Το πρώτο δείγμα του νέου Ολυμπιακού ουσιαστικά ολοκληρώθηκε με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή στο τρίτο και τελευταίο επί αυστριακού εδάφους φιλικό, το μεσημέρι της Τετάρτης. Το πρώτο δεδομένο της ομάδας του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, εξ όσων είδαμε σε αυτό το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, είναι ότι διαθέτει νέες επιθετικές ιδέες. Μια φιλοσοφία διαφορετική από αυτή της εποχής του Πέδρο Μαρτίνς, αλλά που ταυτόχρονα (θέλει να) καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα. Ένας Ολυμπιακός επιθετικός, ο οποίος θα προσπαθεί να παίξει μπάλα. Προς το παρών, έμφαση δίνεται σε αυτό το «προσπαθεί». Γιατί προφανώς αφενός ακόμη είναι πάρα πολύ νωρίς για τα οποιαδήποτε, αφετέρου δεν υπάρχουν καν τα περισσότερα κομμάτια του παζλ.
Ναι, οι μεταγραφές ή πιο σωστά η απουσία τους, πλέον «φωνάζει» όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Τα κενά στην άμυνα που γνωρίζαμε ότι υπάρχουν εννοείται πως δεν γίνεται να βελτιωθούν ή να εξαλειφθούν μόνο με τη δουλειά του Ισπανού προπονητή. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις υπόλοιπες γραμμές. Κόντρα στη Σαμπάχ ωστόσο είδαμε έναν Βιθέντε Ιμπόρα να παίζει 90 λεπτά και σίγουρα δεν γίναμε σοφότεροι. Γνωρίζαμε ήδη ότι το παιδί είναι αθλητής κορυφαίου επιπέδου και στα 35 του, παραμένει από τους ποδοσφαιριστές που μπορούν να θεωρούνται πολυτέλεια για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Πρώτο του ματς με την ερυθρόλευκη και έβγαλε ένα 90λεπτο νεράκι, σαν να έπαιζε στον Ολυμπιακό μια δεκαετία ήδη. Το κενό του Εμβιλά νομίζω θα καλυφθεί επάξια, αν όχι ακόμη καλύτερα. Ο έτερος Ισπανός, ο Κίνι, μπήκε και αυτός σαν αλλαγή και πιθανολογώ ότι δύσκολα δεν θα είναι βασικός στον νέο Ολυμπιακό, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τους υπόλοιπους μπακ ή τον σχεδιασμό της ομάδας.
Μιλώντας για σχεδιασμό, κατά την παρουσίαση των Μαρτίνεθ – Κορδόν λίγες εβδομάδες πίσω, ακούσαμε ουκ ολίγες φορές την ατάκα «δεν υπάρχει καθυστέρηση στις μεταγραφές». Το ίδιο εξακολουθεί να προκύπτει από το ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Από τον Ολυμπιακό προσπαθούν να επικοινωνήσουν και να υπερτονίσουν ότι σε αυτή τη νέα εποχή της ομάδας, πρέπει να συνηθίσουμε τον τρόπο που δουλεύει ο Αντόνιο Κορδόν πρωτίστως και δευτερευόντως ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Σε διαφορετικούς ρυθμούς και με διαφορετική φιλοσοφία, μακριά από τα ελληνικά δεδομένα. Σύμφωνοι σε όλα, ωστόσο έχουμε φτάσει 19 Ιουλίου και ο Ολυμπιακός δίνει επίσημο ματς στις 10 Αυγούστου. Και οι πρώτες και μοναδικές μέχρι τώρα δύο μεταγραφές της ομάδας, πήραν τα πρώτα τους λεπτά συμμετοχής στο τρίτο της φιλικό. Οπότε το ερώτημα που θα αφήσουμε προς το παρών στην άκρη, είναι το σε ποια μέρα του καλοκαιριού, δηλαδή σε ποια ημερομηνία θα μπορούμε να πούμε ότι πιθανώς, ίσως, ενδεχομένως, υπάρχει μια μικρή καθυστέρηση στην ενίσχυση της ομάδας και πιθανώς, ίσως, ενδεχομένως, ταυτόχρονα να υπάρχει και μια μικρή ανησυχία για τον βαθμό ετοιμότητάς της ενόψει των εξόχως σημαντικών ευρωπαϊκών προκριματικών. Ας πούμε ότι ακόμη δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά ταυτόχρονα κρατούμε ρεζερβέ το δικαίωμα να κάνουμε αυτή τη ρημάδα την ερώτηση μέσα στις επόμενες 7-10 μέρες...
