Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Νικά η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό και τρελαίνεται ο κόσμος από τον ενθουσιασμό. Ερχεται ισοπαλία με τον Αρη στο πρώτο ματς του Κυπέλλου, στα όρια της μελαγχολίας. Και έπειτα από κάθε στραβό αποτέλεσμα της ΑΕΚ, ανοίγει το σεντούκι με τα θέματα που βρίσκονται συνέχεια στην επιφάνεια από το καλοκαίρι. Τι ροτέισον, τι μεταγραφές που δεν βγήκαν, τι μεταγραφές που δεν έγιναν, τι Πινέδα και οι ρόλοι του, τι Φαν Βέερτ και άλλα πολλά.
Να ξέρετε, για να μη χάσουμε το μυαλό μας και επειδή για ποδόσφαιρο συζητάμε και διαφορετικές οπτικές υπάρχουν, πως έτσι θα πάει ως το φινάλε. Στις νίκες όλα θα μοιάζουν μαγικά, στις γκέλες θα ανοίγουμε ξανά και ξανά τις ίδιες ιστορίες. Ποιος είναι ο τρόπος για να κλείσουν τα ζητήματα; Ενας και μόνο. Οι νίκες. Να πάρει η ΑΕΚ τώρα το ματς με τον Παναθηναϊκό, να καθίσει στην κορυφή του πρωταθλήματος, να νικήσει και την Τετάρτη τον Αρη για να ανοίξει διάπλατα το δρόμο για τον τελικό και όλα θα φτιάξουν.
Ο δρόμος της ΑΕΚ
Μη βιαστεί κανείς να πει, ότι έτσι μπαίνουν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Ποτέ δεν θα τελειώσουν αυτές οι κουβέντες, για όλες τις ομάδες στον πλανήτη. Αλλά πάντα είναι πολύ πιο εύκολο να γίνονται συζητήσεις και να λαμβάνονται αποφάσεις, με το καλό κλίμα που αφήνουν οι νίκες. Αφήστε που η ΑΕΚ είναι ένας ιδιαίτερος οργανισμός, που σε καλή διάθεση κάνει πολλά, ενώ στις γκέλες θαρρείς και «παγώνουν» τα πάντα.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η αγωνιστική κατάσταση της ομάδας δεν θα ήταν διαφορετική αν είχε κάνει 1-2 μεταγραφές. Δεν είναι ρομποτάκια οι παίκτες, να έρθουν και να παίξουν αμέσως. Εκτός και εάν υπάρχουν προβληματικά σύνολα, όπως συμβαίνει με τον Ολυμπιακό που κάνει μεταγραφές με το τσουβάλι για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Ο Αλμέιδα έχει καθιερώσει στην ΑΕΚ το δικό του σκεπτικό και έχει κερδίσει παράλληλα το δικαίωμα να μετρά πολύ η άποψη του.
Οι μεταγραφές που έγιναν και αυτές που θα γίνουν
Από την άλλη, σας έλεγα και πριν από λίγες ημέρες. Δεν είναι λογικό να θεωρούνται οι μεταγραφές στην ΑΕΚ ως κάτι ιδιαίτερα σύνθετο και να εμφανίζεται η διαδικασία απόκτησης ενός ποδοσφαιριστή σαν απόφαση να κάνεις την κίνηση της ζωής σου. Δεδομένα, δεν χρειάζεται να πάρει παίκτες για να πει ό,τι έκανε μεταγραφές. Αλλά επίσης δεδομένα, χρειάζεται ενίσχυση με παίκτες που μπορεί να πάρει. Διότι, δεν έχει και νόημα να κοιτάς επιλογές εξωπραγματικές, περιμένοντας πότε και εάν θα ωριμάσουν οι συνθήκες για να γίνουν υλοποιήσιμες.
Ετσι, μαθαίνω πως μέχρι τώρα η ΑΕΚ δεν μπορεί να πάρει τον παίκτη που πραγματικά θέλει και παρά τα διάφορα σενάρια, υπάρχει μια μικρή λίστα υποψήφιων και αυτό το κάνει ακόμη πιο δύσκολο. Καταλαβαίνω επίσης, ότι το βάρος που υπάρχει από τις μεταγραφές των Πισάρο και Πόνσε που κόστισαν πολλά, αλλά έχουν πενιχρή προσφορά, είναι σημαντικό. Αλλά δεν μπορεί κάθε φορά, να βγουν όλες οι μεταγραφές.
