Σαφώς, σε μερικές ώρες αυτές οι γραμμές μπορεί να μην έχουν καμία απολύτως σημασία, όμως τη στιγμή που μιλάμε η μοναδική εκτός συνόρων κούπα της Σίτι χάνεται σε έναν χρονικό οριζόντα μεγαλύτερο του μισού αιώνα. Οταν το 1970 τα «Λιοντάρια της Βιέννης» έγραψαν ιστορία. Ακολουθεί το φιλμ του μοναδικού ευρωπαϊκού τίτλου των Cityzens μέχρι σήμερα…
Ο Τζο Μέρσερ είχε το know-how ως παίκτης. Είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα φορώντας το περιβραχιόνιο της Αρσεναλ και είχε μια σχετική εμπειρία και σαν προπονητής. Την ίδια στιγμή, κάποιος Μάλκομ Αλισον είχε δείξει εξαιρετικό έργο στην Ακαδημία της Γουέστ Χαμ και αυτό έκανε τον Μέρσερ να τον πάρει μαζί του ως Νο2 όταν ανέλαβε την Σίτι το 1965. Τότε, οι Πολίτες βρίσκονταν ακόμα στη 2η κατηγορία, όμως τα επόμενα χρόνια έζησαν τις πιο ένδοξες μέρες τους μέχρι την άφιξη των Αράβων.
Το δίδυμο χρειάστηκε μόλις έναν χρόνο για να επαναφέρει την Σίτι στην First Division και δύο σεζόν μετά την άνοδο, το 1968, την έκανε πρωταθλήτρια για μόλις δεύτερη φορά στην ιστορία της. Μέσα σε μόλις τρεις την σεζόν πήραν από ένα status μέτριας ομάδας και την έβαλαν στην κορυφή της Αγγλίας. Τα καλύτερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα.
Οπως συμβαίνει σε πολλές ιστορίες που έχουν happy-ending, τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά. Το 1968-69 δεν ήταν καλό εκτός συνόρων. Ο Αλισον δήλωσε ότι η Σίτι «θα τρομοκρατήσει την Ευρώπη», όμως αυτό δεν πήγε πολύ καλά. O αποκλεισμός ήρθε στον πρώτο γύρο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως η κατάκτηση του FA Cup έκανε τα πράγματα πολύ διαφορετικά για το 1970…
Στον πρώτο γύρο, ο αντίπαλος μόνο εύκολος δεν ήταν. Η Αθλέτικ Μπιλμπάο τη σεζόν 1969-70 έχασε το πρωτάθλημα για έναν βαθμό από την Ατλέτικο και φάνταζε το απόλυτο φαβορί για να περάσει όταν προηγήθηκε 3-1 στο πρώτο ματς. Ομως η Σίτι έκανε την ανατροπή στο San Mames (3-3) και στη ρεβάνς, οι 50.000 θεατές που γέμισαν το Maine Road είδαν την ομάδα τους να διαλύει με 3-0 τους Βάσκους και να παίρνει την πρόκριση.
Στον 2ο γύρο, τα πράγματα δεν είχαν καμία σχέση, η Σίτι πέρασε πάνω από την βελγική, Λιρς, με συνολικό σκορ 8-0 και στα προημιτελικά αντίπαλος ήταν η Ακαντέμικα Κοΐμπρα. Κόντρα σε ό,τι θα περίμεναν οι περισσότεροι, η ομάδα από την Πορτογαλία αποδείχθηκε πολύ σκληρή. Κράτησε τους Πολίτες στο 0-0 στην έδρα της και στη ρεβάνς στην Αγγλία έπεσε μαχόμενη καθώς ένα του Τόνι Τάουερς έκρινε τη διπλή αναμέτρηση. Η Σίτι ήταν πλέον στα ημιτελικά, όπου περίμενε η Σάλκε.