Προς ώρας, πέρα από τις όντως υπαρκτές διαφοροποιήσεις στο επιθετικό/δημιουργικό παιχνίδι της ομάδας, βλέπουμε μια άμυνα «ό,τι να 'ναι», βλέπουμε αυτούς που βλέπαμε να ξεχνιούνται στην επίθεση να εξακολουθούν να ξεχνιούνται εκεί, βλέπουμε τους επιρρεπείς στην γκέλα να συνεχίζουν τις γκέλες ακόμη και σε φιλικά με ελάχιστη πίεση. Βλέπουμε επίσης τον πιο ποιοτικό Έλληνα ποδοσφαιριστή, τον Κώστα Φορτούνη, να είναι μια όαση επιθετικής δημιουργίας όταν παίζει στο φυσικό του ρόλο και όχι σε ρόλο εξτρέμ ή πλάγιου χάφ ή οποιαδήποτε άλλη ανόητη ιδέα είχαν όλοι οι προηγούμενοι απλά για να τον χωρέσουν στην ενδεκάδα. Βλέπουμε έναν Ελ Αραμπί που πλησιάζει τα 40 να παραμένει φονικός στην αντίπαλη περιοχή, όπως επίσης τον βλέπουμε να έχει και μεγαλύτερη διάθεση τώρα που δεν υπάρχει Μπακαμπού μπροστά του. Βλέπουμε έναν Γιώργο Μασούρα να συνεχίζει να είναι ο σταθερός ποδοσφαιριστής που θα δώσει πάντα ό,τι μπορεί και θα είναι μέσα στις περισσότερες φάσεις της ομάδας του. Βλέπουμε και έναν Ζοάο Καρβάλιο να κερδίζει μια θέση στο ρόστερ και να επιβεβαιώνει ότι δεν μπορεί να ήταν ο χειρότερος χαφ από όσους ήταν πέρσι στην ομάδα, ώστε να είναι αυτός που έφυγε για δανεικός.
Τι προκύπτει από όλα αυτά; Νομίζω το ότι μέχρι στιγμής, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, βλέπουμε πράγματα που γνωρίζαμε ήδη. Και το ότι ο καιρός περνάει και εξακολουθούμε να μην βλέπουμε πράγματα (και πρόσωπα) που επίσης εδώ και πολύ καιρό γνωρίζαμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ήδη δει. Αλλά ας μην γκρινιάζουμε ακόμη. Ο Ολυμπιακός αλλάζει, αλλά προς ώρας αλλάζει αργά και αυτό εγείρει δύο πολύ σημαντικά ερωτήματα για το εξαιρετικά απαιτητικό καλοκαίρι του. Το πρώτο είναι αυτό το... ρεζερβέ, για το αν και πότε θα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει καθυστέρηση στον σχεδιασμό. Το δεύτερο και επακόλουθο του πρώτου, είναι αν ο Μαρτίνεθ έχει αποφασίσει ή αποδεχθεί, ότι στα προκριματικά θα τραβήξουν και πάλι όλο το κουπί οι παλιοσειρές.
Απαντήσεις, υποθέτω, θα έχουμε σύντομα. Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει σελίδα. Το «πρόβλημα» της νέας σελίδας και των ανθρώπων που «γράφουν» τις νέες λέξεις είναι ότι δεν έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους για να αλλάξουν ξανά τον ρου της Ιστορίας.