Σπουδαίοι υπεύθυνοι ομάδων στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα, υποστηρίζουν πως εάν πετύχουν 3-4 στις δέκα μεταγραφές, είναι σούπερ επιτυχημένοι. Υπάρχει το καλό προηγούμενο του καλοκαιριού του ’22, όταν υπήρξε το απόλυτο στις επιλογές. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα, ούτε είναι λογικό μία, δύο αποτυχίες, να κλονίζουν όλη τη λειτουργία. Επίσης, γίνεται φανερό, ότι ο προπονητής θα εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες να πάρει κάτι πριν αποφασίσει αν θα δρομολογηθούν εξελίξεις για τις οποίες πρέπει να υπάρχει και το κατάλληλο χρονικό περιθώριο. Ας περιμένουμε να δούμε αν και τι μπορεί να προκύψει.
Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό
Επί του παρόντος, ας στραφούμε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό που μπορεί να επαναφέρει την ΑΕΚ στην κορυφή του πρωταθλήματος. Είναι ξεκάθαρο για όποιον παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, πως ο Παναθηναϊκός ακολουθεί μια έξυπνη τακτική (μοιάζει με τον τρόπο που κινήθηκε η ΑΕΚ το ’18) και αφήνει τους άλλους να «τρώγονται», ενώ εκείνος κάνει δουλίτσα. Και με το απλοϊκό: «Μα καλά, ο Αλαφούζος ελέγχει τη διαιτησία;», μια χαρά το πηγαίνουν.
Βλέπετε, υπάρχει μια ξεκάθαρη προσπάθεια να εξαφανιστούν οι τεράστιες κυβερνητικές διασυνδέσεις που διατηρεί ο κ. Αλαφούζος. Δεν έχει κανένα θέμα να προσαρμοστεί στις κυβερνητικές επιταγές και πολλές κινήσεις, ίσως ακόμα και επιλογή του διαδόχου του Γιοβάνοβιτς, να λήφθηκε τελικά σε συνδυαστική σκέψη με εξωποδοσφαιρικά θέματα και με πολιτικά κριτήρια. Αλλωστε, δεν είναι ψέμα, πως ο κ. Αλαφούζος ακόμα σε προσωπικό επίπεδο, έχει συνδράμει στη γεφύρωση των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία σε διάφορα επίπεδα.
Σε αγωνιστικό επίπεδο, περιμένω αρκετά ισορροπημένο παιχνίδι, πιο ανοιχτό βέβαια συγκριτικά με εκείνα που έγιναν πέρυσι μεταξύ των δύο ομάδων. Είναι ζήτημα για την ΑΕΚ πως θα αντιμετωπίσει τον φοβερό Ιωαννίδη, θα είναι ζήτημα για τον Παναθηναϊκό εάν επιχειρήσει να ανοιχτεί και να αφήσει χώρους στην ομάδα του Αλμέιδα. Αν είχε κόσμο στο γήπεδο η ΑΕΚ θα είχε προβάδισμα, αλλά τώρα περιπλέκεται η κατάσταση.
Η διαιτησία και το «ή εμείς ή κανείς»
Ελπίζω πάντως, όλα να κριθούν μόνο από τους παίκτες και όχι από εξωγενείς παράγοντες. Ο Σουηδός διαιτητής που ορίστηκε για το ντέρμπι της Νέας Φιλαδέλφειας έχει γενικά καλές διαιτησίες. Είχε σφυρίξει την ΑΕΚ στο ματς πρωταθλήματος με τον Αρη, πέραν κάποιων γραφικών φωνών, κανείς δεν είχε εκφράσει παράπονα. Το ίδιο ισχύει λίγο πολύ για τον VARίστα Μπέμπεκ, που βέβαια όπως λέει η «ερυθρόλευκη» συλλογιστική, είναι ένα ζήτημα η χώρα προέλευσης του.
Τώρα που αναφέρθηκα στον Ολυμπιακό, δεν μπορούσα να φανταστώ πόση ζημιά θα έκανε η νίκη της την περασμένη Κυριακή. Αλλά το κρεσέντο που ακολούθησε, με τον κ. Κούγια σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεπέρασε κάθε φαντασία. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να προβάλλονται τόσο έντονα αυτές οι ακραίες θέσεις και από Μέσα που δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον Ολυμπιακό. Γιατί στο τέλος της ημέρας, η μονταζιέρα άφησε τελικά σκιές για τη διαιτησία του «Καραϊσκάκης».
Ο δηλωμένος Παναθηναϊκός αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού εκφράζει ανοιχτά πλέον το αίτημα προς την Κυβέρνηση για να παρέμβει στα κοινά του ποδοσφαίρου και να κάνει παρέμβαση που θα επαναφέρει το άθλημα στη σκληρή «χούντα» που βρισκόταν τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμα και εάν το τίμημα γνωρίζουν πως θα είναι η διεθνής απομόνωση του ποδοσφαίρου, πιέζουν φορτικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Το κλασικό «ή εμείς ή κανείς», βρίσκει ξανά εφαρμογή. Να δούμε που θα βγάλει…
