Σας αρέσει η στατιστική; 39 σε 28. Δεν είναι ασίστ για λάθη, όπως θέλουν να αναφέρουν διαρκώς οι σύγχρονοι sportscasters για να εμπλουτίζουν με περιττές γνώσεις τις μεταδόσεις τους. Είναι επιθέσεις για χρόνια. 39 επιθέσεις σε 28 χρόνια. Αυτός είναι ένας αριθμός, που βγάζει το αποτέλεσμα του 1,4 επιθέσεις ετησίως. Ένας διαιτητής, δηλαδή, κάθε χρόνο θα δεχτεί επίθεση.
Σας αρέσει η αστυνομική έρευνα; Μπορούμε να το δούμε και από αυτή την οπτική. Μηδέν είναι οι φυλακίσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Πρόσφατα το ανέφερε και ο Κύρος Βασσάρας και είναι μια πραγματικότητα. Δάκτυλα έχουν σπάσει, τηλέφωνα έχουν χτυπήσει, εμπρηστικοί μηχανισμοί έχουν μπει, ξύλο έχει πέσει, επιθέσεις έχουν γίνει, σπίτια έχουν καεί, φούρνοι έχουν καεί, άσπρα πόλο έχουν καταγραφεί σε κάμερες και το αποτέλεσμα; Μηδέν. Μοναδική εξαίρεση, σου λέει, ότι έχει βρεθεί εἷς εκ των δραστών για την επίθεση στον Θανάση Τζήλο, αλλά - φτου - πρόλαβε να φύγει στο εξωτερικό, πριν τον κλείσουμε μέσα.
Σας αρέσει η ιστορία; Το «σαν σήμερα»; Τι από τα δύο μπορεί να προσεγγίσει καλύτερα το γεγονός ότι από το 1995 αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο συστηματικές οι επιθέσεις σε διαιτητές εκτός αγωνιστικών χώρων. Διότι αν πιάσουμε τα κυνηγητά εντός αγωνιστικών χώρων, στα αποδυτήρια, στα λεγόμενα καμαράκια (κάποτε) και αποδυτήρια (σύγχρονα) των διαιτητών, τότε δεν τελειώνει. Ούτε η στατιστική, ούτε η έρευνα, ούτε η ιστορία – πιθανότατα δε θα τελειώσει καν το άρθρο;
Σας αρέσει το σασπένς και το plot twist; Κάθε φορά υπάρχει και κάτι διαφορετικό. Εντάξει, όχι κάθε φορά – κάπου στερεύει η φαντασία και η έμπνευση και επαναλαμβάνονται τα ίδια. Μέσα στο πέρας των 28 ετών, αν ορίσουμε ως σημείο εκκίνησης την επίθεση στον Φίλιππο Μπάκα, έχουμε τα εξής: Επίθεση σταματώντας το ταξί. Εμπρησμό. Ξύλο με σιδερολοστό. Πυροβολισμούς στα πόδια. Εμπρησμό σε μαγαζί. Εμπρησμό σε μηχανή. Εκρηκτικό μηχανισμό σε μαγαζί. Εκρηκτικό μηχανισμό σε σπίτι. Επίθεση σε μαγαζί. Γκαζάκια σε μαγαζί. Επίθεση και σπασμένα δάκτυλα στο αεροδρόμιο. Σιδερογροθιές. Επίθεση σε αθλητικές εγκαταστάσεις. Επίθεση με λοστούς και ρόπαλα. Τηλεφωνικές απειλές. Απειλές με κουδούνι. Εμπρησμό σε σπίτι. Ξυλοδαρμός. Σφαίρες. Και τα επεισόδια συνεχίζονται…
Σας αρέσουν τα σενάρια συνωμοσίας; Και τέτοια μπορούμε να βρούμε, αλλά θα τα αποφύγουμε. Πότε έπαιζε ποιος; Πού έπαιζε ποιος; Αδίκησε ποιον; Ευνόησε ποιον; Θα έπαιζε μήπως κάποιον μετά; Μήπως ήταν παρατηρητής αλλού; Σίγουρα συνδέεται με το ποδόσφαιρο και δεν είναι κάποια άλλη δραστηριότητα; Μήπως είναι προβοκάτσια; Μήπως να μην έχει πια σημασία και να καταλάβουμε ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι παιχνίδι εξαρτώμενο από το ποδόσφαιρο; Γι’ αυτό απορρίπτουμε τα σενάρια συνωμοσίας και εστιάζουμε στην ουσία. Οι επιθέσεις που έγιναν στους διαιτητές τα τελευταία 15 χρόνια, όταν και το πράγμα άρχισε να γίνεται όλο και συχνότερο… Και θα απαριθμήσουμε μόνο τις πιο… δημοφιλείς.
