Να ξεκινήσω με κάτι μη αγωνιστικό. Καλά το πάει η UEFA. Φαίνεται πως η αυστηρότητα και ο τσαμπουκάς της κρατήθηκε μόνο στο να μην μπουν φίλαθλοι χωρίς εισιτήριο στο γήπεδο. Το πανό των φονιάδων ήταν εκεί. Οι άδειες θέσεις τους, για να θυμίζουν σε όλους πως λείπουν εκείνοι που ταξίδεψαν για να δολοφονήσουν, έδειχναν πως δεν έχουν κατανοήσει την ασέβεια που διέπραξαν. Τελικά όμως, όλα είναι δανεικά στη ζωή και ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει.
Οι Κροάτες της Ντιναμό Ζάγκρεμπ πήραν τα κατεβασμένα κεφάλια. Να μην τα σηκώσουν και δουν εκείνο το παιδί που έβγαλε το μαύρο περιβραχιόνιο και το ανέμιζε μπροστά στα μούτρα τους. Προσέξτε: όχι όποιος, όποιος, αλλά εκείνος που μπορεί να εκφράζει καλύτερα από κάθε άλλον αυτό το διάστημα τον ψυχισμό κάθε φίλου της ΑΕΚ. Ο Κώστας Γαλανόπουλος είναι κομμάτι από τη σάρκα της ΑΕΚ, είναι κομμάτι της νεότερης ιστορίας της, είναι εκείνος που καταλαβαίνει όσο κανείς τι έχει συμβεί με τη δολοφονία του Μιχάλη.
Να τελειώνει με τους Κροάτες
Τώρα, με αυτόν τον πανηγυρισμό, πιθανώς να το έμαθαν και εκείνοι που έκαναν τους αδιάφορους όλο το προηγούμενο διάστημα. Ενδεχομένως να αναρωτήθηκαν γιατί ένα παιδί που σκόραρε το γκολ της νίκης, πήγε μπροστά σε μια συγκεκριμένη εξέδρα και κουνούσε με πάθος ένα περιβραχιόνιο πένθους. Όπως έπρεπε. Στο τέλος, που είναι πάντα πιο γλυκό. Να μένουν αγάλματα. Και να ψάχνουν πως θα καλύψουν τις θέσεις και τι άλλα ψέματα θα σκαρφιστούν.
Ετσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουμε με τους Κροάτες και τους φίλους τους. Σε αγωνιστικό επίπεδο εννοώ, γιατί σε ποινικό θα είναι πολλά τα χρόνια που θα πρέπει να εκτίσουν οι εγκληματίες στις ελληνικές φυλακές. Αλλά για να ξέρουμε τι λέμε, δεν υπάρχει καμία κόντρα της ΑΕΚ με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Ετσι κι αλλιώς, είναι άλλο επίπεδο ομάδων και η ΑΕΚ το απέδειξε περίτρανα στο «Μαξιμίρ». Είναι ομάδα για Champions League και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσουν ομάδες τέτοιου επιπέδου.
Κάκιστη αμυντική λειτουργία
Ο μεγάλος αντίπαλος της ΑΕΚ στο Ζάγκρεμπ ήταν πρώτιστα ο ίδιος ο εαυτός της. Ξόδεψε ένα ολόκληρο 45λεπτο, ψάχνοντας να βρει που παίζει, με ποιον παίζει και πως παίζει. Είχε κάκιστη αμυντική λειτουργία, δεν μπορούσε να επιβάλει το ρυθμό της, δεν κέρδιζε μπάλες για να κάνει παιχνίδι. Ακόμα κι έτσι βέβαια, είχε τη μεγάλη ευκαιρία του αγώνα με το κλέψιμο του Πινέδα, την εκπληκτική ασίστ του Τσούμπερ και το κακό τελείωμα του Λιβάι, αλλά δεν έπαιζε καλά.
Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ είχε απαράδεκτη αμυντική λειτουργία. Δεν αναφέρομαι μόνο στην τετράδα της άμυνας, αν και ήταν γεγονός, πως ο Μουκουντί υπέφερε με τον Πέτκοβιτς. Ωραίο φορ ο Κροάτης, ογκώδης, δυνατός, καλός τεχνικά με την μπάλα, κέρδισε σχεδόν όλες τις μονομαχίες. Η ΑΕΚ είχε πολλά θέματα και αφού δεν είχε ασφάλεια και αυτοπεποίθηση από την άμυνα, δεν μπορούσε να βγει και μπροστά σωστά, με εξαίρεση 2-3 ενέργειες του Πινέδα που πήγε στον άξονα.
Θλιβερός Πινέιρο
Ασορτί με την κακή εικόνα της ΑΕΚ και η θλιβερή διαιτησία του Πινέιρο. Τα πήραν τα μηνύματα άπαντες. Ο Πορτογάλος τα έβλεπε όλα… μπλε. Την… άκουσε κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Ελλάδα; Ποιος ξέρει; Πάντως, υπήρχαν οφθαλμοφανείς περιπτώσεις που δεν πήρε τις εύκολες αποφάσεις. Ακόμα και η φάση που καταλόγισε με ευκολία φάουλ, έχω μεγάλη αμφιβολία για το κατά πόσο υπήρχε παράβαση. Ούτε το πέναλτι στον Σιντιμπέ είδε βέβαια στο τέλος.
Τι άλλαξε στην ΑΕΚ; Πως επέβαλε το ρυθμό της. Εσφιξε την αμυντική λειτουργία της και δεν επέτρεψε στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ πλέον να κάνει παιχνίδι. Αναλογιστείτε, πως σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, οι Κροάτες είχαν δύο διαδοχικές φάσεις αμέσως μετά την ισοφάριση του Τσούμπερ, σε αδράνεια στην αριστερή πλευρά της ΑΕΚ. Εχοντας κλείσει την άμυνα, η ΑΕΚ άρχισε να κάνει παιχνίδι και να κυριαρχεί απόλυτα μέσα στο γήπεδο.
Κλάση και βάθος, μέχρι να… τσούξει περισσότερο
Η κλάση των παικτών είναι δεδομένη. Η κίνηση που κάνει ο Τσούμπερ στο γκολ της ισοφάρισης, είναι από εκείνες που βλέπουμε σε γήπεδα του εξωτερικού και… κλαίμε. Αδειασε δύο με προσποίηση, κατάφερε να φέρει την μπάλα εκεί που ήθελε, να εκτελέσει με τον τρόπο που έπρεπε για να μην μπορεί να το βγάλει και αυτό ο Λιβάκοβιτς. Τεράστια κίνηση, που αύξησε κατακόρυφα την αυτοπεποίθηση όλης της ομάδας. Σε συνδυασμό βέβαια με τις αλλαγές του Αλμέιδα.
Η είσοδος του Αμραμπατ και του Γαλανόπουλου, αλλά και η τριπλή αλλαγή με Αραούχο, Μάνταλο, Πισάρο. Πόση ποιότητα μπορεί να έχεις στον πάγκο και να φέρνεις μέσα στο παιχνίδι. Απίστευτη κλάση. Μεγάλο βάθος, από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της ΑΕΚ την περυσινή χρονιά. Αλλά θα είναι και φέτος, γιατί μόνο ενισχυμένη θα είναι αυτή η ομάδα σε σχέση με πέρυσι. Από εκεί και πέρα, όλα ήταν θέμα χρόνου.
Η ΑΕΚ το κράτησε για το φινάλε. Ετσι για να… τσούζει περισσότερο. Με τον παίκτη που τους έκανε να χάσουν το μυαλό τους. Με τον Μάνταλο να κάνει το Μ με τα δάχτυλα. Με την ΑΕΚ να κυριαρχεί και να δείχνει πως το τελικό 2-1 την αδικεί κατάφωρα. Μόνο τις φάσεις στις καθυστερήσεις να βάλετε, θα καταλάβετε πολλά. Η ΑΕΚ θα μπορούσε να είχε τελειώσει την πρόκριση από το βράδυ της Τρίτης. Αλλά και έτσι, είναι έτοιμη να πετάξει για τα αστέρια του Champions League.
