ΠΑΙΧΤΑΡΑΣ Μεξικανός βρήκε το ένα «βέλος» (Λιβάι) κι αυτός το άλλο «βέλος» (Ελίασον). Όμως από εκεί και πέρα ο Δικέφαλος του Βορρά έβγαλε χαρακτήρα, κέρδισε μέτρα, έβαλε Ντεσπόντοφ στην εξίσωση, πίεσε στα στημένα και πήρε στο φινάλε αυτό που του άξιζε.
Για μένα αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη με το 1-1. Και επιβεβαιώθηκε σε ακόμα μία αγωνιστική ότι έχουμε ένα ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ πρωτάθλημα. ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός-ΑΕΚ από 51 ως 49 πόντους, ο Ολυμπιακός στους 44 με την προσδοκία του να πάει την Κυριακή στην Τούμπα και να τα φέρει όλα… τούμπα!