* Οκτώβριο του 2009 και κατά τη διάρκεια αγώνα για την Α ΕΠΣΑ, άγνωστοι που προφανώς γνώριζαν πού θα βρίσκεται ο διαιτητής και πώς έφτασε εκεί, βάζουν φωτιά στη μηχανή του Αντώνη Καρατζίκα στο πάρκινγκ του γηπέδου.
* Δεκέμβριος του 2009 και ο τότε διεθνής διαιτητής Απόστολος Αμπάρκιολης δέχεται επίθεση στο κατάστημα που εργάζεται ως υπάλληλος. Άγνωστοι μπήκαν στο μαγαζί, του επιτέθηκαν με ρόπαλο, πήραν την ταμειακή μηχανή και έφυγαν. Ο ίδιος θα πει αργότερα ότι δε βλέπει σύνδεση της επίθεσης με το ποδόσφαιρο, διότι δε θα γινόταν μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, ωστόσο πλέον γνωρίζουμε καλύτερα...
* Σωτήριο έτος 2010 και σωτήρια η περιέργεια του πατέρα του Δημήτρη Καλόπουλου, που βλέπει μια μαύρη σακούλα έξω από το βουλκανιζατέρ του γιου στη Θεσσαλονίκη. Η σακούλα περιείχε εκρηκτικό μηχανισμό που δεν εξερράγη. Ο ίδιος διαιτητής θα δεχτεί - αλλά θα γλιτώσει χάρη στην αστυνομία - επίθεση από 50 κουκουλοφόρους, που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο λίγο πριν λήξει το ματς, στον αγώνα κυπέλλου Πόντιοι Κατερίνης-Ξάνθη τον Δεκέμβριο του 2011.
* Την ίδια χρονιά, ο Λεωνίδας Βασιλειάδης, μετά τον αγώνα στον οποίο ήταν βοηθός διαιτητή και ενώ ήταν στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» για να ταξιδέψει σπίτι του, δέχεται επίθεση από αγνώστους, οι οποίοι του σπάνε δύο δάχτυλα του χεριού του.
* Μέσα στον ίδιο μήνα (σ.σ. πραγματικά, όλα σε 30 μέρες, τον Μάρτιο του 2010), γίνεται έκρηξη από χειροβομβίδα στην είσοδο της πολυκατοικίας, όπου διατηρούσε ο Κύρος Βασσάρας τουριστικό γραφείο. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, τον Οκτώβριο, ο Έλληνας διαιτητής θα δεχτεί επίθεση από αγνώστους στα Καμίνια, οι οποίοι θα χειροδικήσουν εναντίον.
* Τον Οκτώβριο του 2010, άγνωστοι με κράνη χτύπησαν το κουδούνι του Γιώργου Δαλούκα στο σπίτι του, απειλώντας τον ίδιο και την οικογένειά του. Ο πρώην διεθνής διαιτητής είχε συνδεθεί και ένα χρόνο πριν με επίθεση που έγινε σε βόμβα σε μαγαζί τριάντα μέτρα μακριά από το δικό του στον Βόλο. Τον Ιούνιο του 2011, το αυτοκίνητό του έγινε παρανάλωμα του πυρός, όταν άγνωστοι το έσπασαν, έκλεψαν ένα laptop και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στο τζιπ του πρώην διαιτητή. Τον Δεκέμβριο, άγνωστοι και πάλι τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό στο αυτοκίνητό του.
* Αλλάζουμε έτος, αλλά όχι συνήθειες! Το 2011, ο Τάσος Σιδηρόπουλος μετά το πέρας των αγωνιστικών τεστ των διαιτητών στον Άγιο Κοσμά, πέφτει θύμα ξυλοδαρμού έξω από τα αποδυτήρια.
* Ένα μήνα μετά, τον Φεβρουάριο, ο Σπύρος Τρύφωνας δέχεται επίθεση από περίπου είκοσι άτομα έξω από το αεροδρόμιο της Κέρκυρας.