Οι Βασιλικοί Μπλε νίκησαν 1-0 στο Γκελζενκίρχεν χάρη στο γκολ του εξτρέμ, Λιμπούντα, προς το τέλος της συνάντησης, όμως στον επαναληπτικό του Maine Road, τους περίμεναν δύσκολα. Ο Ντόιλ ξεκίνησε το party στο 8’ και αφού ο Νιλ Γιανγκ σκόραρε δύο φορές πριν το ημίχρονο, στην επανάληψη βρήκαν δίχτυα και οι Φράνσις Λι, Κόλιν Μπελ στο εντυπωσιακό 5-1. Η Σίτι βρισκόταν πλέον στο μεγάλο ραντεβού. Με την ιστορία αλλά και την Γκόρνικ.
Μια από τις πιο επιτυχημένες πολωνικές ομάδες ever και ένα σύνολο που εκείνη τη χρονιά είχε διαλύσει με 5-0 τον Ολυμπιακό, είχε ρίξει δύο 3άρες στην Ρέιντζερς και είχε πάρει την πρόκριση στον τελικό χάρη στο στρίψιμο του νομίσματος έπειτα από 3 ισοπαλίες με την Ρόμα. Μέχρι σήμερα παραμένει η μοναδική φιναλίστ από την Πολωνία σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Οπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα της εποχής, η επιτυχία που κυνηγούσε η Σίτι δεν στάθηκε ικανή για να τραβήξει τα βλέμματα του αγγλικού κοινού. Ο τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων ορίστηκε την ίδια μέρα με εκείνον του FA Cup και ενώ υπολογίστηκε ότι 28 εκατ. παρακολουθησαν το Τσέλσι - Λιντς, μόλις 8.000 βρέθηκαν στο Praterstadion της Βιέννης την 29η Απριλίου.
Από αυτούς, οι μισοί ήταν fans της Σίτι, οι οποίοι έζησαν κάτι που οι σημερινοί δεν έχουν δει ακόμα. Εναν ευρωπαϊκό τίτλο. Η παρουσία τους στην Αυστρία έγινε ακόμα πιο «ηρωική» δεδομένου ότι ο τελικός διεξήχθη υπό καταρρακτώδη βροχή σε ένα γήπεδο χωρίς οροφή και έναν αγωνιστικό χώρο που είχε μετατραπεί σε βάλτο.
Προβλήματα υπήρχαν και αγωνιστικά για τους Αγγλους, αφού ο εξτρέμ, Μάικ Σάμερμπι, δεν πρόλαβε να είναι έτοιμος, ενώ ο χαφ, Μάικ Ντόιλ, τραυματίστηκε νωρίς και αποχώρησε. Παρόλα αυτά, πήραν το προβάδισμα στο 13’ με τον Νιλ Γιανγκ, τον άνθρωπο που με δικό του γκολ στον τελικό του Κυπέλλου τους είχε στείλει στο Κυπελλούχων. Στο 43’ ο 2ος σκόρερ της διοργάνωσης, Φράνσις Λι, έγραψε το 2-0 με πέναλτι και το μόνο που κατάφερε η Γκόρνικ ήταν να μειώσει σε 2-1. Ο αρχηγός, Τόνι Μπουκ, σήκωσε το τρόπαιο στον ουρανό της Βιέννης…
Δυστυχώς για την Σίτι, τα επόμενα χρόνια δεν κατάφερε να χτίσει πάνω σε αυτή την επιτυχία. Μήνες αργότερα, τα αίματα άναψαν σε ένα διοικητικό συμβούλιο και επήλθαν εξελίξεις που διέλυσαν τη χημεία στο club καθώς ο Αλισον από Νο2 έγινε πρώτος προπονητής και ο Μέρσερ πέρασε στον ρόλο του γενικού διευθυντή. Με αυτή τη σύνθεση το group δεν δούλεψε και το League Cup του 1976 ήταν ο τελευταίος τίτλος του κατέκτησε ο σύλλογος μέχρι την έλευση των Αράβων το 2008…
