Για μένα τα πιο σημαντικά απ΄όσα είπε-παρουσίασε χθες ο Δημήτρης Μελισσανίδης αφορούσαν το ΜΕΛΛΟΝ της ΑΕΚ, το οποίο «χτίζεται» ΚΑΙ μέσα από την επέκταση του προπονητικού της κέντρου. Η δημιουργία του «AEK sportcity», σωστότερα η ολοκλήρωσή του, αποτελεί την ευρωπαϊκή προσέγγιση κάθε κλαμπ που θέλει να λειτουργεί με σύγχρονους όρους διεθνούς αγοράς και συνθηκών.
Αντιλαμβάνομαι ότι για αρκετούς αυτά είναι «ψιλά γράμματα» καθώς για τον οπαδό προέχουν οι μεταγραφές, η διατήρηση των σπουδαίων παικτών στο ρόστερ, ένα ακόμα πρωτάθλημα κλπ. Όμως το ποδόσφαιρο είναι πρώτα απ΄όλα όραμα και δημιουργία καθώς αυτά αποτελούν θεμέλια μακροχρόνιων, όχι εφήμερων επιτυχιών. Το προπονητικό κέντρο μαζί με την Opap Arena είναι πολύ «πάνω» από κάθε πρωτάθλημα και κύπελλο, σαφώς τα κορυφαία επιτεύγματα του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΚ. Και η πραγματική αξιολόγησή τους θα γίνει μελλοντικά, όταν θα φανεί σε όλο το εύρος η αξία τους για το κλαμπ.
Ας μείνω όμως… στα πεζά. Τι είπε, μεταξύ άλλων, ο Μελισσανίδης; «Ο Λιβάι Γκαρσία δεν πωλείται. Θα τον ρουφήξουμε, θα τον χαρούμε και θα δούμε μετά. Τώρα να τον πουλήσω που θέλω να τον χαρώ; Τα πάντα νομίζετε στη ζωή είναι τα φράγκα; Δεν πωλείται ο Γκαρσία. Θα παίξουμε Ευρώπη και μετά θα δούμε».
Εγώ λοιπόν υποστηρίζω ότι ο Λιβάι Γκαρσία «πωλείται, αλλά ΟΤΑΝ πρέπει». Όπως κάθε ποδοσφαιριστής. Αρκεί ο σύλλογος να μπορεί να αξιολογήσει πότε είναι η ώρα, το σωστό τάιμινγκ.
Για τον Γκαρσία υπήρξε πρόταση στην ΑΕΚ από γαλλική ομάδα (Μονπελιέ;) το όνομα της οποίας δεν έγινε επισήμως γνωστό, ύψους 15 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά, δηλαδή, αν ο Μελισσανίδης έλεγε «ναι», η Ενωση θα καρπωνόταν κάτι λιγότερο από 10 εκατ. Κι αυτό γιατί από τα 15 αφαιρούμε τα 2,2 εκατ. που πλήρωσε η ΑΕΚ για να τον αποκτήσει από την Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ και από τα υπόλοιπα 12,8 η Ενωση θα κρατούσε το 60%, δηλαδή περίπου 7,7 εκατ.
Προσέξτε: πρόταση 15 εκατομμυρίων ευρώ για ποδοσφαιριστή ο οποίος ναι μεν είναι διεθνής με την Εθνική Τρινιντάντ και Τομπάγκο αλλά η Ευρώπη με τη φανέλα της ΑΕΚ ουσιαστικά δεν τον έχει δει.
Ο Μελισσανίδης έχει μπροστά του την συμμετοχή της Ένωσης είτε στους ομίλους του Τσάμπιονς είτε του Γιουρόπα Λιγκ. Παιχνίδια με τα φώτα επάνω στους παίκτες της ομάδας του. Ο Λιβάι Γκαρσία είναι χρυσαφικό, πρώτο στη βιτρίνα. Φανταστείτε λοιπόν αυτό το «άτι» να καλπάζει κόντρα σε αντιπάλους με μεγάλα πορτοφόλια.
Επαναλαμβάνω: πρόταση 15 εκατ. ευρώ δίχως να έχει καν πατήσει ο Γκαρσία στη διεθνή ποδοσφαιρική πασαρέλα. Αν μπει και έχει απόδοση σαν τη φετινή στην Ελλάδα που μπορεί να φτάσει το… κοντέρ;
Ο Μελισσανίδης είναι επιχειρηματίας μεγάλου βεληνεκούς. Ξέρει καλά πως ένα (ποδοσφαιρικό) «προϊόν» που δεν έχει κλείσει ούτε τα 24 και έχει μπροστά τη δίψα να φανεί εκεί που παίζουν οι κορυφαίοι, είναι νωρίς για να πουληθεί.
Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, λοιπόν. Η ΑΕΚ θα συνεχίσει να χαίρεται ποδοσφαιρικά τον Λιβάι και θα περιμένει σαν ώριμο φρούτο την κατάλληλη στιγμή για μια πρόταση στην οποία «δεν μπορείς να πεις όχι». Με βάση τη δουλειά που έχει κάνει ο Γκαρσία, την εμπιστοσύνη του Αλμέιδα και την προοπτική ποδοσφαιρικής βελτίωσης που έχει η ΑΕΚ, δεν είναι διόλου απίθανο το ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο να δικαιώσει γρήγορα το «δεν πωλείται» (τώρα) του Μελισσανίδη. Γιατί είπαμε: όλοι πωλούνται, αλλά ΟΤΑΝ και ΟΠΩΣ πρέπει!