* Το 2012 ξεκινάει το γαϊτανάκι με τον Πέτρο Κωνσταντινέα. Πρώτη επίθεση, με πέτρες. Δεύτερη επίθεση, με μπογιές. Τρίτη επίθεση ο εκρηκτικός μηχανισμός που κατέστρεψε εξ ολοκλήρου το μαγαζί του και από τύχη δεν υπήρχαν θύματα εκείνη την ώρα.
* Το 2013 επιθέσεις από αγνώστους δέχτηκαν ο Δημήτρης Καλύβας και ο Γιάννης Τσαχειλίδης, με αποτέλεσμα τον ελαφρύ τραυματισμό τους.
* Το 2014, ο Χριστόφορος Ζωγράφος μεταφέρεται στο νοσοκομείο έπειτα από επίθεση αγνώστων, οι οποίοι τον χτύπησαν με λοστό στο σώμα και στο κεφάλι, ενώ υπέστη και κάταγμα στο χέρι.
* Το 2016, ο Δημήτρης Κύρκος βλέπει το αυτοκίνητό του να τυλίγεται στις φλόγες.
* Την ίδια χρονιά, στις 9 Νοεμβρίου, ξεσπάει φωτιά στο σπίτι του Γιώργου Μπίκα στην Χαλκιδική και από την πρώτη στιγμή αποδίδεται σε εμπρησμό. Το σπίτι καταστρέφεται ολοσχερώς.
* Μέσα στο 2018, η πιο χαρακτηριστική επίθεση ήταν εκείνη στον Δημήτρη Γκρούτση, ο οποίος πέφτει θύμα ξυλοδαρμού από αγνώστους στην Κόρινθο. Μέσα στο ίδιο έτος, Δεκέμβριος όπως και τώρα, ο Θανάσης Τζήλος θα πέσει θύμα μιας εκ των πιο σοκαριστικών επιθέσεων σε διαιτητές. Άγνωστοι θα τον βγάλουν με τη βία από το αμάξι του, και θα τον χτυπήσουν σε όλο του το σώμα με σφυρί.
* Φτάνουμε στο σήμερα, ή για την ακρίβεια στο προ είκοσι ημερών περιστατικών. Το μαγαζί του Ανδρέα Γκάμαρη στο Περιστέρι γίνεται στόχος επίθεσης, με αγνώστους να πετούν γκαζάκια, με αποτέλεσμα εκτός των άλλων να κινδυνέψει από τη φωτιά η οικογένειά του, που διαμένει έναν όροφο πάνω.
Σας αρέσει η αυτοκριτική; Καλά δεν τα λέγαμε μέχρι τώρα; Αερολογίες, αμπελοφιλοσοφίες και παρατεταμένος ο δείκτης να μοιράζει ευθύνες. Για μισό λεπτό, όμως: Εσύ δεν έβρισες τον διαιτητή; Ο οπαδός/φίλαθλος/περαστικός; Για ακόμα μισό λεπτό, όμως: Εσύ/εγώ δεν τον στοχοποίησες; Δεν έγραψες άρθρο/μπλογκ, ανώνυμο ευφυολόγημα ή παρασκήνιο για το διαιτητή, τον βοηθό του, τον VARίστα, με ό,τι σχετικό ή άσχετο τον αφορά; Είσαι εσύ που τον βρίζεις στο γήπεδο αθώος; Είμαι εγώ που αρθρογραφώ εναντίον του και τον στοχοποιώ αθώα; Η υποκρισία πρέπει να έχει ένα όριο. Σε αυτή τη μάχη οι διαιτητές δεν έχουν συμμάχους. Είναι μόνοι τους!
Όσο μόνοι ήταν και όταν κάποιος τους επισκέφτηκε σπίτι τους, τους βρήκε σε ένα πάρκινγκ, τους τράβηξε από το αμάξι για να τους στείλει στο νοσοκομείο, όταν είδαν την περιουσία τους να καταστρέφεται, όταν άκουγαν στο τηλέφωνο κάποιον να τους λέει ότι θα σκοτώσει τα παιδιά τους και την ίδια στιγμή κοιτούσαν μπροστά τους το παιδί τους. Τόσο μόνοι… Οι υπόλοιποι ας κάνουμε ησυχία να ακουστούν.
