Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ένα απ’ τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα του ποδοσφαίρου, στον 21ο αιώνα. Όχι άδικα. Είναι ο άνθρωπος που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την χρυσή εποχή Ιβάν Σαββίδη στον ΠΑΟΚ, όντας στο αγωνιστικό κομμάτι ο Νο1 λόγος αλλαγής του στάτους του Δικεφάλου. Ταυτόχρονα, είναι ένας άνθρωπος που αυτό που σκέφτεται το λέει χωρίς φίλτρα. Είτε κάποιος τον λατρεύει γι’ αυτό, είτε οι αντίπαλοί του λατρεύουν να τον «μισούν» για τον ίδιο λόγο, όλοι παραδέχονται κάτι: Την προπονητική του αξία.
Αυτή ποτέ και για κανένα λόγο δεν αμφισβητήθηκε από «εχθρούς» και φίλους. Η ανανέωση του συμβολαίου του με τον ΠΑΟΚ, ήρθε σε μια εποχή που επισφραγίζει το τώρα και το αύριο του Δικέφαλου. Λίγες μέρες μετά τη συμφωνία για την παραμονή του
Τάισον, την παραμονή του Μουργκ και τώρα του Λουτσέσκου που ήταν φυσικά η κορυφαία κίνηση. Γιατί μαζί με την υπογραφή του Ρουμάνου στο συμβόλαιο, υπεγράφη η συνέχεια του ποδοσφαιρικού πλάνου, της ποδοσφαιρικής λογικής και της διατήρησης φιλοσοφίας. Για την διαρκή εξέλιξη, βελτίωση ενός συνόλου γύρω απ’ το οποίο εργάζεται ένας ολόκληρος οργανισμός.
Στόματα κλειστά, δουλειά ασταμάτητη και τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται. Η αρχή του πλάνου δεν ήταν εύκολη και κανείς δεν το ξεχνά. Υπήρξαν τριγμοί, υπήρξαν στιγμές αμφισβήτησης ως και πίεσης για αλλαγές. Η διοίκηση του Ιβάν Σαββίδη όχι απλά άντεξε, αλλά με ψυχραιμία μπήκε η σφραγίδα της επόμενης μέρας. Διόλου τυχαία η αναφορά του Λουτσέσκου πως ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΟΚ τον έκανε καλύτερο προπονητή. Γιατί η στήριξη που δέχτηκε, η ηρεμία που του προσφέρθηκε στα δύσκολα, δεν συναντάται εύκολα.
Ο ΠΑΟΚ -λοιπόν- αυτή τη στιγμή, είναι ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός με ηρεμία. Δύσκολα θα σηκώσει τους τόνους, δύσκολα θα μείνει στο προσκήνιο για μη ποδοσφαιρικούς λόγους. Από τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο παίκτη του ρόστερ, «μυρίζει» ποδοσφαιρικό πλάνο, λογική και κυρίως γνώση εφαρμογής. Στα λόγια, όλοι καταστρώνουμε εύκολα τα πλάνα μας. Η πράξη είναι που «καίει».
Αρκεί να ρίξεις μια ματιά γύρω σου. Όχι πολύ μακριά... Στην περίπτωση του Ολυμπιακού. Όσο ο ΠΑΟΚ «έκλεινε» τα θέματα των ανανεώσεων, «έδενε» τον Λουτσέσκου για χρόνια και όριζε τον δρόμο του προς τον ποδοσφαιρικό παράδεισο, η πλευρά των
ερυθρόλευκων είχε διώξει δύο προπονητές, δύο τεχνικούς διευθυντές, έφερε έναν τρίτο τεχνικό για να μιλήσει μαζί του στην Ελλάδα, πριν τελικά προσλάβει έναν τέταρτο.
Παράλληλα, ο ΠΑΟΚ έκανε μία μεταγραφή που χρειαζόταν τον περασμένο Γενάρη με την απόκτηση ενός μπακ (Γιόνι Ότο) εγνωσμένης αξίας, με παραστάσεις και σημαντική εμπειρία απ’ το υψηλότερο επίπεδο. Την ίδια ώρα στο λιμάνι έρχονται παίκτες ασταμάτητα, άλλοι δανεικοί άλλοι με κανονική μεταγραφή, επιλεγμένοι από τον προηγούμενο τεχνικό διευθυντή και τον προηγούμενο προπονητή.
Αλήθεια, δεν είναι θέμα σύγκρισης, αλλά ποδοσφαιρικής λογικής. Είναι παράλληλα και η απόδειξη πως η δουλειά γίνεται αθόρυβα, όχι μέσω επικοινωνίας. Μην ξεχνάτε πως όλα ξεκινούν απ’ αυτόν που «δεν έρχεται στην Ελλάδα», «παράτησε τον ΠΑΟΚ», «δεν ασχολείται πλέον». Δηλαδή τον Ιβάν Σαββίδη. Και από εκεί συνεχίζονται στον «τελειωμένο» Λουτσέσκου μέχρι και μετά το φετινό ντέρμπι του πρώτου γύρου με την ΑΕΚ για να μην ξεχνιόμαστε. Αυτά ακούγονταν...
Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ χρειάστηκε χρόνια οργάνωσης, τεράστιας οικονομικής δαπάνης, αποτυχιών που έρχονταν για διάφορους λόγους. Αλλά η προσπάθεια δε σταμάτησε ποτέ. Γι’ αυτό και τώρα διακρίνεται ένας οργανισμός που νομίζεις πως πάει με… αυτόματο πιλότο, γεμάτος μεράκι, θέληση, διάθεση και κυρίως γνώση για να ανταποκριθεί σε κάθε είδους απαίτηση κι αν παρουσιαστεί.
Ο ΠΑΟΚ έμαθε στα δύσκολα, «έφαγε τα μούτρα του» από πολλές απόψεις. Όσες φορές κι αν έχανε μερικά βήματα, δεν βρέθηκε ποτέ εκτός δρόμου, φτάνοντας τελικά στην κορυφή που απολαμβάνει τώρα. Όχι βαθμολογική. Κορυφή σε επίπεδο ποδοσφαιρικής λειτουργίας και εφαρμογής πλάνου. Έχοντας ιδιοκτησιακή, διοικητική, οικονομική, οργανωτική, ποδοσφαιρική δυνατότητα σε άριστο βαθμό.
