Ομολογουμένως ο θεσμός της Χρυσής Μπάλας τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την αίγλη του. Σε αυτό έχουν συμβάλλει και οι ποδοσφαιρικές αδικίες, σχετικά με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Οι... επαναλήψεις έχουν κουράσει το φίλαθλο κοινό, ειδικότερα όταν είναι λάθος. Για ακόμη μία φορά είδαμε τον Λιονέλ Μέσι να βραβεύεται ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς που πέρασε, με τα ερωτήματα να είναι πάρα πολλά ως προς τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για την τελική απόφαση.
Βέβαια, το βασικότερο ερώτημα για το φετινό φιάσκο - τολμώ να χαρακτηρίσω - είναι το εξής: «Είναι αρκετός ένας μήνας καλή μπάλας ή μία κατάκτηση βαρύτιμου τροπαίου για να αναδειχθεί ο κορυφαίος όλων;».
Ας μην γελιόμαστε, φέτος ο Λιονέλ Μέσι κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα, με το κύριο κριτήριο να αφορά την κατάκτηση του τροπαίου στο Μουντιάλ. Αναμφίβολα τεράστια διάκριση για τον Αργεντινό παίκτη, ο οποίος στα γήπεδα του Κατάρ κατάφερε και προσέθεσε στην τροπαιοθήκη του το μόνο κύπελλο που του έλειπε.
Δεν είναι ψέμα πως ο Μέσι... κουβάλησε την «αλμπισελέστε» και στον τελικό ήταν πρωταγωνιστής με δύο γκολ και μία εύστοχη εκτέλεση στη διαδικασία των πέναλτι. Το τέλος της ρωσικής ρουλέτας τον βρήκε νικητή και MVP της διοργάνωσης. Έφτασε στην κατάκτηση του Μουντιάλ, φόρεσε το ριχτάρι που του έδωσαν οι Άραβες, σήκωσε το τρόπαιο και το πανηγύρισε με τους συμπαίκτες του.
Μετά απ' αυτό, το... χάος! Με την Παρί Σεν Ζερμέν δεν έβγαλε... μάτια, παρά την κατάκτηση του γαλλικού πρωταθλήματος. Στο Uefa Champions League δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων της ομάδας από εκείνον, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από την Μπάγερν Μονάχου με συνολικό σκορ 3-0. Σε ατομικό επίπεδο μέτρησε 52 συμμετοχές σε όλες τις διοργνώσεις με 42 τέρματα και 26 ασίστ.
Από την άλλη ο runner-up του θεσμού του France Football, Έρλινγκ Χάαλαντ, στην πρώτη του χρονιά με τα χρώματα των «πολιτών» κατάφερε να βοηθήσει την Μάντσεστερ Σίτι να φτάσει σε ένα ιστορικό treble κατακτώντας πρωτάθλημα, κύπελλο και Champions League, το οποίο συνοδεύτηκε από το Super Cup Ευρώπης.
Η Μάντσεστερ Σίτι, η οποία αναδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν ως ο κορυφαίος σύλλογος της χρονιάς, είχε τον Νορβηγό ως σημείο αναφοράς στο παιχνίδι της την προηγούμενη σεζόν. Ο Έρλινγκ Χάαλαντ έδωσε αποτελεσματικότητα στην επίθεση και πάρα πολλά γκολ στην ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα, αποτελώντας μόνιμη απειλή για τ' αντίπαλα δίχτυα.
Τη σεζόν που πέρασε πέρα από τις παραπάνω κατακτήσεις, ο νεαρός επιθετικός είχε 53 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με 56 γκολ και 9 ασίστ. Μάλιστα, ως ατομικές διακρίσεις έλαβε το βραβείο του πρώτου σκόρερ στην Αγγλία με 36 γκολ, το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στην Αγγλία και το βραβείου της UEFA για τον καλύτερο παίκτη στην Ευρώπη.
Ωστόσο, η παραπάνω σύγκριση ατομικών και συλλογικών διακρίσεων ενδεχομένως να μην λήφθηκε υπόψη των όσων ψήφισαν για την ανάδειξη του καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Ναι, συμφωνώ 100% πως ο Μέσι με την Αργεντινή κατέκτησε το Μουντιάλ, κάτι το οποίο δεν θα καταφέρει ποτέ - εκτός απροόπτου - ο Χάαλαντ με την Νορβηγία. Ναι, ο Λιονέλ Μέσι είναι «θρύλος» στο ποδόσφαιρο κι όπου σταθεί κι όπου βρεθεί όλοι παραμιλούν με όσα κάνει. Αλλά κάπου να πατάμε και λίγο έδαφος.
Γιατί να βραβεύεται κάποιος ποδοσφαιριστής ως ο καλύτερος όλων, έχοντας παίξει - σοβαρή - μπάλα μόνο έναν μήνα; Γιατί ο Χάαλαντ, ο οποίος δεν είναι τόσο μεγάλο brand name όπως ο Μέσι, να έχει πετύχει τόσα πράγματα και να του... χρυσώνουν το χάπι με το βραβείο Gerd Muller όπως έγινε και με το Λεβαντόφσκι το 2021; Γιατί ο θεσμός της Χρυσής Μπάλας που όλοι αναμέναμε με θέρμη κάποτε να γίνεται «αδιάφορος» και να λήγει πριν καν αρχίσει;
Υ.Γ: Προφανώς σε καμία περίπτωση, γι' αυτό δεν ευθύνεται ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος είναι ένας αθλητής που θαυμάζω και χαίρομαι να βλέπω. Η αδικία όμως είναι αδικία και πρέπει να γράφεται...
